1ſit
vis naturalis.
Vis autem voluntaria nullum certum nutum
habet, ſed illum tantùm in quo mouentis voluntas
conquieſcit. Cúmque vis naturalis vnum tantùm
nutum habeat, ſcilicet à loco à naturali requie re
moto, ad ipſam naturalem requiem, illa infinitos nu
tus habet & indeterminatos per ſe ac voluntatis tan
tùm decreto determinabiles.
habet, ſed illum tantùm in quo mouentis voluntas
conquieſcit. Cúmque vis naturalis vnum tantùm
nutum habeat, ſcilicet à loco à naturali requie re
moto, ad ipſam naturalem requiem, illa infinitos nu
tus habet & indeterminatos per ſe ac voluntatis tan
tùm decreto determinabiles.
Fortuita verò ipſo tantùm caſu determinabilem
nutum habet: quò enim ipſa tendit, eo munere dici
tur ſiue ſurſum, ſiue deorſum, ſiue ad latera. Itaque
& hic & ille nutus ἀδιόριστος dicitur. Quemadmodum
& is quem habent vires illæ, quibus res à ſitu partium
naturali remotæ ad illum redeunt: prout enim ab
eo motæ ſunt, ita ad illum redeunt, prout etiam huc
aut illuc obuerſæ ſunt, vt vis arcus aut baliſtæ.
nutum habet: quò enim ipſa tendit, eo munere dici
tur ſiue ſurſum, ſiue deorſum, ſiue ad latera. Itaque
& hic & ille nutus ἀδιόριστος dicitur. Quemadmodum
& is quem habent vires illæ, quibus res à ſitu partium
naturali remotæ ad illum redeunt: prout enim ab
eo motæ ſunt, ita ad illum redeunt, prout etiam huc
aut illuc obuerſæ ſunt, vt vis arcus aut baliſtæ.
DEFIN. V.
Vires autem contrariæ dicuntur, quæ contrarios
motus ciere poſſunt, vt ea quæ ſurſum mouet & quæ
deorſum, & ſic de cæteris.
motus ciere poſſunt, vt ea quæ ſurſum mouet & quæ
deorſum, & ſic de cæteris.
Conſideratur autem in vi quantitas,
tum eo quòd
vis partibus ſuis conſtet, in quas in infinitum diuidi
poteſt, & rurſus additione aut multiplicatione au
geri, tum quòd æqualitatis exceſſus & defectus con
parationem recipiat.
vis partibus ſuis conſtet, in quas in infinitum diuidi
poteſt, & rurſus additione aut multiplicatione au
geri, tum quòd æqualitatis exceſſus & defectus con
parationem recipiat.