Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003514
">
<
pb
pagenum
="
209
"
xlink:href
="
009/01/209.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
vnum per aliud diuiditur, at corpus indiuiduum non eſt, cum in ſe latitudinem, &
<
lb
/>
profunditatem contineat: quare nec linea poteſt eſſe atoma. </
s
>
<
s
id
="
s.003515
">corpus ſiquidem in ſu
<
lb
/>
perficies, ſuperficies verò in lineas ſoluitur)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
hoc eſt: præterea, quemadmodum
<
lb
/>
linea per aduerſarium extat indiuidua, ſic & ſuperficies ab eadem linea de
<
lb
/>
ſcripta erit atoma, & corpus ab hac ſuperficie deſcriptum erit impartibile.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.003516
">Sciendum enim, quod ex motu puncti deſcribitur linea: ex motu lineæ de
<
lb
/>
ſcribitur ſuperficies: ex motu tandem ſuperficiei corpus ortum habet, vt ſo
<
lb
/>
let in horum definitionibus explicari.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003517
">Si igitur horum vnum nempè linea ſit atoma, & reliqua, quæ ab ipſa ma
<
lb
/>
nant erunt indiuiſa, quia corpus diuiditur per ſuperficiem, & ſuperficies
<
lb
/>
per lineam, ideſt ad diuiſionem corporis neceſſe eſt diuidi ſuperficiem, & ad
<
lb
/>
ſuperficiei diuiſionem diuidi lineam, quæ ipſam terminat. </
s
>
<
s
id
="
s.003518
">At cum omne
<
lb
/>
corpus latitudinem, & profunditatem habeat, nullum poterit extare cor
<
lb
/>
pus, quod diuidi nequeat; quare neque illud, quod ab atoma linea oriretur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.003519
">Quare nec linea illa corporis procreatrix erit indiuidua; corpus ſiquidem
<
lb
/>
in ſuperficies, & ſuperficies in lineas quodammodo reſoluitur: & ex diui
<
lb
/>
ſione ſolidi ſuperficies ſecari debet, & demum ſuperficiei, ſectionem lineæ
<
lb
/>
ſectio ſubſequitur. </
s
>
<
s
id
="
s.003520
">Tollendæ igitur ſunt de rerum natura lineæ atomæ.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003521
">
<
arrow.to.target
n
="
marg282
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003522
">
<
margin.target
id
="
marg282
"/>
292</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003523
">Decimusſextus locus
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quin etiam orbis circunferentia rectam lineam pluri
<
lb
/>
bus tanget punctis, punctus enim contactus, quiqué eſt in circulo, quiqué eſt in recta,
<
lb
/>
ſe ſe mutuò tangunt. </
s
>
<
s
id
="
s.003524
">quod ſi hoc fieri nequit,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
punctus punctum tangere valet:
<
lb
/>
quod ſi ſe tangere nequeunt,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
linea punctis conſtare poteſt, nam neque punctum
<
lb
/>
tangere neceſſarium eſt.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003525
">In 2. 3. & corollario eius demonſtratur circuli peripheriam tangere re
<
lb
/>
ctam lineam in vnico puncto. </
s
>
<
s
id
="
s.003526
">iam ſi linea conſtaret ex punctis indiuiduis
<
lb
/>
tanquam partibus, poſſet circulus
<
expan
abbr
="
tãgere
">tangere</
expan
>
rectam lineam in duobus punctis.
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.209.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/209/1.jpg
"
number
="
133
"/>
<
lb
/>
Sit circulus, cuius centrum A, tangens lineam
<
lb
/>
rectam B C, conſtantem ex punctis, quorum vnus
<
lb
/>
ſit in extremo D, lineæ B D, alterum verò in E,
<
lb
/>
principio lineæ E C, circulus A, tangere poterit
<
lb
/>
in F, termino communi vtriuſque lineæ, hocque
<
lb
/>
modo tanget
<
expan
abbr
="
vtrunq;
">vtrunque</
expan
>
punctum D, & E, quod eſt
<
lb
/>
impoſſibile per 2. 3. ſequitur igitur
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
illa duo puncta D, E, ſe mutuò tan
<
lb
/>
gere, & eadem ratione nulla alia
<
expan
abbr
="
pũcta
">puncta</
expan
>
eiuſdem lineæ, ex quibus manifeſtum
<
lb
/>
eſt, impoſſibile eſſe, lineam ex huiuſmodi punctis conſtare poſſe.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003527
">Reliqua huius opuſculi, quamuis Mathematica alicui videri poſſint,
<
lb
/>
non tamen ſunt, non enim linearibus indigent demonſtrationi
<
lb
/>
bus,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
ex Geometriæ principijs procedunt. </
s
>
<
s
id
="
s.003528
">ad Phyſi
<
lb
/>
cum igitur pertinebunt, cuius eſt diſputare, num
<
lb
/>
indiuidua exiſtant, & quomodo in quanti
<
lb
/>
tate,
<
expan
abbr
="
idq́
">idque</
expan
>
; rationibus aliunde, quàm
<
lb
/>
ex Geometria deductis.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>