Descartes, René
,
Renati Des-Cartes principia philosophiae
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
Scan
Original
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
page
|<
<
of 334
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
18
"/>
tummodo cùm (ut fit), etſi aliquid non rectè percipia
<
lb
/>
mus, de eo nihilominus judicamus. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg123
"/>
XXXIII.
<
lb
/>
Nos non errare, niſi
<
lb
/>
eùm de re non ſatis
<
lb
/>
perceptâ judicamus. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg124
"/>
30</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg125
"/>
<
lb
/>
Atque ad judicandum requiritur quidem intellectus,
<
lb
/>
quia de re, quam nullo modo percipimus, nihil poſſu
<
lb
/>
mus judicar; ſed requiritur etiam voluntas, ut
<
arrow.to.target
n
="
marg126
"/>
<
lb
/>
aliquo modo perceptae aſſenſio praebeatur. </
s
>
<
s
>Non autem
<
lb
/>
requiritur (ſaltem ad quomodocunque judicandum)
<
lb
/>
integra & omnimoda rei perceptio; multis enim poſ
<
lb
/>
ſumus altentiri, quae nonniſi perobſcurè & confuſè
<
lb
/>
cognoſcimus.
<
arrow.to.target
n
="
marg127
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg125
"/>
XXXIV.
<
lb
/>
Non ſolùm intellectum,
<
lb
/>
ſed etiam voluntatem
<
lb
/>
requiri ad judicandum. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg126
"/>
5</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg127
"/>
10</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg128
"/>
<
lb
/>
Et quidem intellectùs perceptio, non niſi ad ea pauca
<
lb
/>
quae illi offeruntur; ſe extendit, eſtque ſemper valde
<
lb
/>
finita. </
s
>
<
s
>Voluntas verò infinita quodammodo dici poteſt,
<
lb
/>
quia nihil unquam advertimus, quod alicujus alterius
<
lb
/>
voluntatis, vel immenſae illius quae in Deo eſt,
<
arrow.to.target
n
="
marg129
"/>
<
lb
/>
eſſe poſſit, ad quod etiam noſtra non ſe extendat: adeò
<
lb
/>
ut facilè illam, ultra ea quae clarè percipimus, exten
<
lb
/>
damus; hocque cùm facimus, haud mirum eſt quòd
<
lb
/>
contingat nos falli. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg128
"/>
XXXV.
<
lb
/>
Hanc illo latiùs pàte
<
lb
/>
re, errorumque cau
<
lb
/>
ſam inde eſſe. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg129
"/>
15</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg130
"/>
<
lb
/>
Neque tamen ullo modo Deus errorum
<
arrow.to.target
n
="
marg131
"/>
<
lb
/>
author fingi poteſt, propterea quod nobis Intellectum,
<
lb
/>
non dedit omniſcium. </
s
>
<
s
>Eſt enim de ratione intellellectûs
<
lb
/>
creati, ut ſit finitus; ac de ratione intellectûs finiti, ut
<
lb
/>
non ad omnia ſe extendat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg130
"/>
XXXVI.
<
lb
/>
Errores noſtros Deo
<
lb
/>
imputari non poſſe. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg131
"/>
20</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg132
"/>
<
lb
/>
Quòd verò latiſſimè pateat voluntas, hoc
<
arrow.to.target
n
="
marg133
"/>
<
lb
/>
ipſius naturae convenit; ac ſumma quaedam in homine
<
lb
/>
perfectio eſt, quòd agat per voluntatem, hoc eſt liberè,
<
lb
/>
atque ita peculiari quodam modo ſit author ſuarum
<
lb
/>
actionum, & ob ipſas laudem mereatur. </
s
>
<
s
>Non enim lau
<
lb
/>
dantur automata, quòd motus omnes ad
<
arrow.to.target
n
="
marg134
"/>
inſti
<
lb
/>
tuta ſunt, accuratè exhibeant, quia neceſſariò illos ſic </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>