Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003575
">
<
pb
pagenum
="
214
"
xlink:href
="
009/01/214.jpg
"/>
zonte; vt in ſuperiori triangulo, ſi concipiamus crura fuiſſe duo latera A B,
<
lb
/>
A D, quæ manente animali, fuiſſent ambo ſimul in ſitu A B, perpendicula
<
lb
/>
ria horizonti; incipiens autem animal ambulare, proferat primo crus A D,
<
lb
/>
A D, fiet hypotenuſa trianguli A B C, & quia crus hoc A D, factum hypo
<
lb
/>
tenuſa æquale eſt alteri manenti A B, nequit totius veræ hypotenuſæ A C,
<
lb
/>
officio fungi, quæ æquiualet toti A D, & præterea interiacenti D C, vt ea au
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.214.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/214/1.jpg
"
number
="
136
"/>
<
lb
/>
tem hypotenuſa debet eſſe maior, quia opponitur
<
lb
/>
maiori angulo nimirum recto B, quam latus A B,
<
lb
/>
quod angulo acuto C, opponitur per 19. primi, &
<
lb
/>
propterea niſi alterum ſubſequens crus A B, incli
<
lb
/>
netur, vt in ſecunda figura, non poteſt hypotenuſa
<
lb
/>
A D, terram attingere,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
hac de cauſa neceſſe
<
lb
/>
eſt, vt initio greſſus
<
expan
abbr
="
vtrumq;
">vtrumque</
expan
>
crus, quod prius per
<
lb
/>
pendiculare erat, inclinetur; inclinato igitur crure
<
lb
/>
A B, antrorſum tunc prolatum crus A C, terram
<
lb
/>
contingit,
<
expan
abbr
="
ſicq́
">ſicque</
expan
>
; factus eſt primus greſſus B C.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003576
">
<
arrow.to.target
n
="
marg285
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003577
">
<
margin.target
id
="
marg285
"/>
295</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003578
">Eodem loco
<
emph
type
="
italics
"/>
(Signum autem, quod hoc ita ſe habet illud est. </
s
>
<
s
id
="
s.003579
">ſi quis enim iuxta
<
lb
/>
parietem per terram ambulet, quæ deſignatur linea non eſt recta, ſed obtorta, quo
<
lb
/>
niam minorem quidem flectentis fieri deſcriptam neceſſe eſt; ſtantis autem, & ere
<
lb
/>
cti maiorem)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Vt probet, quod animal in gradiendo modo attollitur, modo
<
lb
/>
deprimitur, ſignum hoc affert, quia ſi quis ſecus parietem per terram am
<
lb
/>
bulet, linea quam vertex capitis in pariete deſignat non eſt recta, ſeb obtor
<
lb
/>
ta: quæ linea optimè deſignatur, ſi ambulantis vmbra in pariete apparens
<
lb
/>
ſimul, cum ipſo in pariete ambulet; videmus enim vmbram illam modo al
<
lb
/>
tiorem fieri, modo breuiorem; quod ſignum eſt ambulantem modo incli
<
lb
/>
nari, quando ſcilicet crus alterum profert, ſeu crura dilatat; modo erigi,
<
lb
/>
cum crus ſubſequens præcedenti coniungit, tune enim incedens fit horizon
<
lb
/>
ti perpendicularis.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003580
">
<
arrow.to.target
n
="
marg286
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.003581
">
<
margin.target
id
="
marg286
"/>
296</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.003582
">Eodem cap.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quoniam autem fiat ad rectum, vel concidet recto minore effe
<
lb
/>
cto, vel non progredietur: ſi enim altero crure recto progreditur alterum, maius
<
lb
/>
erit cum ſit æquale: hoc
<
expan
abbr
="
nanq;
">nanque</
expan
>
poterit, & id, quod quieſcit, & ipſam hypotenu
<
lb
/>
ſam, neceſſe igitur eſt, & inflectere id, quod procurrit, & inflexum ſimul alterum
<
lb
/>
extendere, membra enim triangulorum æquilaterorum efficiuntur,
<
expan
abbr
="
caputq́
">caputque</
expan
>
, fit infe
<
lb
/>
rius, vbi perpendiculum fuerit, in quo firmatum eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc ſunt ferè eadem cum
<
lb
/>
ijs, quæ in primo huius capitis loco dicta ſunt. </
s
>
<
s
id
="
s.003583
">proinde ea cum duabus illis
<
lb
/>
triangulorum figuris repetenda ſunt, vt breuius quæ nunc reſtant explicen
<
lb
/>
tur. </
s
>
<
s
id
="
s.003584
">quoniam igitur animal antequam gradiatur, maximè homo, ſtat hori
<
lb
/>
zonti perpendicularis, neceſſe eſt ad progrediendum, vt fiat aliqua mem
<
lb
/>
brorum inflexio, ſi enim homo ſine vlla ſui corporis flexura inclinet ſe ad
<
lb
/>
horizontem, ita vt cum horizonte faciat ex anteriori parte. </
s
>
<
s
id
="
s.003585
">v. g. angulum
<
lb
/>
recto minorem, ſiue acutum, vel concidet, vel non poterit progredi; ſi enim
<
lb
/>
alterum crus præmitteretur, altero manente perpendiculari,
<
expan
abbr
="
ſicq́
">ſicque</
expan
>
; progre
<
lb
/>
deretur quiſpiam, ſequeretur crus prolatum, quale eſt A D, iu priori trian
<
lb
/>
gulo, debere fieri maius altero crure A B, manente, quia fieret tota hypo
<
lb
/>
tenuſa A C, ſie enim terram attingeret; at non poteſt fieri illo maius, quia
<
lb
/>
eſt illi æquale, ergò hac ratione inceſſus fieri nequit. </
s
>
<
s
id
="
s.003586
">neceſſe igitur </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>