Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003992">
                <pb pagenum="234" xlink:href="009/01/234.jpg"/>
              etiam augentur eò perfectius. </s>
              <s id="s.003993">
                <expan abbr="proptereaq́">proptereaque</expan>
              ; poterunt aliquando exactè cir­
                <lb/>
              culum quò ad ſenſum imitari. </s>
              <s id="s.003994">quod de circulis dictum eſt, intelligi etiam de­
                <lb/>
              bet de omnibus alijs figuris eiuſdem ſpeciei, vt de duabus ellipſibus, aut
                <lb/>
              de duobus triangulis, &c.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003995">Tertiò, lumen Solis per foramen tam
                <expan abbr="exiguũ">exiguum</expan>
              , quod ſit inſtar puncti tranſ­
                <lb/>
              miſſum,
                <expan abbr="figurã">figuram</expan>
              Solis rotundam videlicet, quamuis conuerſam referre; quod
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.234.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/234/1.jpg" number="144"/>
                <lb/>
              hac deſcriptione patefiet. </s>
              <s id="s.003996">ſit Sol vbi A B, fora­
                <lb/>
              men inſtar puncti vbi E. illuminatio, in planum
                <lb/>
              radio Solis perpendiculariter obiectum, ſit C I D.
                <lb/>
              aio eam eſſe inſtar Solis rotundam, inuerſam ta­
                <lb/>
              men. </s>
              <s id="s.003997">nam ſi ab omnibus punctis ſolaris periphe­
                <lb/>
              riæ radij per vnicum punctum E, rectà transfe­
                <lb/>
              rantur ad planum rectà obiectum, vbi C D, con­
                <lb/>
              flabunt duas conicas ſuperficies A E B, C E D,
                <lb/>
              baſes habentes circulos A B, C D, verticem verò
                <lb/>
              eundem E. </s>
              <s id="s.003998">Cùm igitur illuminatio C D, ſit ve­
                <lb/>
              luti ſectio luminoſi coni C E D, quæ perpendicu­
                <lb/>
              lariter eum ſecat, ex Apollonij conicis circulus
                <lb/>
              erit, ac proinde Solis figuram imitabitur. </s>
              <s id="s.003999">erit
                <lb/>
              tamen inuerſa, quia cum, vt dictum eſt in prima
                <lb/>
              prænotatione, radij rectis lineis ferantur, pun­
                <lb/>
              ctum A, ſiniſtrum, repreſentabitur in D, parte
                <lb/>
              dextra. </s>
              <s id="s.004000">B, verò dexterum apparebit in C, parte
                <lb/>
              ſiniſtra, & H, in anteriore parte Solis, feretur in
                <lb/>
              I, punctum illuminationis poſterius:
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              eodem
                <lb/>
              modo reliqua puncta in contrarias partes trans­
                <lb/>
              ferentur. </s>
              <s id="s.004001">Quod ſi planum terminans conum ra­
                <lb/>
              dioſum non illi ſit perpendiculare, ſed obliquum,
                <lb/>
              vti eſt G F, ſectionem faciet ellipticam ex eodem
                <lb/>
              Apollonio,
                <expan abbr="ideoq́">ideoque</expan>
              ; Solis il luminatio, quod pluri­
                <lb/>
              mùm accidit, oualis apparet. </s>
              <s id="s.004002">Quod dictum eſt de Solis illuminatione, in­
                <lb/>
              telligi etiam debet de alijs quibuſuis lucidis, vel coloratis luce perfuſis, quæ
                <lb/>
              ſuas ſpecies emittunt, cuiuſuis ſint figuræ, eodem enim modo oſtendemus
                <lb/>
              eorum illuminationes, ſeu ſpecies debere figuram ipſorum primitiuam re­
                <lb/>
              ferre, quamuis inuerſam.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004003">Quartò, dico, Cauſam huius apparentiæ primariam eſſe ipſam Solis ro­
                <lb/>
              tunditatem, quæ per ſingula foraminis cuiuſuis puncta in oppoſitum planum
                <lb/>
              ſe ſe transfundit. </s>
              <s id="s.004004">quod enim nuper de vnico puncto oſtenſum eſt, idem intel­
                <lb/>
              ligendum eſt de ſingulis foraminis punctis, per ſingula enim puncta ſingulæ
                <lb/>
              illuminationes rotundæ in aduerſum planum tranſmittuntur, quæ quò lon­
                <lb/>
              gius à foramine proceſſerint, cò perfectiorem rotunditatem aſſequentur, ob
                <lb/>
              eam cauſam, quàm in ſecunda prænotatione innuimus. </s>
              <s id="s.004005">quæ vt explicatius
                <lb/>
              tractentur, neuè in hac Solis luce cæcutiamus, linearem demonſtrationem
                <lb/>
              afferemus. </s>
              <s id="s.004006">ſit ſolare corpus A B, foramen verò
                <expan abbr="qualiſcunq;">qualiſcunque</expan>
              figuræ, veluti ri­
                <lb/>
              mula C D, per quam Solis ſplendor illapſus oppoſitum planum, in quo F E,
                <lb/>
              colluſtret. </s>
              <s id="s.004007">iam ex infinitis punctis rimulæ C D, ſatis erit extrema duo C, </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>