Sit, quod ſcindendum eſt A
BCD parallelogrammum rectan
gulum; ſintq; duo vectes æqua
les EF GF, & partes vectium
HF KF ſint intra ABCD; ſitq;
HF æqualis Fk, & HA æqua
lis KB. Oporteat verò vecti
bus EF GF ſcindere ABCD
abſq; percuſsione, videlicet ſint
potentiæ mouentes in EG æqua
les. vt autem ſcindatur ABCD,
oportet partem HA moueri uer
216[Figure 216]
ſus M. & kB verſus N; ſed dum vectes mouentur, putá alter in
M, alter verò in N; neceſſe eſt, vt punctum F immobile rema
neat; in illo enim fit vectium occurſus. quare F erit fulcimen
tum vtriuſq; vectis, & FG mouebit partem kB, cuius fulcimen
tum erit F, & potentia mouens in G; & pondus in k. ſimi
liter pars HA mouebitur à vecte EF, cuius fulcimentum F, po
tentia in E, & pondus in H.
BCD parallelogrammum rectan
gulum; ſintq; duo vectes æqua
les EF GF, & partes vectium
HF KF ſint intra ABCD; ſitq;
HF æqualis Fk, & HA æqua
lis KB. Oporteat verò vecti
bus EF GF ſcindere ABCD
abſq; percuſsione, videlicet ſint
potentiæ mouentes in EG æqua
les. vt autem ſcindatur ABCD,
oportet partem HA moueri uer
216[Figure 216]ſus M. & kB verſus N; ſed dum vectes mouentur, putá alter in
M, alter verò in N; neceſſe eſt, vt punctum F immobile rema
neat; in illo enim fit vectium occurſus. quare F erit fulcimen
tum vtriuſq; vectis, & FG mouebit partem kB, cuius fulcimen
tum erit F, & potentia mouens in G; & pondus in k. ſimi
liter pars HA mouebitur à vecte EF, cuius fulcimentum F, po
tentia in E, & pondus in H.
Si autem k H eſſent fulcimenta immobilia, & pondera in F;
dum vectis FG conatur mouere pondus in F, tunc ei reſiſtit ve
ctis EF, qui etiam conatur mouere pondus in F ad partem op
poſitam; ſed quoniam potentiæ ſunt æquales, & cætera æqualia;
ergo in F non fiet motus: æquale enim non mouet æquale. patet
igitur in F maximam fieri vectium ſibi inuicem occurrentium reſi
ſtentiam, ita ut F ſit quoddam immobile. Quare conſiderando
cuneum, vt mouet vectibus ſibi inuicem aduerſis, forſitan eis po
tius utitur hoc ſecundo modo, quàm primo.
dum vectis FG conatur mouere pondus in F, tunc ei reſiſtit ve
ctis EF, qui etiam conatur mouere pondus in F ad partem op
poſitam; ſed quoniam potentiæ ſunt æquales, & cætera æqualia;
ergo in F non fiet motus: æquale enim non mouet æquale. patet
igitur in F maximam fieri vectium ſibi inuicem occurrentium reſi
ſtentiam, ita ut F ſit quoddam immobile. Quare conſiderando
cuneum, vt mouet vectibus ſibi inuicem aduerſis, forſitan eis po
tius utitur hoc ſecundo modo, quàm primo.
Quoniam autem totus cuneus ſcindendo mo
uetur, poſſumus idcirco eundem alio quoq; mo
do conſiderare; videlicet dum ingreditur id,
uetur, poſſumus idcirco eundem alio quoq; mo
do conſiderare; videlicet dum ingreditur id,