Descartes, René
,
Renati Des-Cartes principia philosophiae
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
Scan
Original
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
241
242
243
244
245
246
247
248
249
250
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
page
|<
<
of 334
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
248
"/>
annectuntur, illaſque ex laevibus & lubricis ramoſas
<
lb
/>
reddunt; ac deinde hae ramoſae, ſuccis acribus ac me
<
lb
/>
tallicis quibuſdam particulis admiſtae, ſulphur conſti
<
lb
/>
tuunt; & admiſtae particulis terrae, multis etiam ejuſ
<
lb
/>
modi ſuccis gravidae, faciunt bitumen; & cum
<
arrow.to.target
n
="
marg1549
"/>
<
lb
/>
particulis terrae conjunctae, faciunt argillam; & deni
<
lb
/>
que ſolae, in oleum vertuntur, cùm earum motus ita
<
lb
/>
langueſcit, ut ſibi mutuò planè incumbant. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1548
"/>
LXXVI.
<
lb
/>
D ſulphure, bitumine,
<
lb
/>
argillâ, oleo.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1549
"/>
5</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg1550
"/>
<
lb
/>
Sed cùm celeriùs agitantur, quàm ut ita in oleum
<
lb
/>
verti poſſint, ſi fortè in rimas & cavitates
<
arrow.to.target
n
="
marg1551
"/>
ma
<
lb
/>
gnâ copiâ affluant, pingues ibi & craſſos ſumos com
<
lb
/>
ponunt, non abſimiles iis qui ex candelâ recens ex
<
lb
/>
ſtinctâ egrediuntur; ac deinde, ſi quae fortè ignis
<
lb
/>
ſcintilla in iſtis cavitatibus excitetur, illi ſumi proti
<
lb
/>
nus accenduntur, atque ſubitò rarefacti,
<
arrow.to.target
n
="
marg1552
"/>
car
<
lb
/>
ceris ſui parietes magnâ vi concutiunt, praeſertim cùm
<
lb
/>
multi ſpiritus ipſis ſunt admiſti: & ita oriuntur terrae
<
lb
/>
motus. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1550
"/>
LXXVII.
<
lb
/>
Quomodo fiat terrae
<
lb
/>
motus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1551
"/>
10</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1552
"/>
15</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg1553
"/>
<
lb
/>
Contingit etiam aliquando, cùm hi motus fiunt,
<
lb
/>
ut parte terrae disjectâ & apertâ, flamma per
<
arrow.to.target
n
="
marg1554
"/>
mon
<
lb
/>
tium coelum verſus erumpat. </
s
>
<
s
>Idque ibi potiùs ſit, quàm
<
lb
/>
in humilioribus locis: tum quia ſub montibus plures
<
lb
/>
ſunt cavitates, tum etiam, quia magna illa fragmenta,
<
lb
/>
quibus conſtat terra exterior, in ſe invicem reclinâta,
<
lb
/>
faciliorem ibi praebent exitum flammae, quàm in
<
arrow.to.target
n
="
marg1555
"/>
<
lb
/>
aliis locis. </
s
>
<
s
>Et quam vis claudatur terrae hiatus, ſimul
<
lb
/>
ac flamma hoc pacto ex eo erupit, fieri poteſt, ut tanta
<
lb
/>
ſulphuris aut bituminis copia ex montis viſceribus ad
<
lb
/>
ejus ſummitatem expulſa ſit, ut ibi longo incendio
<
lb
/>
ſufficiat. </
s
>
<
s
>Novique fumi poſtea in iiſdem
<
arrow.to.target
n
="
marg1556
"/>
<
lb
/>
rurſus collecti, & accenſi, facilè per eundem hiatum </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>