Descartes, René
,
Renati Des-Cartes principia philosophiae
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 334
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
22
"/>
dum. </
s
>
<
s
>Etenim ad perceptionem, cui certum & indubi
<
lb
/>
tatum judicium poſſit inniti, non modò requiritur ut
<
lb
/>
ſit clara, ſed etiam ut ſit diſtincta. </
s
>
<
s
>Claram voco illam,
<
lb
/>
quae menti attendenti praeſens & aperta eſt: ſicut ea
<
lb
/>
clarè à nobis videri dicimus, quae, oculo
<
arrow.to.target
n
="
marg160
"/>
<
lb
/>
praeſentia, ſatis fortiter & apertè illum movent. </
s
>
<
s
>Diſtin
<
lb
/>
ctam autem illam, quae, cùm clara ſit, ab omnibus aliis
<
lb
/>
ita ſejuncta eſt & praeciſa, ut nihil planè aliud, qu'am
<
lb
/>
quod clarum eſt, in ſe contineat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg158
"/>
XLV.
<
lb
/>
Quid ſit perceptio
<
lb
/>
clara, quid diſtincta. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg159
"/>
30</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg160
"/>
5</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg161
"/>
<
lb
/>
Ita, dum quis magnum aliquem ſentit
<
arrow.to.target
n
="
marg162
"/>
cla
<
lb
/>
riſſima quidem in eo eſt iſta perceptio doloris, ſed non
<
lb
/>
ſemper eſt diſtincta; vulgò enim homines illam con
<
lb
/>
fundunt cum obſcuro ſuo judicio de naturâ ejus, quod
<
lb
/>
putant eſſe in parte dolente ſimile ſenſui doloris, quem
<
lb
/>
ſolum clarè percipiunt. </
s
>
<
s
>Atque ita poteſt eſſe
<
arrow.to.target
n
="
marg163
"/>
per
<
lb
/>
ceptio, quae non ſit diſtincta; non autem ulla diſtincta,
<
lb
/>
niſi ſit clara. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg161
"/>
LVI.
<
lb
/>
Exemplo doloris oſten
<
lb
/>
ditur, claram eſſe
<
lb
/>
poſſe perceptionem,
<
lb
/>
etſi non ſit diſtincta;
<
lb
/>
non autem diſtin
<
lb
/>
ctam, niſi ſit clara. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg162
"/>
10</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg163
"/>
5</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg164
"/>
<
lb
/>
Et quidem in primâ aetate mens ita corpori fuit im
<
lb
/>
merſa, ut quamvis multa clarè, nihil tamen unquam
<
lb
/>
diſtinctè perceperit; cùmque tunc nihilominus de
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg165
"/>
<
lb
/>
multis judicârit, hinc multa hauſimus praejudicia, quae
<
lb
/>
à pleriſque nunquam poſtea deponuntur. </
s
>
<
s
>Ut autem nos
<
lb
/>
iis poſſimus liberare, ſummatim hîc enumerabo ſim
<
lb
/>
plices omnes notiones, ex quibus cogitationes noſtrae
<
lb
/>
componuntur; & quid in unâquâque ſit
<
arrow.to.target
n
="
marg166
"/>
quid
<
lb
/>
que obſcurum, ſive in quo poſſimus falli, diſtinguam. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg164
"/>
XLVII.
<
lb
/>
Ad primae aetatis prae
<
lb
/>
judicia emendanda,
<
lb
/>
ſimplices notiones
<
lb
/>
eſſe confiderandas, &
<
lb
/>
quid in quâque ſit
<
lb
/>
clarum. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg165
"/>
20</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg166
"/>
25</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg167
"/>
<
lb
/>
Quaecunque ſub perceptionem noſtram cadunt, vel
<
lb
/>
tanquam res, rerumve affectiones quaſdam, conſidera
<
lb
/>
mus; vel tanquam aeternas veritates, nullam exiſten
<
lb
/>
tiam extra cogitationem noſtram habentes. </
s
>
<
s
>Ex iis
<
arrow.to.target
n
="
marg168
"/>
<
lb
/>
tanquam res conſideramus, maximè generalia ſunt </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>