Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004352
">
<
pb
pagenum
="
254
"
xlink:href
="
009/01/254.jpg
"/>
At verò ſola parameſe nequit præter proprium ſonum, etiam ſonum meſes
<
lb
/>
efficere; quia cùm parameſe ſit acutior, quàm meſe, vt patet ex præceden
<
lb
/>
tibus, erit etiam ipſa minor, ac imbecillior: idcircò ad ſonum meſes effi
<
lb
/>
ciendum, aut meſe cum parameſe, aut ſaltem ſola meſe neceſſaria eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004353
">quòd
<
lb
/>
autem grauior ſonus ſit acuto maior, hinc patet, quia duæ netæ in hypate
<
lb
/>
continentur; ſi enim ſonus hypates bifariam diuidatur, v. g. ſi flatus ex ali
<
lb
/>
qua grauiſſima canna exiens ita intercipiatur, vt medius tantum per can
<
lb
/>
nam effletur, fit ſonus ex hypate nete, ex dimidio nimirum flatu hypates fit
<
lb
/>
nete; idem patet in chordis, quia dimidium alicuius chordæ, vt ſupra pa
<
lb
/>
tuit, ad totam, eſt nete ad hypatem. </
s
>
<
s
id
="
s.004354
">duæ igitur nete in hypate continentur
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cantilenam ſuſcipit)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ideſt ſoliti erant ad grauiorem vocem canere. </
s
>
<
s
id
="
s.004355
">hic eſt
<
lb
/>
fortè ſenſus Ariſtotelis.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004356
">
<
arrow.to.target
n
="
marg361
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004357
">
<
margin.target
id
="
marg361
"/>
369</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004358
">Problema 13.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur in conſonantia Diapaſon graue quidem acuti antiphonum
<
lb
/>
accipi potest; grauis verò acutum non poteſt? </
s
>
<
s
id
="
s.004359
">An maximè, quia in vtroque mo
<
lb
/>
dus
<
expan
abbr
="
vtriuſq;
">vtriuſque</
expan
>
contentus est? </
s
>
<
s
id
="
s.004360
">Sed ſi minus, certè in graui acutum eſt, maius enim
<
lb
/>
graue eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Cur inquit, ex duobus ſonis, qui Diapaſon efficiant, grauis qui
<
lb
/>
dem habet in ſe Antiphonum acuti, ideſt, in ſe continet etiam acutum: at
<
lb
/>
verò acutus non habet antiphonum grauis, ideſt non continet in ſe grauem.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004361
">Ratio eſt, inquit, quia in
<
expan
abbr
="
vtraq;
">vtraque</
expan
>
continetur ſonus, ſeu modus
<
expan
abbr
="
vtriuſq;
">vtriuſque</
expan
>
qua
<
lb
/>
tenus voces huius conſonantiæ ſunt eiuſdem naturæ, vt in 7. Probl. dictum
<
lb
/>
eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004362
">Sed melius eſt Dicere, quia in graui tanquam in magno acutum veluti
<
lb
/>
paruum includitur, vt paulò ante fuſius explicatum eſt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004363
">
<
arrow.to.target
n
="
marg362
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004364
">
<
margin.target
id
="
marg362
"/>
370</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004365
">Problema 14.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur Antiphonŭm conſonantiæ Diapaſon ita latitat, vt vniſonum
<
lb
/>
eſſe videatur, veluti in Punico, aut homine? </
s
>
<
s
id
="
s.004366
">Quæ
<
expan
abbr
="
namq;
">namque</
expan
>
poſita in acutis ſunt, non
<
lb
/>
vniſona, ſed ex proportione ſibi Diapaſon concinentia reſpondent? </
s
>
<
s
id
="
s.004367
">An modus pro
<
lb
/>
portionis facit, vt ſonus quaſi
<
expan
abbr
="
idẽ
">idem</
expan
>
eſſe appareat? </
s
>
<
s
id
="
s.004368
">Proportio. </
s
>
<
s
id
="
s.004369
">n. </
s
>
<
s
id
="
s.004370
">in ſonis æqualitas eſt;
<
lb
/>
a quale autem omne ad vnitatem
<
expan
abbr
="
referẽdum
">referendum</
expan
>
eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004371
">hoc idem in fiſtolis etiam euenit, vt
<
lb
/>
falli aures poſſint)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Quænam ſint voces Antiphonæ in 7. Probl. dictum eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004372
">quod
<
lb
/>
ad textum attinet pro verbo, atropo, quod in Gazæ translatione legitur,
<
lb
/>
repoſui, Homine, Græcè enim eſt,
<
foreign
lang
="
grc
">ανθρωπῳ,</
foreign
>
ex quo fortè mendosè factum
<
lb
/>
eſt illud, atropo. </
s
>
<
s
id
="
s.004373
">quod quid ſibi velit, nuſquam reperitur: Verbum præte
<
lb
/>
rea Punicum, puto ſignificare inſtrumentum aliquod muſicum Phęnicibus
<
lb
/>
vſitatum, vel ab eis repertum, Græcè enim legitur in
<
foreign
lang
="
grc
">φοίνικῳ</
foreign
>
. His præmiſ
<
lb
/>
ſis, quæritur, cur Antiphonum, ideſt vocum corriſpondentia in Diapaſon
<
lb
/>
ita latitat, vt non duæ voces differentes, ſed duæ vniſonæ, fiue vniſonum
<
lb
/>
videatur? </
s
>
<
s
id
="
s.004374
">vt manifeſtè audire eſt in inſtrumento Punico, & in humana voce?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004375
">Dubitationis cauſa eſt, quia voces acutæ nullo modo cum grauioribus ſibi
<
lb
/>
Antiphonis vniſonæ ſunt, ſed per octo voces ab illis in acutum diſtant.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004376
">Reſpondet modum proportionis, ideſt duplam proportionem, quæ inter
<
lb
/>
huiuſmodi voces reperitur in cauſa eſſe, vt voces illæ videantur vniſonæ. </
s
>
<
s
id
="
s.004377
">eſt
<
lb
/>
enim proportio dupla (quæ forma ipſius Diapaſon eſt) ſimpliciſsima, & pri
<
lb
/>
ma inter omnes muſicales proportiones. </
s
>
<
s
id
="
s.004378
">dupla enim proportio eſt omnium
<
lb
/>
prima, ac ſimpliciſſima, reliquæ enim, vt ſunt tripla, ſelquialtera, ſeſqui
<
lb
/>
tertia, & huiuſmodi aliæ, ſunt ipſa compoſitiores. </
s
>
<
s
id
="
s.004379
">In dupla enim propor
<
lb
/>
tione altera quantitas diuiditur tantum bifariam, vt ſuperius patuit: diuiſio
<
lb
/>
porrò bifariam, ſiue in partes æquales eſt prima
<
expan
abbr
="
omniũ
">omnium</
expan
>
, quia magis ad </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>