Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
201
202
203
204
205
206
207
208
209
210
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004379
">
<
pb
pagenum
="
255
"
xlink:href
="
009/01/255.jpg
"/>
<
expan
abbr
="
tateẽ
">tatem</
expan
>
, siue ad indiuiſum, & ad æquale accedit, cùm in partes æquas diuidat:
<
lb
/>
& cùm ad eam opus ſit unica tantum diuisione. </
s
>
<
s
id
="
s.004380
">In alijs proportionalibus, vt
<
lb
/>
in tripla, opus eſt duabus diuiſionibus, vt supra patuit: ſimiliter in alijs, ſeſ
<
lb
/>
quialtera, ſeſquitertia, opus eſt pluribus diuiſionibus: cùm igitur ipſa præ
<
lb
/>
cæteris magis ad æqualitatem, & vnitatem accedat, facit,vt voces ipſius
<
lb
/>
videantur ferè æquales, hoc eſt ferè eædem, & vniſonæ, & eiuſdem naturæ:
<
lb
/>
id, quod etiam in ſiſstolis adeò verum eſt, vt aliquando aures decipiant, cùm
<
lb
/>
nimirum aures iudicent duas fiſstulas eſſe aut vnam tantum, aut duas vni
<
lb
/>
ſonas, quæ tamen re vera ſunt in conſonantia Diapaſon.
<
arrow.to.target
n
="
marg363a
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004381
">
<
margin.target
id
="
marg363a
"/>
371</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004382
">Probl. 15 (Cur genus cantilenæ, quod lex apellatum eſt non per antiſtrophos
<
lb
/>
olim agebatur, cùm tamen cæteris chorici canticis antiſtrophi vſus non deeſſet?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004383
">An quod olim leges à certatoribus, & pugilibus agebantur, qui cùm iam egregiè
<
lb
/>
imitari,
<
expan
abbr
="
valenterqq́
">valenterque</
expan
>
; pertendere poſſent, cantum prolixum, ac varium efficiebant
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
itaqq́
">itaque</
expan
>
vt verba, ita etiam moduli,
<
expan
abbr
="
numeriqq́
">numerique</
expan
>
variè ſubinde imitationem inſequeban
<
lb
/>
tur; imitari
<
expan
abbr
="
namqq́
">namque</
expan
>
modulamine potius, quam vocabulis neceſſe eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004384
">Quamobrem
<
lb
/>
dithryambi etiam poſteaquam imitari coeperunt, antiſtrophis amplius non vtuntur
<
lb
/>
quamquam plurimum ante vterentur. </
s
>
<
s
id
="
s.004385
">Cuius rei cauſa eſt, quod olim homines li
<
lb
/>
beri, atque ingenui ſolebant ipſi tripudiare, atque choreas ducere: ïtaque multos
<
lb
/>
eſſe, qui certatorio cantu fungi poſſent, erat difficile: quapropter illis in more fue
<
lb
/>
rat, vt modulos enharmonios cantarent. </
s
>
<
s
id
="
s.004386
">Vnus enim crebrò cantilenam mutare,
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
variamqq́
">variamque</
expan
>
, contexere facilius poteſt, quàm multi; & certator, quàm qui mores con
<
lb
/>
ſeruat: quocirca ſimplicius illi modulari debuerant. </
s
>
<
s
id
="
s.004387
">Antiſtrophus autem simplex
<
lb
/>
eſt, eſt enim numerus, & ab vno menſuratur: hæc eadem causa eſt, cur in ſcena nul
<
lb
/>
li ſint antiſtrophi: in choro verò maximè. </
s
>
<
s
id
="
s.004388
">Hiſtrio namque ſimul & certator, &
<
lb
/>
imitator eſt: chorus verò minus imitatur) </
s
>
<
s
id
="
s.004389
">Cur cantilenæ quædam antiquitus
<
lb
/>
leges apellarentur, infra Probl. 28. explicabitur. </
s
>
<
s
id
="
s.004390
">Antiſtrophon hoc loco
<
lb
/>
ſumitur pro ſtropha, ſtrophæ autem nihil aliud ſunt, quàm Odarum partes
<
lb
/>
illæ ſibi numerò, & genere carminum conſimiles, ex quibus tota ode
<
expan
abbr
="
coñ
">conſtat</
expan
>
.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004391
">Dithryambi erant hymni in honorem Bacchi decantari ſoliti. </
s
>
<
s
id
="
s.004392
">Tandem, vt
<
lb
/>
intelligamus quidnam eſſent modi enharmonij, sciendum eſt veteres illos
<
lb
/>
Muſicos tria totius muſicæ genera feciſſe,
<
expan
abbr
="
Diatonicuũ
">Diatonicum</
expan
>
, Chromaticum, Enhar
<
lb
/>
monicum. </
s
>
<
s
id
="
s.004393
">quæ genera ab invicem diſtinguebantur, ſecundum variam Te
<
lb
/>
trachordorum
<
expan
abbr
="
coñ
">conſtitutionem</
expan
>
; ex tetrachordis enim totam ſeriem, ſeu Mo
<
lb
/>
nochordium, ſeu regulam harmonicam componebant. </
s
>
<
s
id
="
s.004394
">Erat autem tetra
<
lb
/>
chordum intervallum Diateſſaron, conſtans ex quatuor chordis, ſeu voci
<
lb
/>
bus, vt, re, mi, fa;
<
expan
abbr
="
quaruũ
">quarum</
expan
>
vocum interualla vnius tetrachordi generis, vnius,
<
lb
/>
differebant ab interuallis alterius tetrachordi alterius generis, v.g. in ge
<
lb
/>
nere Diatonico erat huiuſmodi tetra chordium, cuius primum interualllum
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.255.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/255/1.jpg
"
number
="
160
"/>
erat ſemitonium, reliqua verò duo erant to
<
lb
/>
ni. </
s
>
<
s
id
="
s.004395
">& à prima voce Hypate, ad vltimam Me
<
lb
/>
ſen, erat conſonantia Diateſſeron huic tetra
<
lb
/>
chordo addebant aliud ſimile, mediante tono
<
lb
/>
vno inter vtrunque: ita vt ex duobus confla
<
lb
/>
retur tota diapaſon à gravi hypate, ad ſupre
<
lb
/>
mam Neten. </
s
>
<
s
id
="
s.004396
">his interuallis, ac tetrachordis
<
lb
/>
in genere Diatonico cantabatur. Genus verò </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>