1riùs pergant verſus H, ubi paullatim agitationem ſuam
deponunt, ſicque vertuntur in fumum.
deponunt, ſicque vertuntur in fumum.
XCVII.
Cur ejus flamma ſit
acuminata, & fumus
ex eâ egrediatur.
Cur ejus flamma ſit
acuminata, & fumus
ex eâ egrediatur.
25
Qui ſumus nullum in toto aere locum reperiret, quia
nullibi vacuum eſt, niſi, prout egreditur ex flammâ,
tantundem aeris verſus circu
lari motu regrederetur. Nempe, dum
fumus aſcendit ad H, pellit inde ae
rem verſus I & K, qui aer, lambendo
ſummitatem candelae B ac radices el
lychnii F, ad flammam accedit,
alendae inſervit. Sed ad hoc non ſuſ
ficeret, propter partium ſuarum te
nuitatem, niſi multas cerae particulas,
calore ignis agitatas, per ellychnium
ſecum adduceret. Atque ita
debet aſſiduè renovari ut conſerve
tur, & non magis eadem manet, quàm flumen ad quòd
novae ſemper aquae accedunt.
XCVIII.
Quomodo aer & alia
corpora flammam
alant.
Quomodo aer & alia
corpora flammam
alant.
5
10
15
Motum autem circularem aeris & ſumi licet expe
riri, quoties magnus ignis in cubiculo exci
tatur. Si enim cubiculum ita ſit clauſum, ut praeter
tubum camini per quem fumus exit, unum tantùm ali
quòd foramen ſit apertum, ſentietur continuà magnus
ventus, per hoc foramen ad focum tendens, in locum
fumi abeuntis a.
XCIX.
De motu aeris verſus
ignem.
De motu aeris verſus
ignem.
20
25
Atque ex his patet, ad ignis conſervationem duo re
quiri: primum, ut in eo ſint particulae terreſtres, quae,
à primo elemento impulſae, vim habeant impediendi,
ne ab aere aliiſve liquoribus ſupra ipſum poſitis ſuf
ſocetur. Loquor tantùm de liquoribus ſupra