Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004675
">
<
pb
pagenum
="
268
"
xlink:href
="
009/01/268.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
rithmo autem gaudemus, quod habeat numerum ratum, & ordinatum, & quod
<
lb
/>
nos ordinatè moueat. </
s
>
<
s
id
="
s.004676
">magis enim proprium naturæ eſt ordinatus motus, quam in
<
lb
/>
ordinatus: & ideò magis etiam ſecundum naturam eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004677
">argumentum, quod cùm la
<
lb
/>
boramus, & bibimus, & comedimus ordinatè, naturam, viresqué noſtras, & ſerua
<
lb
/>
mus, & augemus: cùm verò inordinatè eam corrumpimus, & dimouemus. </
s
>
<
s
id
="
s.004678
">morbi
<
lb
/>
enim dimotiones ſunt naturalis conſtitutionis corporis. </
s
>
<
s
id
="
s.004679
">conſonantia verò lætamur,
<
lb
/>
quod ſit mixtio quędam contrariorum, proportionem habentium ad inuicem. </
s
>
<
s
id
="
s.004680
">ſi qui
<
lb
/>
dem proportio ordo eſt, qui naturà quidem ſuauis est. </
s
>
<
s
id
="
s.004681
">mixtum verò omne ſuauius
<
lb
/>
eſt immixto. </
s
>
<
s
id
="
s.004682
">præſertim ſi cùm ſenſibile ſit, æquè
<
expan
abbr
="
vtriuſq;
">vtriuſque</
expan
>
extremi vim retineat, in
<
lb
/>
conſonantia porrò proportio eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Quid rithmus ſit, ſupra num. </
s
>
<
s
id
="
s.004683
">27. explicaui.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004684
">ſed optimè ex hoc loco elicitur rithmum eſſe certam quandam in aliquo
<
lb
/>
motu periodum, ſcilicet determinatorum ictuum, & temporum. </
s
>
<
s
id
="
s.004685
">Sympho
<
lb
/>
niam, Muſici dicunt eſſe plurium ſonorum conuenientium mixtionem, ſe
<
lb
/>
cundum aliquem canendi modum. </
s
>
<
s
id
="
s.004686
">quod ait, pueri nuper editi ipſis delecta
<
lb
/>
ri ſolent. </
s
>
<
s
id
="
s.004687
">patet hoc modo; ſolo rithmo lætantur, quando incunabulum or
<
lb
/>
dinatè agitatur: modis muſicis, cùm illis cantilena quæpiam etiam ſolita
<
lb
/>
ria, vti eſt Nenia accinitur: ſymphonia tandem, quando muſico aliquo in
<
lb
/>
ſtrumento addita etiam humana voce concinnitur. </
s
>
<
s
id
="
s.004688
">reliqua per ſe patent.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004689
">
<
arrow.to.target
n
="
marg383
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004690
">
<
margin.target
id
="
marg383
"/>
392</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004691
">Probl. 39.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur ſuauius eſt ſymphonum, quàm vniſonum? </
s
>
<
s
id
="
s.004692
">An quod antipho
<
lb
/>
num ipſum quoque
<
expan
abbr
="
conſonã
">conſonam</
expan
>
eſt per Diapaſon, quippe cùm ex pueris, virisqué fiat an
<
lb
/>
tiphonum, qui ita inter ſe vocibus distant, vt Nete, & Hypate. </
s
>
<
s
id
="
s.004693
">omnis autem ſym
<
lb
/>
phonia ſeno ſimplici ſuauior eſt, cur autem ita dictum eſt: quarum ſuauiſſima est
<
lb
/>
Diapaſon: Vniſonum autem ſimplicem ſonum habet)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Cur ſuauior eſt conſonan
<
lb
/>
tia, quæ oritur ex vocibus ſymphonis, ideſt, diuerſis, quam quæ ijſdem ſiue
<
lb
/>
vniſonis? </
s
>
<
s
id
="
s.004694
">An quia talis conſonantia magis ad naturam Diapaſon accedit;
<
lb
/>
imò Diapaſon ipſa vna eſt ex ſymphonis; ipſa autem fit ex puerorum, ac vi
<
lb
/>
rorum vocibus, quæ inuicem diſtant, vt Nete, & Hypate, ideſt in dupla ra
<
lb
/>
tione; omnis autem conſonantia ſuauior eſt ſono ſimplici: at verò ſympho
<
lb
/>
num continet diuerſos ſonos: vniſonum autem quamuis plures contineat,
<
lb
/>
tamen propter earum nimiam ſimilitudinem, perinde ac vna ſimplex vox,
<
lb
/>
reſpectu illius reputatur. </
s
>
<
s
id
="
s.004695
">non me latet aliter exponi voces ſymphonon, &
<
lb
/>
omophon à Ptolæm. </
s
>
<
s
id
="
s.004696
">primo harm. </
s
>
<
s
id
="
s.004697
">cap. 7. & alijs: ſed illa Ariſtot. ſententiæ
<
lb
/>
minimè quadrant. </
s
>
<
s
id
="
s.004698
">Probl. 16. ſuperius eſt ferè idem cum hoc.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004699
">
<
arrow.to.target
n
="
marg384
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004700
">
<
margin.target
id
="
marg384
"/>
393</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004701
">Probl. 40.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur in ſola Diapaſon conſonantia magadari ſolitum eſt? </
s
>
<
s
id
="
s.004702
">An quia,
<
lb
/>
vt pedes carminum proportionem, aut æqualis ad æqualem, aut duo ad vnum, aut
<
lb
/>
aliam aliquam obtinent; ita ſoni, quibus conſonantia confiat, motus rationem in
<
lb
/>
ter ſe aliquam ſeruant. </
s
>
<
s
id
="
s.004703
">cæterarum igitur
<
expan
abbr
="
conſonātiarum
">conſonantiarum</
expan
>
alterius quidem fines ſunt
<
lb
/>
imperfecti, cùm finiant ad dimidium. </
s
>
<
s
id
="
s.004704
">propterea nequeunt eſſe eiuſdem facultatis.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004705
">eumqué ſint diſpares, diſcrepantia illa ſenſui occurrit; quemadmodum in choris in
<
lb
/>
ipſo fine alium maiori voce abundare accidit. </
s
>
<
s
id
="
s.004706
">Præterea ipſi hypate accidit, vt eun
<
lb
/>
dem finem habeat periodorum in ſonis cùm nete: vltimus enim à nete ictus ceris
<
lb
/>
factus hypate eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004707
">quod cùm finiant in idem, quamuis non idem fecerint, euenit, vt
<
lb
/>
opus abſolui vnum, communequé poſſit, vt eis accidit, qui ſub extremam cantilenam
<
lb
/>
pulſant; nam etiamſi prius non ſonuerint, tamen quòd in idem deſierint hoc extre
<
lb
/>
mo magis delectent, quam contriſtauerint ante finem diſcrepantijs. </
s
>
<
s
id
="
s.004708
">quoniam igitur
<
lb
/>
in Diapaſon, quod commune exultat cum differentijs ſuauiſſimum eſt; magadari
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>