Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.005490">
                <pb pagenum="27" xlink:href="009/01/311.jpg"/>
              plura Ariſt. & veterum philoſophorum loca ſibi aduerſantia diſſimulat: tan­
                <lb/>
              dem, quod nullus adhuc auſus eſt, concludit Mathematicam nullam eſſe
                <lb/>
              Philoſophiæ partem, cùm tamen apud Ariſt. & omnes peripateticos nihil
                <lb/>
              frequentius occurrat, quam tres eſſe philoſophiæ partes, Phyſicam, Mathe­
                <lb/>
              maticam, & Metaphyſicam. </s>
              <s id="s.005491">ait præterea ſæpius certitudinem Mathemati­
                <lb/>
              cam ex eo prouenire, quod ad ſenſum oſtendant, ſeu quod ſenſu ipſarum ve­
                <lb/>
              ritates percipiantur; quod omninò falſum eſſe ſæpius ſupra probatum eſt,
                <lb/>
              cùm eorum materia ſit omninò intelligibilis, non autem ſenſibilis, & nullus
                <lb/>
              eſt, qui eas, vel leuiter attigerit, quì iſtud palàm non fateatur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.005492">Scias
                <expan abbr="deniq;">denique</expan>
              candide Lector, me ſyncerè omnia, & ſolius veritatis amo­
                <lb/>
              re hucuſque dixiſſe, vt experiri poteris, ſi authores, quos citaui, adieris,
                <lb/>
              quod vt facias, obſecro, plura enim, quam dixi, reperies. </s>
              <s id="s.005493">è contrariò vi­
                <lb/>
              diſti, quàm ſolicitè, alij, quorum munus eſſet eas fouere, ac tueri,
                <expan abbr="cõtra">contra</expan>
              pul­
                <lb/>
              cherrimas haſce facultates, neſcio quo conſilio tam ſolicitè egerint.</s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.005494">
                <emph type="italics"/>
              De præstantia ſcientiæ, quam nobis pariunt Geometria,
                <lb/>
              & Arithmetica. </s>
              <s id="s.005495">Cap. 4.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.005496">Scientiarum nobilitas,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              præſtantia non ex ſubiecto, & medio ſo­
                <lb/>
              lum, verùm etiam, & quidem multò magis ex notitia, quæ per illas
                <lb/>
              acquiritur,
                <expan abbr="quippeq́">quippeque</expan>
              ; illarum finis eſt, penſanda eſt: quanto enim hæc
                <lb/>
              præſtantior, ac nobilior eſt, tanto etiam illæ excellentiores ſunt ha­
                <lb/>
              bendæ. </s>
              <s id="s.005497">Verumenimuerò, vt ait Ariſt. initio 2. Metaphyl. </s>
              <s id="s.005498">Finis ſcientiæ eſt
                <lb/>
              veritas. </s>
              <s id="s.005499">quod & Plato confirmat, dum in Sympoſio aſſerit, animi cibum eſ­
                <lb/>
              ſe veritatem, atqui Geometria, & Arithmetica, cùm ſemper euidentiam
                <lb/>
              pariant, ſemper etiam veritatem conſequentur, vnde Ariſt. 1. Ethic. cap. 7.
                <lb/>
              Geometram appellat veritatis ſpeculatorem. </s>
              <s id="s.005500">cùm præterea reliquæ ſcien­
                <lb/>
              tiæ (Mathematicis medijs exceptis) rarò euidentiam pariant, rarò etiam
                <lb/>
              veritatem aſſequentur, ſed ferè ſemper opiniones gignent, vnde eas meritò
                <lb/>
              non ſcientias, ſed opiniones Plato voluit appellari: ſequitur abſolutè di­
                <lb/>
              cendum eſſe, Mathematicas reliquarum ſcientiarum præſtantiſſimas eſſe;
                <lb/>
              quemadmodum inter opiniones præſtantiſſimum quid eſt veritas.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.005501">
                <expan abbr="Neq;">Neque</expan>
              verò ſolum huius notitiæ excellentia à veritate deſumitur, verum
                <lb/>
              etiam ab admirabilitate, ſunt enim concluſiones Mathematicæ (paruis ex­
                <lb/>
              ceptis) admirabiles veritates, licet enim cùm Cicer. primo de orat ſic ad­
                <lb/>
              mirati; quis ignorat, ij, qui Mathematici vocantur quanta in obſcuritate
                <lb/>
              rerum, & quàm in recondita arte, & multiplici,
                <expan abbr="ſubtiliq́">ſubtilique</expan>
              ; verſantur? </s>
              <s id="s.005502">Et ve­
                <lb/>
              rò quis non admiratur, cùm intelligit, omne triangulum habere tres angu­
                <lb/>
              los æquales duobus rectis? </s>
              <s id="s.005503">& omnem figuram rectilineam habere angulos
                <lb/>
              externos, etiamſi mille ſint, æquales tantummodo quatuor rectis? </s>
              <s id="s.005504">Item
                <lb/>
              duo parallelogramma ſuper eadem baſi, & in ijſdem parallelis conſtituta
                <lb/>
              æqualia eſſe, etiamſi alterum quantumuis longum efficiatur? </s>
              <s id="s.005505">quàm admira­
                <lb/>
              bilis eſt 47. primi, pro cuius inuentione Pythagoras Muſis Hecatombas
                <lb/>
              immolauit? </s>
              <s id="s.005506">In ſecundò deinde Elem. lib. quàm ſubtilis eſt 14. quæ rectili­
                <lb/>
              neo cuiuis quadratum exhibet æquale. </s>
              <s id="s.005507">In tertiò poſtea, quot
                <expan abbr="quantaq́">quantaque</expan>
              ; </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>