1161.
Cur magnes nihil amittat
de i*uâ vi, quamvis eam
ferro communicet
297
162.
Cur haec vis celerrimè
ferro communicetur, ſed
diuturnitate temporis in
eo confirmetur
298
163.
Cur chalybs ad eam reci
piendam aptior ſit, quàm
vilius ferrum
È
164.
Cur major ei communi
cetur à perfectiore ma
gnete, quàm à minùs per
fecto
È
165.
Cur ipſa etiam terra vim
magnetis ferro tribuat
È
166.
Cur vis magnetica in
Terrâ debilior ſit, quàm
in parvis magnetibus
299
167.
Cur acus magnete tactae
ſemper ſuae virtutis polos
in extremitatibus ſuis ha
beant
300
168.
Cur poli magneticae vir
tutis non ſemper accuratè
verſus Terrae polos diri
gantur, ſed ab iis variè
declinent
È
169.
Cur etiam interdum iſta
declinatio cum tempore
mutetur
301
170.
Cur in magnete ſupra
unum ex ſuis polis erecto
minor eſſe poſſit, quàm
cùm ejus poli aequaliter à
Terrâ diſtant
È
171.
Cur magnes trahat fer
rum
302
172.
Cur magnes armatus,
multò plus ferri ſuſtineat
quàm nudus
È
173.
Cur ejus poli, quamvis
contrarii, ſe invicem ju
vent ad ferrum ſuſtinen
dum
303
174.
Cur gyratio rotulae fer
reae, à vi magnetis cui ap
penſa eſt, non impediatur
304
175.
Quomodo & quare vis
unius magnetis augeat vel
minuat vim alterius
305
176.
Cur magnes, quantumvis
fortis, ferrum ſibi non
contiguum, à magnete de
biliore attrahere non poſſit
È
177.
Cur magnes debilis, aut
ferrum, à magnete fortiori
ferrum ſibi contiguum poſ
ſit detrahere
3o6
178.
Cur, in his Borealibus
regionibus, polus Auſtra
lis magnetis ſit fortior Bo
reali
È
179.
De iis quae obſervari poſ
ſunt in ferri limaturâ circa
magnetem ſparſâ
307
180. Cur lamina ferrea, polo
magnetis conjuncta, ejus
vim trahendi vel conver
tendi ferri impediat
3o9
181.
Cur eandem nullius alte
rius corporis interpoſitio
impediat
310
182. Cur magnetis poſitio non
conveniens ejus vires paul
latim imminuat
È
183.
Cur rubigo, humiditas &
ſitus, eas etiam imminuat,
&svehemens ignis planè
tollat
È
184.
De vi attractionis in ſuc
cino, cerâ, reſinâ, & ſimi
libus
311
185.
Quae ſit cauſſa iſtius at
tractionis in vitro
312
186.
Eandem ipſius cauſſam in
reliquis etiam videri
313
187. Ex dictis intelligi, quae
nam cauſſae eſſe poſſint re
liquorum omnium
Cur magnes nihil amittat
de i*uâ vi, quamvis eam
ferro communicet
297
162.
Cur haec vis celerrimè
ferro communicetur, ſed
diuturnitate temporis in
eo confirmetur
298
163.
Cur chalybs ad eam reci
piendam aptior ſit, quàm
vilius ferrum
È
164.
Cur major ei communi
cetur à perfectiore ma
gnete, quàm à minùs per
fecto
È
165.
Cur ipſa etiam terra vim
magnetis ferro tribuat
È
166.
Cur vis magnetica in
Terrâ debilior ſit, quàm
in parvis magnetibus
299
167.
Cur acus magnete tactae
ſemper ſuae virtutis polos
in extremitatibus ſuis ha
beant
300
168.
Cur poli magneticae vir
tutis non ſemper accuratè
verſus Terrae polos diri
gantur, ſed ab iis variè
declinent
È
169.
Cur etiam interdum iſta
declinatio cum tempore
mutetur
301
170.
Cur in magnete ſupra
unum ex ſuis polis erecto
minor eſſe poſſit, quàm
cùm ejus poli aequaliter à
Terrâ diſtant
È
171.
Cur magnes trahat fer
rum
302
172.
Cur magnes armatus,
multò plus ferri ſuſtineat
quàm nudus
È
173.
Cur ejus poli, quamvis
contrarii, ſe invicem ju
vent ad ferrum ſuſtinen
dum
303
174.
Cur gyratio rotulae fer
reae, à vi magnetis cui ap
penſa eſt, non impediatur
304
175.
Quomodo & quare vis
unius magnetis augeat vel
minuat vim alterius
305
176.
Cur magnes, quantumvis
fortis, ferrum ſibi non
contiguum, à magnete de
biliore attrahere non poſſit
È
177.
Cur magnes debilis, aut
ferrum, à magnete fortiori
ferrum ſibi contiguum poſ
ſit detrahere
3o6
178.
Cur, in his Borealibus
regionibus, polus Auſtra
lis magnetis ſit fortior Bo
reali
È
179.
De iis quae obſervari poſ
ſunt in ferri limaturâ circa
magnetem ſparſâ
307
180. Cur lamina ferrea, polo
magnetis conjuncta, ejus
vim trahendi vel conver
tendi ferri impediat
3o9
181.
Cur eandem nullius alte
rius corporis interpoſitio
impediat
310
182. Cur magnetis poſitio non
conveniens ejus vires paul
latim imminuat
È
183.
Cur rubigo, humiditas &
ſitus, eas etiam imminuat,
&svehemens ignis planè
tollat
È
184.
De vi attractionis in ſuc
cino, cerâ, reſinâ, & ſimi
libus
311
185.
Quae ſit cauſſa iſtius at
tractionis in vitro
312
186.
Eandem ipſius cauſſam in
reliquis etiam videri
313
187. Ex dictis intelligi, quae
nam cauſſae eſſe poſſint re
liquorum omnium
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib