1ſe alliciendum. Notandum enim eſt hoc ferrum, quam
diu tangit magnetem C, attrahi non poſſe à magnete
F quem non tangit, etiamſi hunc illo multò potentio
rem eſſe ſupponamus. Cujus ratio eſt, quòd parti
culae ſtriatae per hos duos magnetes, & per fer
rum, tanquam per unicum magnetem, modo ſuprà
explicatob tranſeuntes, aequalem ferè habeant vim
in toto ſpatio quod eſt inter C & F, nec idèo poſſint
ferrum DE, non ſolâ iſtâ vi magneticâ, ſed inſu
per contactu ſuo magneti C alligatum, verſus ad
ducere.
diu tangit magnetem C, attrahi non poſſe à magnete
F quem non tangit, etiamſi hunc illo multò potentio
rem eſſe ſupponamus. Cujus ratio eſt, quòd parti
culae ſtriatae per hos duos magnetes, & per fer
rum, tanquam per unicum magnetem, modo ſuprà
explicatob tranſeuntes, aequalem ferè habeant vim
in toto ſpatio quod eſt inter C & F, nec idèo poſſint
ferrum DE, non ſolâ iſtâ vi magneticâ, ſed inſu
per contactu ſuo magneti C alligatum, verſus ad
ducere.
5
10
Atque hinc patet, cur ſaepe magnes debilis, aut exi
guum ferrum, detrahat aliud ferrum à magnete for
tiore. Notandum enim eſt hoc nunquam fieri, niſi cùm
magnes debilior tangit illud ferrum, quod detrahit
magnete fortiori. Quippe, cùm duo magnetes ferrum
oblongum polis diſſimilibus tangunt, unus in unâ ex
tremitate, alius in aliâ, & deinde iſti duo magnetes ab
invicem removentur, ferrum intermedium non ſemper
debiliori, nec etiam ſemper fortiori, ſed modò
modò alteri adhaeret: nullamque puto eſſe rationem,
cur uni potiùs quàm alteri adhaereat, niſi quòd eum
cui adhaeret, in majori ſuperficie quàm alium tangat.
figpEx eo verò, quòd ma
gnes F juvet
C ad ferrum DE ſuſti
nendum, manifeſtum eſt cur ille polus magnetis, qui
guum ferrum, detrahat aliud ferrum à magnete for
tiore. Notandum enim eſt hoc nunquam fieri, niſi cùm
magnes debilior tangit illud ferrum, quod detrahit
magnete fortiori. Quippe, cùm duo magnetes ferrum
oblongum polis diſſimilibus tangunt, unus in unâ ex
tremitate, alius in aliâ, & deinde iſti duo magnetes ab
invicem removentur, ferrum intermedium non ſemper
debiliori, nec etiam ſemper fortiori, ſed modò
modò alteri adhaeret: nullamque puto eſſe rationem,
cur uni potiùs quàm alteri adhaereat, niſi quòd eum
cui adhaeret, in majori ſuperficie quàm alium tangat.
figpEx eo verò, quòd ma
gnes F juvet
C ad ferrum DE ſuſti
nendum, manifeſtum eſt cur ille polus magnetis, qui