Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000820
">
<
pb
pagenum
="
43
"
xlink:href
="
009/01/043.jpg
"/>
G H D, appoſito
<
expan
abbr
="
vtiq;
">vtique</
expan
>
communi angulo B G H, erant primum, duo anguli
<
lb
/>
E G B, B G H, maiores, quam ſint duo B G H, G H D, quia ſi inæqualibus
<
lb
/>
æqualia addantur, tota erunt inæqualia, vt prius per 4, axioma: hoc loco
<
lb
/>
communis angulus additur ſemel maiori angulo, & ſemel minori; & ideo
<
lb
/>
totum illud, in quo eſt maior angulus, adhuc maius eſt altero toto, in quo
<
lb
/>
minor angulus continetur. </
s
>
<
s
id
="
s.000821
">at illi duo E G B, B G H, per 13. primi, ſunt
<
lb
/>
æquales duobus rectis angulis, ergo duo
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
recti erunt maiores duobus
<
lb
/>
internis B G H, D H G, ſiue hi duo interni erunt minores duobus rectis.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000822
">At quando hi duo interni ſunt minores duobus rectis, tunc lineæ A B, C D,
<
lb
/>
ſunt concurrentes, ſi protrahantur ad partes prædictorum
<
expan
abbr
="
angulorũ
">angulorum</
expan
>
. </
s
>
<
s
id
="
s.000823
">quod
<
lb
/>
P. Clauius luculenti, & hactenus deſiderata demonſtratione ad 28. primi
<
lb
/>
demonſtrauit. </
s
>
<
s
id
="
s.000824
">
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
hoc pacto ex prima falſa ſuppoſitione, nimirum angu
<
lb
/>
lum illum externum eſſe maiorem interno, & oppoſito; ſequitur falſum, ni
<
lb
/>
mirum lineas parallelas concurrere.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000825
">Præterea ſi ſupponamus aliam falſitatem, ſcilicet triangulum habere tres
<
lb
/>
angulos maiores duobus rectis, ſequetur eadem iterum falſitas, ſcilicet pa
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.043.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/043/1.jpg
"
number
="
12
"/>
<
lb
/>
rallelas coincidere, & probatur ſic; ſint enim
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
triãguli
">trianguli</
expan
>
A B C, tres anguli maiores, quam duo
<
lb
/>
recti anguli, & per punctum C, ducta ſit recta
<
lb
/>
C D, parallela lateri B A. quia ergo angulus
<
lb
/>
A, æqualis eſt angulo ſibi alterno A C D, per
<
lb
/>
29. primi, & quia totalis angulus B C D, æqua
<
lb
/>
lis eſt duobus angulis B C A, A C D, quos tanquam ſuas partes adæquatas
<
lb
/>
continet, quorum alter, ſcilicet A C D, eſt æqualis angulo A. erit idem to
<
lb
/>
talis angulus B C D, æqualis duobus angulis A, & A C B, trianguli propoſi
<
lb
/>
ti. </
s
>
<
s
id
="
s.000826
">ergo totus iſte angulus B C D, ſimul cum reliquo
<
expan
abbr
="
triãguli
">trianguli</
expan
>
angulo B. con
<
lb
/>
ſtabit compoſitionem ex tribus angulis trianguli dati: & conſequenter ta
<
lb
/>
lis compoſitio trium angulorum erit maior, quam ſint duo anguli recti. </
s
>
<
s
id
="
s.000827
">ex
<
lb
/>
quo ſequitur duas rectas B A, C D, ſuper quas cadit linea B C, faciens duos
<
lb
/>
angulos internos, & ad eaſdem partes, ſcilicet A B D, maiores duobus re
<
lb
/>
ctis non eſſe parallelas, ſed concurrentes (vt patet ex nuper citata demon
<
lb
/>
ſtratione P. Clauij) quod falſum eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.000828
">& ſequitur ex ſecunda falſa ſuppoſitio
<
lb
/>
ne. </
s
>
<
s
id
="
s.000829
">ex quibus textus Ariſt. videtur ſatis clarus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000830
">
<
arrow.to.target
n
="
marg15
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.000831
">
<
margin.target
id
="
marg15
"/>
15</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000832
">Ex cap. 26.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Vt ſi A, duo recti, in quo autem P., triangulus, in quo vero C,
<
lb
/>
ſenſibilis triangulus, ſuſpicari
<
expan
abbr
="
namq;
">namque</
expan
>
poſſet aliquis non eſſe C, ſciens, quod omnis
<
lb
/>
triangulus habet duos rectos: quare ſimul noſcet, & ignorabit idem. </
s
>
<
s
id
="
s.000833
">noſce enim
<
lb
/>
omnem triangulum, quod duobus rectis, non ſimplex eſt: ſed hoc quidem eo, quod
<
lb
/>
vniuerſalem habet ſcientiam: illud autem eo, quod ſingularem. </
s
>
<
s
id
="
s.000834
">ſic igitur, vt vni
<
lb
/>
uerſale nouit C, quod duo recti; vt autem ſingulare non nouit, quare non habebit
<
lb
/>
contrarias)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
vide, quæ diximus lib. 1. ſecto 3. cap. 1. ex quibus quidquid Ma
<
lb
/>
thematicum eſt hic, clarum redditur. </
s
>
<
s
id
="
s.000835
">reliqua verò, quæ ad Logicum ſpe
<
lb
/>
ctant, huius loci commentatores proſequuntur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000836
">In cap. 31. de Abductione.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000837
">
<
arrow.to.target
n
="
marg16
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.000838
">
<
margin.target
id
="
marg16
"/>
16</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000839
">Notandum hic cum eruditiſſimo Burana, Abductionem hanc, de qua in hoc
<
lb
/>
cap. agitur eſſe vocem mathematicam,
<
expan
abbr
="
camq́
">eamque</
expan
>
; Ariſt. quemadmodum multa
<
lb
/>
alia à Mathematicis mutuatum ad omnes alias ſcientias tranſtuliſſe. </
s
>
<
s
id
="
s.000840
">eſſe </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>