14ergo LS SE ſimul ſumptæ ipſis DS SM maiores erunt. eademq;
ratione kN minorem eſſe DM oſtendetur. rurſus quoniam re
ctangulum OSH æquale eſt rectangulo kSN; ob eandem cauſam
HO maior erit kN. eodemq; prorſus modo kN omnibus a
liis per punctum S tranſeuntibus minorem eſſe demonſtrabitur.
& quoniam æquicrurium triangulorum CLE DCM latera LC
CE lateribus DC CM ſunt æqualia; baſis verò LE maior eſt
DM: erit angulus LCE angulo DCM maior. quare ad baſim
anguli CLE CEL ſimul ſumpti angulis CDM CMD mi
nores erunt. & horum dimidii, angulus ſcilicet CLS angulo CDS
minor erit. ergo pondus in L magis ſupra lineam LC, quàm
in D ſupra DC grauitabit. magis〈qué〉 centro innitetur in L, quàm
in D. ſimiliter oſtendetur in D magis centro C inniti, quàm in k. ergo
pondus in k grauius erit, quàm in D; & in D, quàm in L. eademq; pror
ſus ratione quoniam kN minor eſt HO, erit angulus CKS an
gulo CHS maior. quare pondus in H magis centro C innite
tur, quàm in k. & hoc modo oſtendetur, vbicunq; in circum
ferentia FDG fuerit pondus, minus in K centro C inniti, quàm
in alio ſitu: & quò propius fuerit ipſi F, vel G, magis inniti. dein
de quoniam angulus CkS maior eſt CDS, & CDk æqualis
eſt CkH: erit reliquus SkH reliquo SDk minor. quare cir
cumferentia k H propior erit motui naturali recto ponderis in K
ſoluti, lineæ ſcilicet k S, quàm circumferentia D k motui DS. &
ideo linea CD magis ipſi ponderi in D renititur, quàm CK
ponderi in k conſtituto. hacq; ratione oſtendetur angulum
SHG maiorem eſſe SkH: & per conſequens lineam CH magis
ponderi in H reniti, quàm CK ponderi in K. ſimiliter demon
ſtrabitur lineam CL magis pondus ſuſtinere, quàm CD: ob
eaſdemq; cauſas oſtendetur pondus in K minus ſupra lineam Ck
grauitare, quàm in quouis alio ſitu fuerit circumferentiæ FDG.
& quò propius fuerit ipſi F, vel G, minus grauitare. grauius ergo
erit in k, quàm in alio ſitu: minuſq; graue erit, quò propius fue
rit ipſi F, vel G.
ratione kN minorem eſſe DM oſtendetur. rurſus quoniam re
ctangulum OSH æquale eſt rectangulo kSN; ob eandem cauſam
HO maior erit kN. eodemq; prorſus modo kN omnibus a
liis per punctum S tranſeuntibus minorem eſſe demonſtrabitur.
& quoniam æquicrurium triangulorum CLE DCM latera LC
CE lateribus DC CM ſunt æqualia; baſis verò LE maior eſt
DM: erit angulus LCE angulo DCM maior. quare ad baſim
anguli CLE CEL ſimul ſumpti angulis CDM CMD mi
nores erunt. & horum dimidii, angulus ſcilicet CLS angulo CDS
minor erit. ergo pondus in L magis ſupra lineam LC, quàm
in D ſupra DC grauitabit. magis〈qué〉 centro innitetur in L, quàm
in D. ſimiliter oſtendetur in D magis centro C inniti, quàm in k. ergo
pondus in k grauius erit, quàm in D; & in D, quàm in L. eademq; pror
ſus ratione quoniam kN minor eſt HO, erit angulus CKS an
gulo CHS maior. quare pondus in H magis centro C innite
tur, quàm in k. & hoc modo oſtendetur, vbicunq; in circum
ferentia FDG fuerit pondus, minus in K centro C inniti, quàm
in alio ſitu: & quò propius fuerit ipſi F, vel G, magis inniti. dein
de quoniam angulus CkS maior eſt CDS, & CDk æqualis
eſt CkH: erit reliquus SkH reliquo SDk minor. quare cir
cumferentia k H propior erit motui naturali recto ponderis in K
ſoluti, lineæ ſcilicet k S, quàm circumferentia D k motui DS. &
ideo linea CD magis ipſi ponderi in D renititur, quàm CK
ponderi in k conſtituto. hacq; ratione oſtendetur angulum
SHG maiorem eſſe SkH: & per conſequens lineam CH magis
ponderi in H reniti, quàm CK ponderi in K. ſimiliter demon
ſtrabitur lineam CL magis pondus ſuſtinere, quàm CD: ob
eaſdemq; cauſas oſtendetur pondus in K minus ſupra lineam Ck
grauitare, quàm in quouis alio ſitu fuerit circumferentiæ FDG.
& quò propius fuerit ipſi F, vel G, minus grauitare. grauius ergo
erit in k, quàm in alio ſitu: minuſq; graue erit, quò propius fue
rit ipſi F, vel G.