Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
Scan Original
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <front>
          <section>
            <p type="main">
              <s id="s.000053">
                <pb pagenum="8" xlink:href="009/01/008.jpg"/>
              tiam, non enim hoc eſt argumentari à permutata ratione, deberet enim
                <lb/>
              inferre, ſic, ergo ita ſe habebit voluntas noua ad antiquam, quemad­
                <lb/>
              modum effectus nouus ad antiquum. </s>
              <s id="s.000054">quæ vitioſa argumentatio quan­
                <lb/>
              tumuis læuis ſit, & manifeſta, quoſdam tamen magni nominis philoſo­
                <lb/>
              phantes adeò torſit, vt adhuc torqueat.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000055">Quanta autem miſeratione digni, qui publicè aliquando apud ſuos
                <lb/>
              auditores totam Perſpectiuam, qua nihil iucundius eſt, de medio tolle­
                <lb/>
              re conati ſunt, propterea quod illæ viſuales lineæ, illi anguli, illæ pyra­
                <lb/>
              mides, aut coni, quibus viſio perficitur nullibi extarent, ſed eſſent vana
                <lb/>
              quædam opticorum figmenta. </s>
              <s id="s.000056">Quì verò fieri potuit, vt non aduerterint
                <lb/>
              iſti ſe Ariſtoteli ſuo manifeſte repugnare, qui ſæpius de lineis viſualibus
                <lb/>
              perſpectiuum pertractare aſſerit,
                <expan abbr="diſcrimenq́">diſcrimenque</expan>
              ; inter lineam phyſicam, &
                <lb/>
              opticam aſſignat,
                <expan abbr="ipſiusq́">ipſiusque</expan>
              ; optices tanquam veræ ſcientiæ mentionem
                <lb/>
              ſæpius facit.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000057">Alij ex altera parte contra Aſtronomos in ſurgunt, eccentricos,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
                <lb/>
              epiciclos omnes de cœlo detrahere cupientes. </s>
              <s id="s.000058">Verum id iſti nulla ex­
                <lb/>
              preſſa nedum probabili ratione faciunt, falsò exiſtimantes Aſtronomos
                <lb/>
              admirandam illam Cœlorum fabricam aſſerere, non autem ſupponere:
                <lb/>
              ſed aſtronomi illam ſupponunt,
                <expan abbr="eamq́">eamque</expan>
              ; propterea hypotheſim
                <expan abbr="appellãt">appellant</expan>
              ,
                <lb/>
              non aſſerunt. </s>
              <s id="s.000059">Quod ſi aliqua probabili ratione id facerent, vti nonnulli
                <lb/>
              ex recentioribus, quorum Ticho Coripheus eſt, laudandi potius, quam
                <lb/>
              vituperandi eſſent. </s>
              <s id="s.000060">Impugnant
                <expan abbr="itaq;">itaque</expan>
              aſtronomachi iſti hypotheſim pro
                <lb/>
              aſſertione;
                <expan abbr="talesq́">talesque</expan>
              ; ſæpè hi ſunt, vt non ſatis intelligant, quid ſit Aequa­
                <lb/>
              tor, aut Zodiacus, ne dum quid Epiciclus, aut Eccentricus. </s>
              <s id="s.000061">Nec defuit
                <lb/>
              qui viginti duo argumenta excogitarit,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              in medium protulerit, qui­
                <lb/>
              bus contra Aſtronomos probare conatus eſt, nullo modo Solem, aut
                <lb/>
              Lunam moueri poſſe motibus contrarijs, ideſt, ab oriente in
                <expan abbr="occidẽtem">occidentem</expan>
                <lb/>
              motu diurno, & proprio ab occidente in orientem. </s>
              <s id="s.000062">Sed exiſtimandum
                <lb/>
              eſt
                <expan abbr="iſtũ">iſtum</expan>
              Lunam nouam à Sole quotidie magis, ac magis verſus orientem
                <lb/>
              recedere, nunquam animaduertiſſe; ab ea enim hanc motuum concor­
                <lb/>
              diam didiciſſet.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000063">Quid tandem
                <expan abbr="dicẽdum">dicendum</expan>
              de quodam magni nominis Philoſopho, om­
                <lb/>
              nium tamen
                <expan abbr="Mathematicarũ">Mathematicarum</expan>
              experte, qui in publica diſputatione axio­
                <lb/>
              ma illud Mathematicum, omne totum eſt maius ſua parte, in ſenſu in
                <lb/>
              quo à Mathematicis effertur negare non erubuit, eò, quod in infinito,
                <lb/>
              vt aiebat non concederetur ab omnibus. </s>
              <s id="s.000064">ſcilicet non intelligebat ma­
                <lb/>
              thematicum tantummodo tractare de Quantitate finita, ac terminata,
                <lb/>
              in qua axioma prædictum ab omnibus conceditur. </s>
              <s id="s.000065">Neque vero hic
                <lb/>
              nonnullorum infenſus in Mathematicas animus quieuit, verum etiam
                <lb/>
              eò progreſſus eſt, vt eas omnes omnino conuellere, atque ex albo </s>
            </p>
          </section>
        </front>
      </text>
    </archimedes>