Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
91
91
92
92
93
93
94
94
95
95
96
96
97
97
98
98
99
99
100
100
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001515">
                <pb pagenum="83" xlink:href="009/01/083.jpg"/>
              quod regiones ſeptentrionales incolentibus plurima ſunt aſtra, quæ nun­
                <lb/>
              quam occidunt, quamuis horizontem leuiter perſtringant, quæ tamen Cy­
                <lb/>
              prijs,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              Aegyptijs oriuntur,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              occidunt. </s>
              <s id="s.001516">ex quibus & rotunditas, &
                <lb/>
              paruitas terræ colligi poteſt. </s>
              <s id="s.001517">has eaſdem rationes fuſius explicatas repe­
                <lb/>
              ries apud P. Clauium in ſphæra.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001518">
                <arrow.to.target n="marg116"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001519">
                <margin.target id="marg116"/>
              116</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001520">Tex. 111.
                <emph type="italics"/>
              (Quapropter existimantes eum, qui circa Herculeas columnas eſt lo­
                <lb/>
              cum coniungi ei, qui circa Indiam, & hoc modo mare vnum eſſe, non admodum
                <lb/>
              incredibilia exiſtimare videntur &c.)
                <emph.end type="italics"/>
              exiſtimatores hoſce non perperam exi­
                <lb/>
              ſtimaſſe apertè
                <expan abbr="cõuincunt">conuincunt</expan>
              Chriſtophori Columbi, Argonautarum principis
                <lb/>
              nauigationes; quibus nouus orbis repertus eſt, qui inter columnas Hercu­
                <lb/>
              lis,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              orientalem Indiam totus vna
                <expan abbr="">cum</expan>
              mari Oceano Atlantico interiacet.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001521">
                <arrow.to.target n="marg117"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001522">
                <margin.target id="marg117"/>
              117</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001523">Tex. 112.
                <emph type="italics"/>
              (Mathematicorum etiam, qui circumferentiæ magnitudinem ratio­
                <lb/>
              cinari tentant, ad 400. dicunt ſtadiorum millia, &c.)
                <emph.end type="italics"/>
              quam ſubtilibus rationi­
                <lb/>
              bus inueſtigauerint Aſtronomi quantitatem terræ, optimè, ac dilucidè ex­
                <lb/>
              ponitur à P. Clauio in ſphæra: quem ſi libet, conſule, ne inani labore opu­
                <lb/>
              ſculum iſtud exereſcat.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.001524">
                <emph type="italics"/>
              Ex Tertio de Cœlo.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001525">
                <arrow.to.target n="marg118"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001526">
                <margin.target id="marg118"/>
              118</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001527">Tex. 40.
                <emph type="italics"/>
              (Figuræ autem omnes componuntur ex pyramidibus: rectilinea
                <lb/>
              quidem ex rectilineis: ſphæra verò ex octo partibus componitur)
                <emph.end type="italics"/>
              Ale­
                <lb/>
              xander exiſtimat, Ariſtotelem dicere ſphæram conſtare ex octo
                <lb/>
              partibus illis, quæ deſignantur per tres circulos, quorum duo ſe­
                <lb/>
              cant ſe mutuò ad angulos rectos, vt in ſphæra mundi faciunt duo coluri;
                <lb/>
              tertius verò medios illos diuidit æquidiſtanter à ſectionibus
                <expan abbr="illorũ">illorum</expan>
              mutuis,
                <lb/>
              quemadmodum æquator in ſphæra mundi ſecat duos coluros. </s>
              <s id="s.001528">ex quibus ſe­
                <lb/>
              ctionibus tota ſphæra in octo partes diuiditur, quibus ſphæram componi
                <lb/>
              vult Ariſtoteles. </s>
              <s id="s.001529">aduerte tamen hanc ſphæræ compoſitionem nullo modo
                <lb/>
              habere partes actu, cum ſphæra ſit vnica ſimplici ſuperficie terminata; ſed
                <lb/>
              quæ tantum ſint à prædictis imaginatis circulis deſignatæ: at verò aliæ fi­
                <lb/>
              guræ, quæ pluribus planis terminantur, vt cubus, octaedrum, & ſimilia, quæ
                <lb/>
              Ariſt. vocat rectilineas, quia terminantur ſuperficiebus rectilineis actu di­
                <lb/>
              ſtinctis ab inuicem ex natura ſua, non per noſtram deſignationem, ideò re­
                <lb/>
              ctè dicuntur componi ex pyramidibus, v. g. dicimus cubum componi ex ſex
                <lb/>
              pyramidibus, quia cum habeat ſex baſes, cogitamus ſupra
                <expan abbr="vnamquamq;">vnamquamque</expan>
              il­
                <lb/>
              larum ſingulas pyramides erigi, quarum omnium vertices ad idem punctum
                <lb/>
              medium intra cubum imaginatum coeant. </s>
              <s id="s.001530">& ſic de reliquis ſolidis. </s>
              <s id="s.001531">quæ qua
                <lb/>
              ratione reſoluantur in plures pyramides, conſtat ex 10. 11. 12. & 13. Ele­
                <lb/>
              mentorum Euclidis, at verò in ſphæra nullum reale compoſitionis, aut di­
                <lb/>
              uiſionis fundamentum reperitur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001532">
                <arrow.to.target n="marg119"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.001533">
                <margin.target id="marg119"/>
              119</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001534">Tex.
                <emph type="italics"/>
              (Ad hæc neceſſe eſt non omne corpus eſſe diuiſibile dicere, ſed repugnare
                <lb/>
              certiſſimis ſcientijs; nam Mathematicæ ipſum quidem intelligibile, accipiunt diui­
                <lb/>
              ſibile)
                <emph.end type="italics"/>
              ipſum intelligibile, ideſt, quantitatem abſtractam tam continuam,
                <lb/>
              quam diſcretam, quam ſtatuunt Philoſophi eſſe ſubiectam materiam ma­
                <lb/>
              thematicarum. </s>
              <s id="s.001535">quam ideo appellant intelligibilem, quia cum ſit abſtracta
                <lb/>
              per intellectum à ſenſibilibus affectionibus, reſtat vt ſit tantummodo </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>