1aut imaginabiles exiſtant: primo, quiò deprehendimus
interdum ſenſus errare, ac prudentiae eſt, nunquam
nimis ſidere iis,qui nos vel ſemel deceperunt; deinde,
quia quotidie in ſomnis innumera videmur ſentire
aut imaginari, quae nuſquam ſunt; nullaque dubi
tanti ſigna apparent, quibus ſomnum à vigiliâ certò
dignoſcat.
interdum ſenſus errare, ac prudentiae eſt, nunquam
nimis ſidere iis,qui nos vel ſemel deceperunt; deinde,
quia quotidie in ſomnis innumera videmur ſentire
aut imaginari, quae nuſquam ſunt; nullaque dubi
tanti ſigna apparent, quibus ſomnum à vigiliâ certò
dignoſcat.
15
20
25
5
Dubitabimus etiam de reliquis, quae antea pro ma
ximècertis habuimus; etiam de Mathematicis demon
ſtrationibus, etiam de iis principiis, quae hactenus
putavimus eſſe per ſe nota: tum quia vidimus ali
quando nonnullos erraſſe in talibus, & quaedam pro
certiſſimis ac per ſe notis admiſiſſe, quae nobis falſa
videbantur; tum maximè, quia audivimus eſſe Deum,
qui poteſt omnia, & à quo ſumus Ignoramus
enim, an fortènos tales creare voluerit, ut ſemper fal
lamur, etiam in iis quae nobis quàm notiſſima appa
rent; quia non minùs hoc videtur fieri potuiſſe, quàm
ut interdum fallamur, quod contingere antè adverti
mus. Atque ſi non à Deo potentiſſimo, ſed vel à nobis
ipſis, vel à quovis alio, nos eſſe fingamus: quò mi
nùs potentem originis noſtrae authorem affignabimus,
tantò magis erit credibile, nos tam imperfectos eſſe,
ut ſemper fallamur.
10
15
20
Sed interim, à quocunque tandem ſimus, & quan
tumvis ille ſit potens, quantumvis fallax, hanc nihilo
minus in nobis libertatem eſſe experimur, ut ſemper
ab iis credendis, quae non planècerta funt & explo
rata, poſſimus abſtinere; atque ita cavere, ne unquam
erremus.
25
30