Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

List of thumbnails

< >
91
91
92
92
93
93
94
94
95
95
96
96
97
97
98
98
99
99
100
100
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001670">
                <pb pagenum="92" xlink:href="009/01/092.jpg"/>
              ueraſſe, ſed ſuperiori etiam ætate id ipſum Hieron. </s>
              <s id="s.001671">Cardan. libro de ſubtili­
                <lb/>
              tate conatus eſt,
                <expan abbr="neq;">neque</expan>
              irrito conatu, demonſtrare; qui præterea idem cum
                <lb/>
              ſe ipſo ſenſiſſe ait Albumazar. </s>
              <s id="s.001672">quibus etiam ex antiquis Seneca annumeran­
                <lb/>
              dus eſt. </s>
              <s id="s.001673">prędicti autem recentiores omnes varijs demonſtrationibus ex ac­
                <lb/>
              curata obſeruatione erutis illud certò certius confirmare contendunt:
                <expan abbr="idq́">idque</expan>
              ;
                <lb/>
              non in vno dumtaxat, ſed in
                <expan abbr="quinq;">quinque</expan>
              cometis; quorum demonſtrationes apud
                <lb/>
              Tychonem partim in progymn. </s>
              <s id="s.001674">partim in epiſt. fuſius explicatas reperies.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001675">2. Quarum potiſſima illa eſt, quæ ex parallaxi, ſeu aſpectus diuerſitate
                <lb/>
              deſumitur, certiſſimum enim eſt lumen illud eſſe altero ſublimius, quod mi­
                <lb/>
              norem exhibet parallaxim: expertos autem ſe eſſe hi omnes, affirmant ho­
                <lb/>
              ſce quinque cometas multò minorem pati parallaxim, quam Lunam; imò
                <lb/>
              quempiam minorem, quàm Sol ipſe patiatur, quo poſito manifeſtè conuin­
                <lb/>
              ceretur eos omnes ſupra Lunam in ætherea regione effulſiſſe.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001676">3. Ratio, qua etiam ante nouas obſeruationes vti ſolebant, deſumitur
                <lb/>
              ex motu cometæ diurno, quo ſcilicet oritur, & occidit, quemadmodum cæ­
                <lb/>
              tera ſydera, hoc eſt ſpatio 24. horarum diurnam conuerſionem circa totam
                <lb/>
              terram abſoluit. </s>
              <s id="s.001677">ſi igitur comete eſſet in ſublimiori aeris regione, vbi cæte­
                <lb/>
              ra ignita meteora collocantur,
                <expan abbr="mouereturq́">mouereturque</expan>
              ; diurno motu circa terram, ſe­
                <lb/>
              queretur neceſſariò eum tanta velocitate videri à nobis circumferri, vt po­
                <lb/>
              tius fulgor quidam, ſeu radius pertranſiens ab oriente in occidentem appa­
                <lb/>
              reret, quam ſtella quędam:
                <expan abbr="idq́">idque</expan>
              ; propter propinquitatem; aſtra enim ob ni­
                <lb/>
              miam diſtantiam videntur tardè moueri, quamuis velociſſimè moueantur.</s>
            </p>
            <figure id="id.009.01.092.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/092/1.jpg" number="52"/>
            <p type="main">
              <s id="s.001678">Quod melius ex ſequenti figura
                <lb/>
                <expan abbr="cõuincitur">conuincitur</expan>
              , vbi circulus interior eſt
                <lb/>
              terra, cuius ſemidiameter A B. cir­
                <lb/>
              culus verò exterior eſt cometæ gy­
                <lb/>
              rus, quem ipſe ſpatio 24. horarum
                <lb/>
              percurrit, qui ſecundum veram pro­
                <lb/>
              portionem deberet adhuc ipſi terræ
                <lb/>
              propinquior, ac proinde minor eſſe,
                <lb/>
              iuxta aeris ſupremam partem. </s>
              <s id="s.001679">hori­
                <lb/>
              zon eſt recta D C, tangens terram in
                <lb/>
              B, vbi eſt oculus noſter, qui nihil in­
                <lb/>
              fra ipſam D C, videre poteſt; quare
                <lb/>
              ſi cometa 24. horarum totum gyrum
                <lb/>
              D C E, percurrit, non videbitur, niſi
                <lb/>
              quando percurret portionem D C,
                <lb/>
              ſupra horizontem; quæ quidem por­
                <lb/>
              tio,
                <expan abbr="neq;">neque</expan>
              ſemihoræ reſponderet, ſi fi­
                <lb/>
              gura iuxta veram proportionem conſtrueretur. </s>
              <s id="s.001680">experientia tamen conſtat,
                <lb/>
              cometas videri ſupra horizontem tot horis, quot ſtellæ fixæ, ſub quibus mo­
                <lb/>
              uentur: non ergo eſt in ſupremo aere. </s>
              <s id="s.001681">Quod ſi fiat figura, in qua exterior
                <lb/>
              cometæ ambitus adeò magnus ſit, vt ipſius portio D C, ſupra horizontem
                <lb/>
              exiſtens, reſpondeat tempori, quo cometa ſupra noſtrum pariter horizon­
                <lb/>
              tem ſpectatur, ea figura terræ ſemidiametrum A B. toties multiplicabit, vt
                <lb/>
              ipſi Lunæ circuitui proximè accedat.</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>