Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
>
[Figure 11]
Page: 514
[Figure 12]
Page: 514
[Figure 13]
Page: 692
[Figure 14]
Page: 692
[Figure 15]
Page: 861
[Figure 16]
Page: 872
[Figure 17]
Page: 872
[Figure 18]
Page: 874
[Figure 19]
Page: 880
[Figure 20]
Page: 880
[Figure 21]
Page: 880
[Figure 22]
Page: 880
[Figure 23]
Page: 880
[Figure 24]
Page: 880
[Figure 25]
Page: 880
[Figure 26]
Page: 880
[Figure 27]
Page: 1033
[Figure 28]
Page: 1054
[Figure 29]
Page: 1055
[Figure 30]
Page: 1055
<
1 - 30
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
80
"/>
accidentia ſingularia ad materiam ſenſilem indiuiduam; ſic & facta per abſtractionem vniuerſa
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg722
"/>
<
lb
/>
lia materiam ſenſilem vniuersè ſignificant, quam mox eſſentiæ partem eſſe oſtendemus; & pro
<
lb
/>
pter modum eſſendi quem abſtrahendo mutat; ex eo quae eſt exiſtentiæ principium, in principium
<
lb
/>
eſſentiæ transformari. </
s
>
<
s
>Hoc ipſum oſtenſuri nunc exordiamur ab ea materia quæ tranſmutatio
<
lb
/>
ni ſubiicitur, & illam inueniamus quæ conſtituit methodum naturalem. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Neq.
">Neque</
expan
>
verò dubitatur ma
<
lb
/>
teriam ſenſilem quæ
<
expan
abbr
="
ſubſtãtiæ
">ſubſtantiæ</
expan
>
formam excipit, eſſe ſingularem: quod
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
fit eſt ſingulare; & ge
<
lb
/>
neratur non homo, ſed Callias & Plato. </
s
>
<
s
>Veruntamen ſicuti mutationes ſunt ſingularium; ſic de
<
lb
/>
iis nulla methodus eſſe poteſt; quando eſſent incerta & infinita. </
s
>
<
s
>Quocirca vt ſcientiam genera
<
lb
/>
re poſsint; ſingularia ad vniuerſale quoddam referenda ſunt. </
s
>
<
s
>At verò ſi vniuerſale colligitur ex
<
lb
/>
ſingularibus, imminebit periculum; ne ſeparatum à formis ſenſilibus generationi repugnet, &
<
lb
/>
aliud repræſentet, atque ea ſingularia quæ ſunt obnoxia mutationi: nanque homo ſeparatur ab
<
lb
/>
indiuidui conditionibus. </
s
>
<
s
>id autem quod eſt huiuſmodi æternum eſt, & cùm ſignificet naturam
<
lb
/>
communem, ſiquid illi tribuatur, conueniet communiter. </
s
>
<
s
>Attamen generari proprium eſt ſingu
<
lb
/>
larium, quatenus ſingularia ſunt. </
s
>
<
s
>Verumenimuerò philoſophi nos
<
expan
abbr
="
perſuadẽt
">perſuadent</
expan
>
vniuerſale duplex
<
lb
/>
eſſe: alterum quidem quod repræſentat ipſa ſingularia, ita vt cum illud concipio, ſimul
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
men
<
lb
/>
te comprehendam ſingula in illa natura communi conuenientia, quod ſanè abſtrahitur ab indi
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg723
"/>
<
lb
/>
uidui conditionibus, ita tamen, vt
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
referat conditiones ſenſiles: verùm quia non magis huius
<
lb
/>
quàm illius indiuidui proprietates refert; proptereà dicatur vniuerſale. </
s
>
<
s
>Alterum vniuerſale eſt
<
lb
/>
quod ſignificat naturam ab indiuidui conditionibus omnino ſeparatam, vt ſi
<
expan
abbr
="
hominẽ
">hominem</
expan
>
ipſum nul
<
lb
/>
la ratione materiæ ſenſilis habita ſpectem. </
s
>
<
s
>Illud
<
expan
abbr
="
primũ
">primum</
expan
>
compoſitum eſt ex forma & materia ſen
<
lb
/>
ſili: quapropter in eo aliud eſt eſſe ab eſſentia, & hoc in multis eſt,
<
expan
abbr
="
atq.
">atque</
expan
>
adeò in vniuerſis ſingula
<
lb
/>
ribus & quia non ſeparatur à materia ſenſili vniuerſale, phyſicum non iniuria vocabitur:
<
expan
abbr
="
idq́ue
">idque</
expan
>
<
lb
/>
definitioni ſubiicitur. </
s
>
<
s
>Alterum eſt in mente ſola,
<
expan
abbr
="
idemq́
">idemque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>cum eſſentia ſua, cuius cùm duæ ſint par
<
lb
/>
tes, forma nimirum & materia quæ mente concipitur, ita etiam è binis partibus, quæ binis illis
<
lb
/>
reſpondeant, proportione conflatur, genere videlicet vt materia, differentia verò vt forma. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Neq.
">Neque</
expan
>
<
lb
/>
enim fieri poteſt, vt forma naturalis à materia, ſeu re ſeu cogitatione ſeiungatur. </
s
>
<
s
>Quocirca reipſa
<
lb
/>
reſidet in materia ſenſili, in mente verò alteram materiam aſſecuta eſt quæ pertinet ad mentem.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>poſterius hoc genus vniuerſalis, ſi logicum dicamus, non erimus fortaſſe reprehendendi: quia
<
lb
/>
<
foreign
lang
="
grc
">λόγος</
foreign
>
eſſentiam
<
expan
abbr
="
definitionemq́
">definitionemque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ſignificat, & rationem quæ iam eſt hoc vniuerſale à ſenſili mate
<
lb
/>
ria ſecretum, & mentis officium per quod vniuerſale hoc ſeparatur à materia ſenſili indiuidua.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>æternum hoc, quippe extra omnem aleam temporis illud in ſeipſo perpetuum, quia ſemper eſt;
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg724
"/>
<
lb
/>
ſimpliciter verò nequaquam, quia conſiſtit partibus quæ mutantur aſsiduè, & partes offert quæ
<
lb
/>
continuè variantur. </
s
>
<
s
>Vtranque genus vniuerſalis ab Ariſtotele monſtratum eſt. </
s
>
<
s
>Nam de primo
<
lb
/>
illo quod phyſicum dicimus. </
s
>
<
s
>aliquando verba faciens hæc ſcripta reliquit. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
Homo & equus,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg725
"/>
<
lb
/>
& illiuſmodi cętera in ipſis ſunt ſingulis & docuit eius
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
eſſe ſubſtantiam, ſed eſſe totum quod
<
lb
/>
dam quod ex vniuerſali materia
<
expan
abbr
="
formaq́
">formaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>conſtet, ſicuti ſingulare conſtat ex materia
<
expan
abbr
="
formaq́
">formaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ſin
<
lb
/>
gulari. </
s
>
<
s
>Rurſus de altero vniuerſali meminit quod rationem vocat,
<
emph
type
="
sup
"/>
b
<
emph.end
type
="
sup
"/>
vt circulus. </
s
>
<
s
>proinde inquit,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg726
"/>
<
lb
/>
eſſe circuli & circulus, & eſſe animæ atque anima idem eſt: atque iterum teſtatus eſt hominem
<
lb
/>
dici bifariam, velut compoſitum, quare non eſt idem hominis eſſe, & hominem eſſe, vel vt ani
<
lb
/>
mam; itaque idem ſunt eſſe hominis atque hominem. </
s
>
<
s
>Vbi igitur in methodo naturali verſemur,
<
lb
/>
cùm vniuerſalia non ſeparentur à materia ſenſili ſimpliciter, ſed à ſingulari tantùm, &
<
expan
abbr
="
ſupponãt
">ſupponant</
expan
>
<
lb
/>
pro ſingularibus: ideò fit, vt non ſit ſcientia ſingularium: nec ob id quæ de vniuerſali
<
expan
abbr
="
pronuntiã-tur
">pronuntian
<
lb
/>
tur</
expan
>
, abhorreant à ſingularibus. </
s
>
<
s
>Nec quatenus naturæ quædam communes ſint; illis generari tri
<
lb
/>
buatur, ſed vt referunt ſingularia generatim, de quibus ſigillatim ea prędicari poſſunt. </
s
>
<
s
>Nec ea
<
lb
/>
materia quæ ſubiicitur methodo naturali, quia ſenſilis, ſit ſingularis. </
s
>
<
s
>Etenim ſicut eſt ſingularis
<
lb
/>
homo, & communis: ita
<
expan
abbr
="
quoq.
">quoque</
expan
>
eſt materia ſenſilis ſingularis, & materia communis quæ eadem
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
quoq.
">quoque</
expan
>
ſenſilis eſt, hęc methodi, illa mutationis. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Neq.
">Neque</
expan
>
ſanè ſenſilis, quia materia communis ſentia
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg727
"/>
<
lb
/>
tur, ſed quia proximè referat eam quæ pellit ſenſum, & vt ſępe diximus, quia pro illa ſupponit.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>qua ratione
<
expan
abbr
="
quoq.
">quoque</
expan
>
res ſenſiles ſcientiæ naturali ſubiiciuntur, quas propter vim methodi nihilo
<
lb
/>
minus vniuerſales eſſe neceſſe eſt: ſunt
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
potentia ſenſiles, quia cùm applicantur ad conditiones
<
lb
/>
ſenſiles & hæc accidentia, fiunt ſenſiles, & ſunt in habitu, non actu ſenſiles.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg711
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg712
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg713
"/>
a 1 Phyſ.
<
lb
/>
T. 29.
<
lb
/>
<
lb
/>
7. Met.
<
lb
/>
T. 6.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg714
"/>
A</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg715
"/>
a Land.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg716
"/>
b 6. Met.
<
lb
/>
T. 2.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg717
"/>
B</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg718
"/>
c 7. Met.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg719
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg720
"/>
d 10. Met.
<
lb
/>
T. vlt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg721
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg722
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg723
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg724
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg725
"/>
a 7. Met.
<
lb
/>
T. 30. apud
<
lb
/>
Alexand.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg726
"/>
b 8. Met.
<
lb
/>
T. 5.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg727
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
quod' nam genus materiæ ſumatur in definitionibus naturalibus. </
s
>
<
s
>Cap. </
s
>
<
s
>XIX
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>MATERIAM ſenſilem, atque illam quidem ſingularem didicimus eſſe ſtratum muta
<
lb
/>
tionis naturalis, vniuerſalem verò in methodo naturali ſpectari. </
s
>
<
s
>ſed vtrum'ne omnis ma
<
lb
/>
teria ſenſilis,
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
quam vniuerſalis, in naturali methodo accipitur, & vtrum pars eſt definitionis
<
lb
/>
naturalis, an aliquam aliam vicem in naturali definitione gerit, & vtrùm aliud vltra ſenſilis ma
<
lb
/>
teriæ genus in naturali definitione
<
expan
abbr
="
accipiendũ
">accipiendum</
expan
>
eſt? </
s
>
<
s
>Porrò materiam geminam obſeruamus apud </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>