1à quibus defenditur, habet parallela, in totum averſâ. Per
cuſſo autem muro licet in aliam partem reflectat: quia tamen
ex obliquo ictus fiunt, violentiâ in plures diſtractâ, minùs no
xæ inferunt.
cuſſo autem muro licet in aliam partem reflectat: quia tamen
ex obliquo ictus fiunt, violentiâ in plures diſtractâ, minùs no
xæ inferunt.
Secundus modus ut ſiue totam plagam, ſiue illius partem
recipere cogantur, id cum minori detrimento & concuſſione
fiat.
recipere cogantur, id cum minori detrimento & concuſſione
fiat.
Et cùm ruina proveniat ex ſolutâ compage: cùm vel partium
iuncturæ, quibus muri, turres, & propugnacula ſunt ſtructa, de
hiſcunt: vel partes ſolidæ ex vehementiâ ictûs fatiſcunt; ne
ceſſe illam violentiam ita diſpenſare; ut nullâ parte inſigniter
læsâ pertranſeat; & neque partem ſolidam frangat; neque unam
ab aliâ divellat. Hoc autem pendet à duobus: materiâ ni
mirum, atque; huius partium ſitu. In quæſtione enim de fra
cturâ oſtendi in diverſis corporibus inæqualiter recipi impul
ſum. Nam quæ cedendo in plures veluti ictus hunc partiun
tur. minùs noxæ ſentiunt, minùsque latè ſe extendit plaga.
Talia verò ſunt πστὰ cum lentà viſciditate, et quæ percuſſa
minùs ſonant: ob atomos enim inæqualiter poſitas per illas
ambages diſcerpitur impulſus. Saxa ergò, quæ ſurda dicun
tur, cæteris paribus ad impetum ſuſtinendum ſunt aptiora.
Quod attinet ſitum, quia ſoliditas muri maior eſt longitudine
aut craſſitie ſaxi; neceſſe plura ordine diſponi, quouſque ſimul
iuncta adæquent illam molem. Alia ergo ſitum extra habent,
ictusque; & primum impetum ſuſtinent; alia medio locò: alia
demum parieti interno ſunt pro firmamento. Nihil hic dico
de illâ concatenatione, quâ duo ſaxa uno ſuperpoſito nectun
tur, atque unum quodque; duobus retinaculis firmatur: ut licet
uno exempto nihil detrimenti reliqua ſentiant: quod quidem
erat futurum, ſi totâ mole æqualibus ſabſternerentur. De
quibus ſapienter, docteque, Architecti: hic enim Geometram,
iuncturæ, quibus muri, turres, & propugnacula ſunt ſtructa, de
hiſcunt: vel partes ſolidæ ex vehementiâ ictûs fatiſcunt; ne
ceſſe illam violentiam ita diſpenſare; ut nullâ parte inſigniter
læsâ pertranſeat; & neque partem ſolidam frangat; neque unam
ab aliâ divellat. Hoc autem pendet à duobus: materiâ ni
mirum, atque; huius partium ſitu. In quæſtione enim de fra
cturâ oſtendi in diverſis corporibus inæqualiter recipi impul
ſum. Nam quæ cedendo in plures veluti ictus hunc partiun
tur. minùs noxæ ſentiunt, minùsque latè ſe extendit plaga.
Talia verò ſunt πστὰ cum lentà viſciditate, et quæ percuſſa
minùs ſonant: ob atomos enim inæqualiter poſitas per illas
ambages diſcerpitur impulſus. Saxa ergò, quæ ſurda dicun
tur, cæteris paribus ad impetum ſuſtinendum ſunt aptiora.
Quod attinet ſitum, quia ſoliditas muri maior eſt longitudine
aut craſſitie ſaxi; neceſſe plura ordine diſponi, quouſque ſimul
iuncta adæquent illam molem. Alia ergo ſitum extra habent,
ictusque; & primum impetum ſuſtinent; alia medio locò: alia
demum parieti interno ſunt pro firmamento. Nihil hic dico
de illâ concatenatione, quâ duo ſaxa uno ſuperpoſito nectun
tur, atque unum quodque; duobus retinaculis firmatur: ut licet
uno exempto nihil detrimenti reliqua ſentiant: quod quidem
erat futurum, ſi totâ mole æqualibus ſabſternerentur. De
quibus ſapienter, docteque, Architecti: hic enim Geometram,