1mediante illo glutine ex calce & arenâ multò levioribus; non poſſe
eo modo habere, quo partes continui: neque; per modum unius
cenſeri in ordine ad impulſum; quem etiam in eodem ſubie
cto, ob partium diſcrimina, oſtendi inæqualem. Etenim vi
demus, longè differre hunc nexum à partium eiuſdem ſaxi unio
ne, diſſoluto à murarijs cæmento: parte enim averſâ etiam le
viter percuſsâ, illæſo ſaxo, decidunt coagmenta. Neque obſtat
in muro omnia vincta teneri, quò minùs impetus ſimili ratione
atque in ſolutis pertranſeat. Nam ſi pila in plano ſeu manu, ſeu
aliâ ratione firmetur, quò minùs moveri poſſit à plagâ; nihilo
minùs ſibi contiguam movet. Neceſſe ergo matori pericu
lo ſequi ſaxa minora, quàm æqualia aut maiora: cùm per æqua
lia impetus ad extimum uſque; æqualiter ſe effundat: illisq illæ
ſis & immotis pertranſeat. Vnde ſiquid periculi non niſi inter
no parieti creatur, qui facilè refici poteſt. Non ita cùm imme
diatè minora ſequuntur: receſſu enim à primis extima pericli
tantur: neque facilè reparari queunt: unde viſo periculo magis ab
hoſte infeſtantur. Vt verò quid mihi videatur, dicam: eiuſ
modi ſaxa, quæ calce glutinantur, aut ſunt partes continuæ e
iuſdem molis, aut contiguæ. Supponamus primùm eſſe conti
guas & plagam incipere à maiori. Cùm itaque maius percutiat
minus, ſi non aliunde motus impediatur, movebitur minus ab
incipiente & necdum perfectâ plagâ: ad cuius motum ſequitur
maius per poriſma 2. Quòd ſi verò ab aliâ vi detineatur ne
ceſse totum impulſum maioris recipere. Et ſi quidem illa vis
retentiva ſit minor impulſu; tum ſanè movebitur illud mobile:
reliqua verò, quia illorum plaga perfecta, à motu conquieſcent.
Vnde tota illa vis diſtractiua partem ultimam obtinet. Si
autem à minoribus eadem plaga procedat: quia tum hypo
mochlium ſecundi eſt tertium; neceſse non niſi ultimo moto
moveri primum: ac proinde impulſum maioris recipere
eo modo habere, quo partes continui: neque; per modum unius
cenſeri in ordine ad impulſum; quem etiam in eodem ſubie
cto, ob partium diſcrimina, oſtendi inæqualem. Etenim vi
demus, longè differre hunc nexum à partium eiuſdem ſaxi unio
ne, diſſoluto à murarijs cæmento: parte enim averſâ etiam le
viter percuſsâ, illæſo ſaxo, decidunt coagmenta. Neque obſtat
in muro omnia vincta teneri, quò minùs impetus ſimili ratione
atque in ſolutis pertranſeat. Nam ſi pila in plano ſeu manu, ſeu
aliâ ratione firmetur, quò minùs moveri poſſit à plagâ; nihilo
minùs ſibi contiguam movet. Neceſſe ergo matori pericu
lo ſequi ſaxa minora, quàm æqualia aut maiora: cùm per æqua
lia impetus ad extimum uſque; æqualiter ſe effundat: illisq illæ
ſis & immotis pertranſeat. Vnde ſiquid periculi non niſi inter
no parieti creatur, qui facilè refici poteſt. Non ita cùm imme
diatè minora ſequuntur: receſſu enim à primis extima pericli
tantur: neque facilè reparari queunt: unde viſo periculo magis ab
hoſte infeſtantur. Vt verò quid mihi videatur, dicam: eiuſ
modi ſaxa, quæ calce glutinantur, aut ſunt partes continuæ e
iuſdem molis, aut contiguæ. Supponamus primùm eſſe conti
guas & plagam incipere à maiori. Cùm itaque maius percutiat
minus, ſi non aliunde motus impediatur, movebitur minus ab
incipiente & necdum perfectâ plagâ: ad cuius motum ſequitur
maius per poriſma 2. Quòd ſi verò ab aliâ vi detineatur ne
ceſse totum impulſum maioris recipere. Et ſi quidem illa vis
retentiva ſit minor impulſu; tum ſanè movebitur illud mobile:
reliqua verò, quia illorum plaga perfecta, à motu conquieſcent.
Vnde tota illa vis diſtractiua partem ultimam obtinet. Si
autem à minoribus eadem plaga procedat: quia tum hypo
mochlium ſecundi eſt tertium; neceſse non niſi ultimo moto
moveri primum: ac proinde impulſum maioris recipere