10385
KIZ- CKZ = ang NZI- 2 ang CKZ = 2 ang NZ C-
2 ang CKZ = 2 ang. ZCD = ZC Y. eſt igitur ang. OFL =
ang ZC Y. Cùm itaque ſit in ſuperiore Hypotheſi punctum Z um-
bræ lucíſque confinium, manifeſtè liquet propoſitum.
2 ang CKZ = 2 ang. ZCD = ZC Y. eſt igitur ang. OFL =
ang ZC Y. Cùm itaque ſit in ſuperiore Hypotheſi punctum Z um-
bræ lucíſque confinium, manifeſtè liquet propoſitum.
XV.
Subnotetur autem, ſi medium inflectens ſit aqueum, arcum
ZY eſſe partem circuli totam (poſticam ſcilicet) illuminatam; tan-
gentis enim ST refractus, puta TV, nedum non punctum Y præ-
tergreditur, at citra punctum D cadit. aſt in denſioribus mediis, ve-
lut in vitro, ſecùs accidere poteſt; ſiquidem in eo tangentis refractus,
11Fig. 128. puta TX, ultra terminum Y (modo prædicto deſignatum) cadit,
ut quidem ex calculo facilè colligatur; unde pars illuminata arcu ZY
amplior evadit; tangentium quippe refractis circumſcripta. Vide-
rit igitur excellentiſſimus vir; an univerſim conftet (id quod ipſe
niſi fallor innuere videbatur) ex obſervata partis illuminatæ quantitate,
_Iridis angulam, etiam juxta Carteſianas Hypotbeſes, recte determi-_
_nari._ Nam ſumendo arcum DR = DX; ad punctum quidem R
pertinget illuſtratio; neque tamen ulla lux quadranti BT incidens à
parte ZR (ſed illa tantùm quæ ad partes ZD cadit) ad oculum O
inflectetur. unde quoad oculos ad has partes ſitos, hoc eſt quoad rem
quæ præ manibus, punctum Z lucem & umbram dirimit atque diſter-
minat.
ZY eſſe partem circuli totam (poſticam ſcilicet) illuminatam; tan-
gentis enim ST refractus, puta TV, nedum non punctum Y præ-
tergreditur, at citra punctum D cadit. aſt in denſioribus mediis, ve-
lut in vitro, ſecùs accidere poteſt; ſiquidem in eo tangentis refractus,
11Fig. 128. puta TX, ultra terminum Y (modo prædicto deſignatum) cadit,
ut quidem ex calculo facilè colligatur; unde pars illuminata arcu ZY
amplior evadit; tangentium quippe refractis circumſcripta. Vide-
rit igitur excellentiſſimus vir; an univerſim conftet (id quod ipſe
niſi fallor innuere videbatur) ex obſervata partis illuminatæ quantitate,
_Iridis angulam, etiam juxta Carteſianas Hypotbeſes, recte determi-_
_nari._ Nam ſumendo arcum DR = DX; ad punctum quidem R
pertinget illuſtratio; neque tamen ulla lux quadranti BT incidens à
parte ZR (ſed illa tantùm quæ ad partes ZD cadit) ad oculum O
inflectetur. unde quoad oculos ad has partes ſitos, hoc eſt quoad rem
quæ præ manibus, punctum Z lucem & umbram dirimit atque diſter-
minat.
XVI.
Vobis autem expendendum propono, annon exhinc _appa-_
22Fig. 128. _rentiarum in Iride ratio_ elici poſſit, illâ fortè veriſimi ior, quam
ipſe _Carteſius_ aſſignavit. quid enim ſi dixero peripheriæ ZV impin-
gentem lucem, & verſus O inflexam magìs apparere; primò, quia ſpiſ-
ſior eſt, ac à radiorum geminâ diffuſione conſtat, ab utraque puncti N
parte in arcum ZV retractorum; tum ſecundò quoniam obliquius
ipſi ZV incidit, adeóque faciliùs & copioſiùs indè quam aliunde
verſus partes O retorquetur? Et cum præſertim circa punctum Z
acutiùs radii coëant, neque non incurrant obliquius; quidni proptereà
vividier exindè reſultet apparentia? Verùm hæc παρβακῶς.
22Fig. 128. _rentiarum in Iride ratio_ elici poſſit, illâ fortè veriſimi ior, quam
ipſe _Carteſius_ aſſignavit. quid enim ſi dixero peripheriæ ZV impin-
gentem lucem, & verſus O inflexam magìs apparere; primò, quia ſpiſ-
ſior eſt, ac à radiorum geminâ diffuſione conſtat, ab utraque puncti N
parte in arcum ZV retractorum; tum ſecundò quoniam obliquius
ipſi ZV incidit, adeóque faciliùs & copioſiùs indè quam aliunde
verſus partes O retorquetur? Et cum præſertim circa punctum Z
acutiùs radii coëant, neque non incurrant obliquius; quidni proptereà
vividier exindè reſultet apparentia? Verùm hæc παρβακῶς.