Bošković, Ruđer Josip
,
Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Notes
Handwritten
Figures
Content
Thumbnails
Table of contents
<
1 - 30
31 - 40
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 40
[out of range]
>
page
|<
<
(52)
of 389
>
>|
<
echo
version
="
1.0RC
">
<
text
xml:lang
="
la
"
type
="
free
">
<
div
type
="
section
"
level
="
0
"
n
="
0
">
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
pb
o
="
52
"
file
="
0104
"
n
="
104
"
rhead
="
THEORIÆ.
"/>
rum genere unam, quam ex genere poſteriorum, adeoque i
<
unsure
/>
-
<
lb
/>
pſam virium naturam plurimos requirere tranſitus ab attractio-
<
lb
/>
nibus ad repulſiones, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">viceverſa, quam paucos, vel nullum.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">116. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Sed omiſſa iſta conjecturali argumentatione quadam,
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0104-01
"
xlink:href
="
note-0104-01a
"
xml:space
="
preserve
">Curvam virium
<
lb
/>
propoſitam poſ-
<
lb
/>
fe eſſe ſimpli-
<
lb
/>
cem: in quo
<
lb
/>
ſita ſit curva.
<
lb
/>
rum ſimplici-
<
lb
/>
tas.</
note
>
formam curvæ exprimentis vires poſitivo argumento a phæ-
<
lb
/>
nomenis Naturæ deducto nos ſupra determinavimus cum plu-
<
lb
/>
rimis interſectionibus, quæ tranſitus ejuſmodi quamplurimos
<
lb
/>
exhibeant. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Nec ejuſmodi curva debet eſſe e pluribus arcubus
<
lb
/>
temere compaginata, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">compacta: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">diximus enim, notum eſſe
<
lb
/>
Geometris, infinita eſſe curvarum genera, quæ ex ipſa natu-
<
lb
/>
ra ſua debeant axem in plurimis ſecare punctis, adeoque & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
lb
/>
circa ipſum ſinuari; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſed præter hanc generalem reſponſionem
<
lb
/>
deſumptam a generali curvarum natura, in diſſertatione De
<
lb
/>
Lege Virium in Natura exiſtentium ego quidem directe demon-
<
lb
/>
ſtravi, curvam illius ipſius formæ, cujuſmodi ea eſt, quam
<
lb
/>
in fig. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">1. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">exhibui, ſimplicem eſſe poſſe, non ex arcubus di-
<
lb
/>
verſarum curvarum compoſitam. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Simplicem autem ejuſmo-
<
lb
/>
di curvam affirmavi eſſe poſſe: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">eam enim ſimplicem appello,
<
lb
/>
quæ tota eſt uniformis naturæ, quæ in Analyſi exponi poſſit
<
lb
/>
per æquationem non reſolubilem in plures, e quarum multi-
<
lb
/>
plicatione eadem componatur, cujuſcunque demum ea curva
<
lb
/>
ſit generis, quotcunque habeat flexus, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">contorſiones. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">No-
<
lb
/>
bis quidem altiorum generum curvæ videntur minus ſimpli-
<
lb
/>
ces; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">quia nimirum noſtræ humanæ menti, uti pluribus oſten-
<
lb
/>
di in diſſertatione De Maris Æſtu, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">in Stayanis Supple-
<
lb
/>
mentis, recta linea videtur omnium ſimpliciſſima, cujus con-
<
lb
/>
gruentiam in ſuperpoſitione intuemur mentis oculis evidentiſ-
<
lb
/>
ſime, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ex qua una omnem nos homines noſtram derivamus
<
lb
/>
Geometriam; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ac idcirco, quæ lineæ a recta recedunt magis,
<
lb
/>
& </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">difcrepant, illas habemus pro compoſitis, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">magis ab ea
<
lb
/>
ſimplicitate, quam nobis confinximus, recedentibus. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">At ve-
<
lb
/>
ro lineæ continuæ, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">uniformis naturæ omnes in ſe ipſis ſunt
<
lb
/>
æque ſimplices; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">& </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">aliud mentium genus, quod cujuſpiam ex
<
lb
/>
ipſis proprietatem aliquam æque evidenter intueretur, ac nos
<
lb
/>
intuemur congruentiam rectarum, illas maxime ſimplices eſſe
<
lb
/>
crederet curvas lineas, ex illa earum proprietate longe alterius-
<
lb
/>
Geometriæ ſibi elementa conficeret, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ad illam ceteras reſer-
<
lb
/>
ret lineas, ut nos ad rectam referimus; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">quæ quidem mentes
<
lb
/>
ſi aliquam ex. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">gr. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">parabolæ proprietatem intime perſpicerent,
<
lb
/>
atque intuerentur, non illud quærerent, quod noſtri Geometræ
<
lb
/>
quærunt, ut parabolam rectificarent, ſed, ſi ita loqui fas eſt,
<
lb
/>
ut rectam parabolarent.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">117. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Et quidem analyſeos ipſius profundiorem cognitionem
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0104-02
"
xlink:href
="
note-0104-02a
"
xml:space
="
preserve
">Problema con-
<
lb
/>
tinens naturam
<
lb
/>
curvæ analyti-
<
lb
/>
ce exprimen-
<
lb
/>
dam.</
note
>
requirit ipſa inveſtigatio æquationis, qua poſſit exprimi cur-
<
lb
/>
va ejus formæ, quæ meam exhibet virium legem. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Quamob-
<
lb
/>
rem hic tantummodo exponam conditiones, quas ipſa cur-
<
lb
/>
va habere debet, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">quibus æquatio ibi inventa ſatis </
s
>
</
p
>
</
div
>
</
text
>
</
echo
>