Lucretius
,
De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text)
,
1893
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 258
>
Scan
Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 258
>
page
|<
<
of 258
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
n
="
3
">
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000733
">
<
pb
xlink:href
="
082/01/104.jpg
"
pagenum
="
142
"/>
Denique cur animi numquam mens consiliumque
<
lb
/>
gignitur in capite aut pedibus manibusve, sed unis
<
lb
/>
sedibus et certis regionibus omnibus haeret,
<
lb
/>
si non certa loca ad nascendum reddita cuique
<
lb
/>
sunt, et ubi quicquid possit durare creatum,
<
lb
/>
atque ita multimodis partitis artubus esse,
<
lb
/>
membrorum ut numquam existat praeposterus ordo?</
s
>
<
s
id
="
s.000734
">
<
lb
/>
usque adeo sequitur res rem neque flamma creari
<
lb
/>
fluminibus solitast neque in igni gignier algor.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000735
">Praeterea si inmortalis natura animaist
<
lb
/>
et sentire potest secreta a corpore nostro,
<
lb
/>
quinque, ut opinor, eam faciundum est sensibus auctam;
<
lb
/>
nec ratione alia nosmet proponere nobis
<
lb
/>
possumus infernas animas Acherunte vagari.</
s
>
<
lb
/>
<
s
id
="
s.000736
">pictores itaque et scriptorum saecla priora
<
lb
/>
sic animas intro duxerunt sensibus auctas.
<
lb
/>
at neque sorsum oculi neque nares nec manus ipsa
<
lb
/>
esse potest animae neque sorsum lingua, neque aures
<
lb
/>
auditu per se possunt sentire neque esse.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000737
">Et quoniam toto sentimus corpore inesse
<
lb
/>
vitalem sensum et totum esse animale videmus,
<
lb
/>
si subito medium celeri praeciderit ictu
<
lb
/>
vis aliqua ut sorsum partem secernat utramque,
<
lb
/>
dispertita procul dubio quoque vis animai
<
lb
/>
et discissa simul cum corpore dissicietur. </
s
>
<
s
id
="
s.000738
">
<
lb
/>
at quod scinditur et partis discedit in ullas,
<
lb
/>
scilicet aeternam sibi naturam abnuit esse. </
s
>
<
s
id
="
s.000739
">
<
lb
/>
falciferos memorant currus abscidere membra
<
lb
/>
saepe ita de subito permixta caede calentis,
<
lb
/>
ut tremere in terra videatur ab artubus id quod
<
lb
/>
decidit abscisum, cum mens tamen atque hominis vis
<
lb
/>
mobilitate mali non quit sentire dolorem;
<
lb
/>
et semel in pugnae studio quod dedita mens est,
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>