Bernoulli, Daniel, Hydrodynamica, sive De viribus et motibus fluidorum commentarii

Table of contents

< >
[101.] Corollarium 4.
[102.] Theorema.
[103.] Demonſtratio.
[104.] Problema.
[105.] Solutio.
[106.] Corollarium. 1.
[107.] Corollarium 2.
[108.] Scholion.
[109.] Theorema.
[110.] Demonſtratio.
[111.] Problema.
[112.] Solutio.
[113.] Scholium.
[114.] Corollarium 1.
[115.] Corollarium 2.
[116.] Scholion Generale.
[117.] HYDRODYNAMICÆ SECTIO SEPTIMA. De motu aquarum per vaſa ſubmerſa, ubi exem-plis oſtenditur, quam inſigniter utile ſit princi-pium conſervationis virium vivarum, veliis in caſibus, quibus continue aliquid de illis perdi cenſendum eſt. PARS PRIMA. De deſcenſu aquarum. §. 1.
[118.] PARS SECUNDA. De aſcenſu aquarum.
[119.] Corollarium.
[120.] Scholium Generale.
[121.] EXPERIMENTA Ad ſect. ſept. referenda. Experimentum 1.
[122.] Experimentum 2.
[123.] Experimentum 3.
[124.] De iſto tubo experimentum ita ſumſi:
[125.] Experimentum 4.
[126.] Experimentum 5.
[127.] HYDRODYNAMICÆ SECTIO OCTAVA. De motu fluidorum cum homogeneorum tum hetero-geneorum per vaſa irregularis & præruptæ ſtru-cturæ, ubi ex theoria virium vivarum, quarum pars continue abſorbeatur, explicantur præcipue Phæno-mena ſingularia fluidorum, per plurima foramina trajecto-rum, præmiſsis regulis generalibus pro motibus fluido-rum ubique definiendis. §. 1.
[128.] Regula 1.
[129.] Regula 2.
[130.] Problema.
< >
page |< < of 361 > >|
104(90)
HYDRODYNAMICÆ
SECTIO QUINTA.
De motu aquarum ex vaſis conſtanter plenis.
§. 1.
VAſa plena ſervantur, cum continue totidem affunduntur aquæ,
quot effluunt;
affuſio autem eſſe poteſt vel in eadem cum mo-
tus ſuperficiei aqueæ directione eademque ſingulis momentis
velocitate, quaſi ſcilicet nova continue crearetur ſuperficies,
cui velocitas aquæ proximæ jam inſit, vel lateralis &
ſine im-
petu, veluti ſi ſuperficies, quæ continue nova creari fingitur, nullo motu
prædita ſit &
demum ab aqua inferiore ad motum cienda. Reliquos affun-
dendi novas aquas, qui infiniti ſunt, modos præteribo.
Regula interim circa hunc motum, præſertim poſteriorem, recepta eſt,
aquam effluere velocitate conveniente altitudini ſuperficiei ſupra lumen:
fa-
cile tamen eſt prævidere illam valere non poſſe, niſi pro vaſe ubique infini-
te amplo, in reliquis autem fore, ut motus à quiete incipiens ſenſim ſenſim-
que per aliqua temporis intervalla augeatur, &
poſt infinitum demum tem-
pus omnem velocitatem acquirat.
Attamen, ſi dicendum, quod res eſt,
fiunt iſtæ accelerationes plerunque tam celeriter, ut minimo tempusculo tan-
tum non tota velocitas adſit:
Verum res ſecus ſe habet in prælongis aquæ
ductibus, in quibus velocitatum augmenta oculos non effugiunt &
cum
diſtinctis menſuris obſervari poſſunt.
Quicquid autem ejus rei ſit, cum nullibi diſplicere poſſit accuratio
mathematica, conſtitui motum aquarum à principio ad quemvis datum ter-
minum conſiderare &
proſequi.
§. 2. Omnes hujus motus proprietates ad tres præcipue æquationes ſe
reduci patiuntur 1⁰.
inter quantitatem aquæ ejectæ reſpondentisque velocitatis;
2⁰. inter tempus & velocitatem & 3⁰. inter quantitatem aquæ & tempus.
Harum æquationum ſi una habeatur reliquæ inde ſua ſponte fluunt.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index