1verò ſibi æqualem aut maiorem. Suppono verò motum fi
eri in lineâ centri: nam ſi inclinet; quia non totam dat plagam,
motum continuabit. At verò hoc peculiare habent; quòd
non tantùm in lineâ rectâ ſibi contigui fiant; ſed etiam illâ ſu
perficie planâ in ſimilitudinem cylindri aſſurgant. Quòd ſi
ergo his ita cumulatis illum orbiculum, qui baſis eſt reliquo
rum, percutiat æqualis; eadem ratione movebitur huic con
tiguus, quantumvis illorum numerus, qui baſi incumbunt, au
geatur: quin etiam quovis onere accepto impulſum tranſmit
tit nihilo minorem. At verò baſis excuti non eadem facilita
te poteſt: verùm pro numero orbiculorum, aut oneris appen
ſi ratione, neceſſe plagam fieri maiorem. Quòd ſi orbicu
lus gravitatem habeat æqualem illi, quâ baſis gravatur, eadem
facilitate illam loco movebit: verùm ipſe quoque tranſito illo
hiatu, motum baſis ſequetur. Cuius ratio eſſe videtur:
quòd impulſus neceſſariò fiat iuxta determinationem plagæ;
licet ſubiectum non moveatur ex eo impulſu: & ſi maior ſit
quàm ut in ſubiecto terminetur, aliud percutit ſibi contiguum.
Neque minor eſt impulſus ſi ab a lienâ gravitate detineatur; non
enim gravitas ab extra veniens, ſed nativa hunc attenuat: quæ
multam materiam habet coniunctam. Itaque ſi magnitudi
ne non verò gravitate ſint pares; orbiculus maior à minori
percuſſus, minorem ex eadem plagâ impulſum reliquis dabit,
quàm ſi ab æquali percutiatur: propterea, quòd in multâ ma
teriâ magis hebetatur. Vt verò ſubiectum moueatur, ne
ceſſe & gravitatem nativam, & impulſum contrarium ſupera
re. Itaque fit ut baſis illius cylindri orbiculati motui renita
tur: quæ & ſuâ & illorum, à quibus premitur, gravitate de
tinetur. Quòd ſi gravitas orbiculi augeatur, ut gravitati illius
cylindri ſit æqualis: quæ tota in baſim colligitur, atque illius vi
à motu detinetur, percuſſio tum fit æqualis: quouſque nimirum
eri in lineâ centri: nam ſi inclinet; quia non totam dat plagam,
motum continuabit. At verò hoc peculiare habent; quòd
non tantùm in lineâ rectâ ſibi contigui fiant; ſed etiam illâ ſu
perficie planâ in ſimilitudinem cylindri aſſurgant. Quòd ſi
ergo his ita cumulatis illum orbiculum, qui baſis eſt reliquo
rum, percutiat æqualis; eadem ratione movebitur huic con
tiguus, quantumvis illorum numerus, qui baſi incumbunt, au
geatur: quin etiam quovis onere accepto impulſum tranſmit
tit nihilo minorem. At verò baſis excuti non eadem facilita
te poteſt: verùm pro numero orbiculorum, aut oneris appen
ſi ratione, neceſſe plagam fieri maiorem. Quòd ſi orbicu
lus gravitatem habeat æqualem illi, quâ baſis gravatur, eadem
facilitate illam loco movebit: verùm ipſe quoque tranſito illo
hiatu, motum baſis ſequetur. Cuius ratio eſſe videtur:
quòd impulſus neceſſariò fiat iuxta determinationem plagæ;
licet ſubiectum non moveatur ex eo impulſu: & ſi maior ſit
quàm ut in ſubiecto terminetur, aliud percutit ſibi contiguum.
Neque minor eſt impulſus ſi ab a lienâ gravitate detineatur; non
enim gravitas ab extra veniens, ſed nativa hunc attenuat: quæ
multam materiam habet coniunctam. Itaque ſi magnitudi
ne non verò gravitate ſint pares; orbiculus maior à minori
percuſſus, minorem ex eadem plagâ impulſum reliquis dabit,
quàm ſi ab æquali percutiatur: propterea, quòd in multâ ma
teriâ magis hebetatur. Vt verò ſubiectum moueatur, ne
ceſſe & gravitatem nativam, & impulſum contrarium ſupera
re. Itaque fit ut baſis illius cylindri orbiculati motui renita
tur: quæ & ſuâ & illorum, à quibus premitur, gravitate de
tinetur. Quòd ſi gravitas orbiculi augeatur, ut gravitati illius
cylindri ſit æqualis: quæ tota in baſim colligitur, atque illius vi
à motu detinetur, percuſſio tum fit æqualis: quouſque nimirum