Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
103
"
xlink:href
="
025/01/107.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001202
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001203
"> De re mihi non conſtat, nunquam enim hoc à me obſerva
<
lb
/>
tum eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001204
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001205
"> Omninò diſtinguendum eſt; ſi enim tale eſt, vt tantumdem
<
lb
/>
aquæ per illud effluat, quantum infra cylindrum deſcendit; cylindrus
<
lb
/>
erit immobilis; ſi minùs deſcendat, quàm effluat, cylindrus ipſe, ſi de
<
lb
/>
ſcendere poteſt, deſcendet; ſi verò plus aquæ deſcendat, quàm ex fora
<
lb
/>
mine effluat, tantulùm cylindrus aſſurgit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001206
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001207
"> Hoc ipſum perſpicuè probat, corpus leve non attolli ſua
<
lb
/>
ſponte; quod enim gravius deorſum deſcendat, non impedit, quò minùs
<
lb
/>
leve ſua ſponte aſcendat: ſed accipe luculentum experimentum, iis ta
<
lb
/>
men ſimile, quæ jam expoſita fuere. </
s
>
<
s
id
="
s.001208
">Sit pixis quælibet, in cujus fundo he
<
lb
/>
miſphærium, vel minor Sphæræ portio accuratè & affabrè ita excavetur,
<
lb
/>
vt Sphæram ligneam omninò capiat, nulla relicta intercapedine; tum
<
lb
/>
pixis impleatur aqua; Sphærula lignea, quamvis levior, nullo modo aſ
<
lb
/>
cendit; quia ſcilicet cum aqua in cavitatem illam ſubire non poſſit, ab ea
<
lb
/>
Sphæra ſursùm extrudi non poteſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001209
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001210
"> Dicerem non aſſurgere Sphæram, ne detur vacuum; idem
<
lb
/>
enim fieri videmus, ſi duo plana probè congruant. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001211
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001212
"> Hoc dictum iri ſciebam; ſed fiat foramen in medio cavita
<
lb
/>
tis, quò ſcilicet aër ambiens facile ſubeat, non propterea Sphærula aſcen
<
lb
/>
dit, licèt nullum reſtet vacui periculum: per vos etiam mihi liceat, hic
<
lb
/>
obiter, ea ſaltem indicare, quæ tuam illam ſententiam, Chryſocome, om
<
lb
/>
ninò expugnare videntur. </
s
>
<
s
id
="
s.001213
">1. Quandoquidem per vnum principium
<
lb
/>
motus cuncta explicari poſſunt, quo ſcilicet corpus grave ſua ſponte
<
lb
/>
deorſum fertur, quod inficiatur nemo, & leve ſurſum extrudi poteſt,
<
lb
/>
fruſtra ponitur aliud principium: Hæc ratio, licèt communis ſit, maximi
<
lb
/>
ſanè momenti eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.001214
">Secundò, cùm ab eodem centro multæ lineæ ducantur,
<
lb
/>
fi corpus leviſſimum eſſet, in centro, non poſſet vllo modo aſſurgere; cur
<
lb
/>
enim potiùs per vnam lineam quam per aliam? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001215
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001216
"> Facilè retorqueo argumentum, nec enim pariter ſurſum ex
<
lb
/>
trudi poſſet; cur enim potiùs per vnam lineam quàm per aliam? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001217
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001218
"> Hoc quidem verum eſt, modò ambiens gravius æqualis eſſet
<
lb
/>
momenti; per omnes lineas; ſed hoc per accidens; illud autem per ſe
<
lb
/>
præterea, linea motus recti à termino, ad quem determinatur; cùm au
<
lb
/>
tem vnum centrum ſit, aſſumpto quolibet puncto extra centrum, ab illo
<
lb
/>
ad centrum vnica tantùm linea ducitur, cùm tamen ab eodem, plures ad
<
lb
/>
periphætiam duci poſſint; vna quidem producta ad centrum; ſed quomo
<
lb
/>
do à centro determinatur hæc linea, quod neque ſit terminus ad quem,
<
lb
/>
nec terminus à quo illius motus? </
s
>
<
s
id
="
s.001219
">Tertiò non poteſt idem corpus in par
<
lb
/>
tes oppoſitas ſimul moveri; igitur nec ſimul conniti, ſcilicet ab intrinſe
<
lb
/>
co; quod vt meliùs intelligatur, ſit vas aqua plenum, ſitque pondus aquæ
<
lb
/>
40. libr. </
s
>
<
s
id
="
s.001220
">Sit fruſtum ligni in fundo vaſis retentum pendens 5.libr. </
s
>
<
s
id
="
s.001221
">appen
<
lb
/>
datur ſimul vtrumque, ſuſtinebitur à 45. libris poſitis in altera lance li
<
lb
/>
bræ, eritque æquilibrium, ſtatimque impedimento ſublato, lignum emer
<
lb
/>
git, ſurſumque attollitur eodem prorſus æquilibrio manente; igitur hic </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>