Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
107
"
xlink:href
="
009/01/107.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001907
">Quoad magnum illud Diluuium, quod Ariſt. hoc capite exiſtimat poſt
<
lb
/>
multa ſecula reuolui, hoc veritati eſſe conſentaneum argumento ſunt, ac
<
lb
/>
pariter admirationi varia
<
expan
abbr
="
cõchiliorum
">conchiliorum</
expan
>
genera, quæ tùm in Apennino mon
<
lb
/>
te, tùm in Alpibus obſeruaui;
<
expan
abbr
="
Ìdemq́
">Ìdemque</
expan
>
; in alijs mundi partibus inueniri pu
<
lb
/>
to; præſertim in tam immenſa copia,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
intra viſcera montium colloca
<
lb
/>
ta, quæ nulla vis humana illuc contuliſſet, niſi temporibus cataclyſmi ebul
<
lb
/>
lientibus aquis maris ſuper terram facta fuiſſet hæc varia rerum maritima
<
lb
/>
rum cum terreſtribus commixtio: quæ quidem optimè ex Pomponio Mela
<
lb
/>
comprobantur, qui libro 1. de Numidia ſic narrat: interius, & longè ſatis
<
lb
/>
à litore, ſi fides res capit, mirum admodum, ſpinæ piſcium,
<
expan
abbr
="
Muricũ
">Muricum</
expan
>
,
<
expan
abbr
="
Oſtreo-rumq́
">Oſtreo
<
lb
/>
rumque</
expan
>
; fragmenta, ſaxi atritu, vti ſolent fluctibus, & non differentia mari
<
lb
/>
nis, infixæ cautibus anchoræ,
<
expan
abbr
="
aliaq́
">aliaque</
expan
>
; huiuſmodi ſigna, & veſtigia effuſi olim
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
vſq;
">vſque</
expan
>
ad ea loca pelagi, in campis nihil alentibus eſſe inuenirique narrantur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001908
">neque locus ille Ouid. Met. 15. extra rem:</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001909
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Vidi ego, quod fuerat olim ſolidiſſima petra
<
lb
/>
Eſſe fretum, vidi factas ex æquore terras:
<
lb
/>
Et procul à Pelago conchæ iacuere marinæ,
<
lb
/>
Et vetus inuenta eſt in montibus anchora ſummis.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001910
">Nos autem Chriſtiani ad Noemi Diluuium iſta referre debemus.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.001911
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Secundo Meteororum.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001912
">
<
arrow.to.target
n
="
marg152
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001913
">
<
margin.target
id
="
marg152
"/>
152</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001914
">Cap. 1. ait multa eſſe maria, quæ ad inuicem non communicant.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001915
">Eorum rubrum mare vnum eſſe; quod cum Oceano
<
expan
abbr
="
Atlãtico
">Atlantico</
expan
>
, qui
<
lb
/>
eſt extra Herculeum fretum ad occidentem parum videtur com
<
lb
/>
miſceri ſiue Ariſt. pro Rubro mari intelligat Oceanum illum, qui
<
lb
/>
Arabiam, ac Perſiam alluit, ſiue illius ſinum, qui Arabiam,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
Aethiopiam
<
lb
/>
interluit, falſum eſt ipſum parum communicare cum occidentali Oceano,
<
lb
/>
vt quotidianis Luſitanorum nauigationibus ad Indos patet. </
s
>
<
s
id
="
s.001916
">ſed meritò hoc
<
lb
/>
Ariſtot. condonandum, cum tunc temporis nondum tota Africa eſſet certò
<
lb
/>
circumluſtrata,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
iter ab Hiſpania ad Indos maritimum, adeo nunc fre
<
lb
/>
quens, patefactum eſſet.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001917
">
<
arrow.to.target
n
="
marg153
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001918
">
<
margin.target
id
="
marg153
"/>
153</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001919
">Summæ 2. cap. 2.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quapropter & circa Orionis ortum maximè fit tranquilli
<
lb
/>
tas)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
quando Medici, Philoſophi, Poetæ, ac reliqui auctores loquuntur de
<
lb
/>
ortu aſtrorum fixorum, aut conſtellationum, quæ ſunt in firmamento, vti
<
lb
/>
eſt Orion (& Canis, de quo poſtea) intelligunt ſemper de ortu ipſorum, qui
<
lb
/>
fit matutino tempore, quando ſcilicet vel ſimul cum Sole, vel paulò ante
<
lb
/>
Solem emergunt, ita vt videantur à nobis; qui ortus dicitur Coſmicus, tunc
<
lb
/>
propriè, quando ſimul aſtrum cum Sole oritur; quando autem incipit appa
<
lb
/>
rere mane ante Solem, dicitur ortus Heliacus. </
s
>
<
s
id
="
s.001920
">i. </
s
>
<
s
id
="
s.001921
">ſolaris, quia oritur quodam
<
lb
/>
modo ex radijs Solis, ſub quibus antea latebat. </
s
>
<
s
id
="
s.001922
">Aſtra verò inerrantia, &
<
lb
/>
planetæ Sole tardiores oriuntur
<
expan
abbr
="
vtroq;
">vtroque</
expan
>
modo. </
s
>
<
s
id
="
s.001923
">nam cùm ipſa Sol, quippe il
<
lb
/>
lis velocior primum aſſequitur, ea ſuo lumine obtegit,
<
expan
abbr
="
eſtq́
">eſtque</
expan
>
; hic occaſus eo
<
lb
/>
rum heliacus: cum verò eadem præterierit, ac poſt ſe reliquerit fit, vt mo
<
lb
/>
tu diurno toto cœlo conuerſo, mane ante Solem effulgeant, ſiue heliacè
<
lb
/>
oriantur: & cum quotidie magis Sol ab illis recedat, ipſaque magis à Sole </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>