Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
107
"
xlink:href
="
009/01/107.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001907
">Quoad magnum illud Diluuium, quod Ariſt. hoc capite exiſtimat poſt
<
lb
/>
multa ſecula reuolui, hoc veritati eſſe conſentaneum argumento ſunt, ac
<
lb
/>
pariter admirationi varia
<
expan
abbr
="
cõchiliorum
">conchiliorum</
expan
>
genera, quæ tùm in Apennino mon
<
lb
/>
te, tùm in Alpibus obſeruaui;
<
expan
abbr
="
Ìdemq́
">Ìdemque</
expan
>
; in alijs mundi partibus inueniri pu
<
lb
/>
to; præſertim in tam immenſa copia,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
intra viſcera montium colloca
<
lb
/>
ta, quæ nulla vis humana illuc contuliſſet, niſi temporibus cataclyſmi ebul
<
lb
/>
lientibus aquis maris ſuper terram facta fuiſſet hæc varia rerum maritima
<
lb
/>
rum cum terreſtribus commixtio: quæ quidem optimè ex Pomponio Mela
<
lb
/>
comprobantur, qui libro 1. de Numidia ſic narrat: interius, & longè ſatis
<
lb
/>
à litore, ſi fides res capit, mirum admodum, ſpinæ piſcium,
<
expan
abbr
="
Muricũ
">Muricum</
expan
>
,
<
expan
abbr
="
Oſtreo-rumq́
">Oſtreo
<
lb
/>
rumque</
expan
>
; fragmenta, ſaxi atritu, vti ſolent fluctibus, & non differentia mari
<
lb
/>
nis, infixæ cautibus anchoræ,
<
expan
abbr
="
aliaq́
">aliaque</
expan
>
; huiuſmodi ſigna, & veſtigia effuſi olim
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
vſq;
">vſque</
expan
>
ad ea loca pelagi, in campis nihil alentibus eſſe inuenirique narrantur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001908
">neque locus ille Ouid. Met. 15. extra rem:</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001909
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Vidi ego, quod fuerat olim ſolidiſſima petra
<
lb
/>
Eſſe fretum, vidi factas ex æquore terras:
<
lb
/>
Et procul à Pelago conchæ iacuere marinæ,
<
lb
/>
Et vetus inuenta eſt in montibus anchora ſummis.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001910
">Nos autem Chriſtiani ad Noemi Diluuium iſta referre debemus.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.001911
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Secundo Meteororum.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001912
">
<
arrow.to.target
n
="
marg152
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001913
">
<
margin.target
id
="
marg152
"/>
152</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001914
">Cap. 1. ait multa eſſe maria, quæ ad inuicem non communicant.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001915
">Eorum rubrum mare vnum eſſe; quod cum Oceano
<
expan
abbr
="
Atlãtico
">Atlantico</
expan
>
, qui
<
lb
/>
eſt extra Herculeum fretum ad occidentem parum videtur com
<
lb
/>
miſceri ſiue Ariſt. pro Rubro mari intelligat Oceanum illum, qui
<
lb
/>
Arabiam, ac Perſiam alluit, ſiue illius ſinum, qui Arabiam,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
Aethiopiam
<
lb
/>
interluit, falſum eſt ipſum parum communicare cum occidentali Oceano,
<
lb
/>
vt quotidianis Luſitanorum nauigationibus ad Indos patet. </
s
>
<
s
id
="
s.001916
">ſed meritò hoc
<
lb
/>
Ariſtot. condonandum, cum tunc temporis nondum tota Africa eſſet certò
<
lb
/>
circumluſtrata,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
iter ab Hiſpania ad Indos maritimum, adeo nunc fre
<
lb
/>
quens, patefactum eſſet.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001917
">
<
arrow.to.target
n
="
marg153
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001918
">
<
margin.target
id
="
marg153
"/>
153</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001919
">Summæ 2. cap. 2.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quapropter & circa Orionis ortum maximè fit tranquilli
<
lb
/>
tas)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
quando Medici, Philoſophi, Poetæ, ac reliqui auctores loquuntur de
<
lb
/>
ortu aſtrorum fixorum, aut conſtellationum, quæ ſunt in firmamento, vti
<
lb
/>
eſt Orion (& Canis, de quo poſtea) intelligunt ſemper de ortu ipſorum, qui
<
lb
/>
fit matutino tempore, quando ſcilicet vel ſimul cum Sole, vel paulò ante
<
lb
/>
Solem emergunt, ita vt videantur à nobis; qui ortus dicitur Coſmicus, tunc
<
lb
/>
propriè, quando ſimul aſtrum cum Sole oritur; quando autem incipit appa
<
lb
/>
rere mane ante Solem, dicitur ortus Heliacus. </
s
>
<
s
id
="
s.001920
">i. </
s
>
<
s
id
="
s.001921
">ſolaris, quia oritur quodam
<
lb
/>
modo ex radijs Solis, ſub quibus antea latebat. </
s
>
<
s
id
="
s.001922
">Aſtra verò inerrantia, &
<
lb
/>
planetæ Sole tardiores oriuntur
<
expan
abbr
="
vtroq;
">vtroque</
expan
>
modo. </
s
>
<
s
id
="
s.001923
">nam cùm ipſa Sol, quippe il
<
lb
/>
lis velocior primum aſſequitur, ea ſuo lumine obtegit,
<
expan
abbr
="
eſtq́
">eſtque</
expan
>
; hic occaſus eo
<
lb
/>
rum heliacus: cum verò eadem præterierit, ac poſt ſe reliquerit fit, vt mo
<
lb
/>
tu diurno toto cœlo conuerſo, mane ante Solem effulgeant, ſiue heliacè
<
lb
/>
oriantur: & cum quotidie magis Sol ab illis recedat, ipſaque magis à Sole </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>