44ad kF; & potentiam in B ad pondus eam habere, quam NE ad
NB; & potentiam in G ad pondus eam, quam HM ad HG.
Quoniam enim DL horizonti eſt perpendicularis, pondus AC
vbicunq; in linea DL fuerit appenſum, eodem modo, quo reperi
tur, manebit. quare in vecte AB ſi ſuſpenſiones, quæ ſunt ad AO
ſoluantur, pondus AC in E appenſum eodem modo manebit, ſi
cuti nunc manet; hoc eſt ſublato puncto A, & linea QO, codem
modo pondus in E appenſum manebit, vt ab ipſis AO pun
ctis ſuſtinebatur; ex commentario Federici Commandini in ſextam
Archimedis propoſitionem de quadratura parabolæ, & ex prima huius
de libra. Itaq; quoniam pondus AC eandem ad libram habet conſti
tutionem, ſiue in AO ſuſtineatur, ſiue ex puncto E ſit appenſum;
eadem potentia in B idem pondus AC, ſiue in E, ſiue in AO
ſuſpenſum ſuſtinebit. potentia verò in B ſuſtinens pondus AC
in E appenſum ad ipſum pondus ita ſe habet, vt NE ad NB; po
tentia igitur in B ſuſtinens pondus AC ex punctis AO ſuſpen
ſum ad ipſum pondus ita erit, vt NE ad NB. Non aliter oſten
detur pondus AC ex puncto L ſuſpenſum manere, ſicuti à pun
ctis AP ſuſtinetur; potentiamq; in F ad ipſum pondus ita eſſe, vt kL
ad KF. In vecte verò AG pondus AC in M appenſum ita mane
re, vt à punctis AQ ſuſtinetur; potentiamq; in G ad pondus
AC ita eſſe, vt HM ad HG; hoc eſt vt diſtantia à fulcimento
ad punctum, vbi à centro grauitatis ponderis horizonti ducta
perpendicularis vectem ſecat, ad diſtantiam à fulcimento ad poten
tiam. quod demonſtrare oportebat.
NB; & potentiam in G ad pondus eam, quam HM ad HG.
Quoniam enim DL horizonti eſt perpendicularis, pondus AC
vbicunq; in linea DL fuerit appenſum, eodem modo, quo reperi
tur, manebit. quare in vecte AB ſi ſuſpenſiones, quæ ſunt ad AO
ſoluantur, pondus AC in E appenſum eodem modo manebit, ſi
cuti nunc manet; hoc eſt ſublato puncto A, & linea QO, codem
modo pondus in E appenſum manebit, vt ab ipſis AO pun
ctis ſuſtinebatur; ex commentario Federici Commandini in ſextam
Archimedis propoſitionem de quadratura parabolæ, & ex prima huius
de libra. Itaq; quoniam pondus AC eandem ad libram habet conſti
tutionem, ſiue in AO ſuſtineatur, ſiue ex puncto E ſit appenſum;
eadem potentia in B idem pondus AC, ſiue in E, ſiue in AO
ſuſpenſum ſuſtinebit. potentia verò in B ſuſtinens pondus AC
in E appenſum ad ipſum pondus ita ſe habet, vt NE ad NB; po
tentia igitur in B ſuſtinens pondus AC ex punctis AO ſuſpen
ſum ad ipſum pondus ita erit, vt NE ad NB. Non aliter oſten
detur pondus AC ex puncto L ſuſpenſum manere, ſicuti à pun
ctis AP ſuſtinetur; potentiamq; in F ad ipſum pondus ita eſſe, vt kL
ad KF. In vecte verò AG pondus AC in M appenſum ita mane
re, vt à punctis AQ ſuſtinetur; potentiamq; in G ad pondus
AC ita eſſe, vt HM ad HG; hoc eſt vt diſtantia à fulcimento
ad punctum, vbi à centro grauitatis ponderis horizonti ducta
perpendicularis vectem ſecat, ad diſtantiam à fulcimento ad poten
tiam. quod demonſtrare oportebat.
1 Huius.