Bošković, Ruđer Josip
,
Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Notes
Handwritten
Figures
Content
Thumbnails
Table of Notes
<
1 - 4
[out of range]
>
[Note]
Page: 106
[Note]
Page: 106
[Note]
Page: 106
[Note]
Page: 107
[Note]
Page: 108
[Note]
Page: 108
[Note]
Page: 108
[Note]
Page: 109
[Note]
Page: 109
[Note]
Page: 110
[Note]
Page: 110
[Note]
Page: 110
[Note]
Page: 111
[Note]
Page: 111
[Note]
Page: 111
[Note]
Page: 112
[Note]
Page: 112
[Note]
Page: 112
[Note]
Page: 113
[Note]
Page: 113
[Note]
Page: 113
[Note]
Page: 114
[Note]
Page: 114
[Note]
Page: 115
[Note]
Page: 115
[Note]
Page: 115
[Note]
Page: 116
[Note]
Page: 117
[Note]
Page: 117
[Note]
Page: 117
<
1 - 4
[out of range]
>
page
|<
<
(57)
of 389
>
>|
<
echo
version
="
1.0RC
">
<
text
xml:lang
="
la
"
type
="
free
">
<
div
type
="
section
"
level
="
0
"
n
="
0
">
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
pb
o
="
57
"
file
="
0109
"
n
="
109
"
rhead
="
PARS PRIMA.
"/>
proponere, ac propoſuit, dum Mundum conderet, videre, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
lb
/>
noſſe omnino non poſſumus. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Quin immo cum juxta ipſos Leib-
<
lb
/>
nitianos inprimis, alioſque omnes defenſores acerrimos principii
<
lb
/>
rationis ſufficientis, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Mundi perfectiſſimi, qui inde conſequi-
<
lb
/>
tur, multa quidem in ipſo Mundo ſint mala, ſed Mundus ipſe
<
lb
/>
idcirco ſit optimus, quod ratio boni ad malum in hoc, qui ele-
<
lb
/>
ctus eſt, omnium eſt maxima; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">fieri utique poterit, ut in ea
<
lb
/>
ipſius Mundi parte, quam hic, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">nunc contemplamur, id, quod
<
lb
/>
electum fuit, debuerit eſſe non illud bonum, in cujus gratiam
<
lb
/>
tolerantur alia mala, ſed illud malum, quod in aliorum bono-
<
lb
/>
rum gratiam toleratur. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Quamobrem ſi ratio reciproca duplica-
<
lb
/>
ta diſtantiarum eſſet omnium perfectiſſima pro viribus mutuis
<
lb
/>
particularum, non inde utique ſequeretur, eam pro Natura
<
lb
/>
fuiſſe electam, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">conſtitutam.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">126. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">At nec revera perfectiſſima eſt, quin immo meo qui-
<
lb
/>
<
note
position
="
right
"
xlink:label
="
note-0109-01
"
xlink:href
="
note-0109-01a
"
xml:space
="
preserve
">Eandem legem
<
lb
/>
nec perſectam
<
lb
/>
eſſe, n
<
gap
/>
cin cor-
<
lb
/>
poribus, non u-
<
lb
/>
tique accurate
<
lb
/>
ſphæricis habe-
<
lb
/>
re locum.</
note
>
dem judicio eſt omnino imperfecta, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">tam ipſa, quam aliæ
<
lb
/>
plurimæ leges, quæ requirunt attractionem imminutis diſtantiis
<
lb
/>
creſcentem in ratione reciproca duplicata diſtantiarum, ad ab-
<
lb
/>
ſurda deducunt plurima, vel ſaltem ad inextricabiles difficul-
<
lb
/>
tates, quod ego quidem tum alibi etiam, tum inprimis de-
<
lb
/>
monſtravi in diſſertatione De Lege Virium in Natura exiſten-
<
lb
/>
tium a num. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">59. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"> Accedit autem illud, quod illa, quæ vi- detur ipſi eſſe perfectio maxima, quod nimirum eandem ſe-
<
lb
/>
quantur legem globi integri, quam particulæ minimæ, nul-
<
lb
/>
li fere uſui eſt in Natura; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſi res accurate ad exactitudinem
<
lb
/>
abſolutam exigatur; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cum nulli in Natura ſint accurate perfecti
<
lb
/>
globi paribus a centro diſtantiis homogenei, nam præter non
<
lb
/>
exiguam inæqualitatem interioris textus, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">irregularitatem,
<
lb
/>
quam ego quidem in Tellure noſtra demonſtravi in Opere,
<
lb
/>
quod de Litteraria Expeditione per Pontificiam ditionem inſcri-
<
lb
/>
pſi, in reliquis autem planetis, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cometis ſuſpicari poſſumus
<
lb
/>
ex ipſa ſaltem analogia, præter ſcabritiem ſuperficiei, quæ uti-
<
lb
/>
que eſt aliqua, ſatis patet, ipſa rotatione circa proprium axem
<
lb
/>
induci in omnibus compreſſionem aliquam, quæ ut ut exigua,
<
lb
/>
exactam globoſitatem impedit, adeoque illam aſſumptam perfe-
<
lb
/>
ctionem maximam corrumpit. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Accedit autem & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">illud, quod
<
lb
/>
Newtoniana determinatio rationis reciprocæ duplicatæ diſtan-
<
lb
/>
tiarum locum habet tantummodo in globis materia continua
<
lb
/>
conſtantibus ſine ullis vacuolis, qui globi in Natura non exi-
<
lb
/>
ſtunt, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">multo minus a me admittì poſſunt, qui non vacuum
<
lb
/>
tantummodo admitto diſſeminatum in materia, ut Philoſophi
<
lb
/>
jam ſane paſſim, ſed materiam in immenſo vacuo innatantem,
<
lb
/>
& </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">punctula a ſe invicem remota, ex quibus, qui apparentes
<
lb
/>
globi fiant, illam habere proprietatem non poſſunt rationis re-
<
lb
/>
ciprocæ duplicatæ diſtantiarum, adeoque nec illius perfectionis
<
lb
/>
creditæ maxime perſectam, abſolutamque applicationem.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
note
symbol
="
(g)
"
position
="
foot
"
xml:space
="
preserve
">Quæ buc pertinent, & continentur novem numeris ejus Diſſerta-
<
lb
/>
tionis incipiendo a 59, babentur in fine Supplem. §. 4.</
note
>
</
div
>
</
text
>
</
echo
>