Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="3">
            <p type="main">
              <s id="s.000812">
                <pb xlink:href="079/01/151.jpg" pagenum="102"/>
              Insatiabiliter deflevimus, aeternumque
                <lb/>
              Nulla dies nobis maerorem e pectore demet.</s>
              <s id="s.000813">
                <lb/>
              Illud ab hoc igitur quaerendum est, quid sit amari
                <lb/>
              Tantopere, ad somnum si res redit, atque quietem;
                <lb/>
              Cur quisquam aeterno possit tabescere luctu.</s>
              <lb/>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000814">Hoc etiam faciunt, ubi discubuere, tenentque
                <lb/>
              Pocula saepe homines, & inumbrant ora coronis,
                <lb/>
              Ex animo ut dicant, brevis hic est fructus homullis;
                <lb/>
              Iam fuerit, neque post umquam revocare licebit.</s>
              <s id="s.000815">
                <lb/>
              Tamquam in morte mali cum primis hoc sit eorum,
                <lb/>
              Quod sitis exurat miseros, atque arida torreat;
                <lb/>
              Aut aliae cuius desiderium insideat rei:
                <lb/>
              nec sibi enim quisquam tum se, vitamque requirit,
                <lb/>
              Cum pariter mens, & corpus sopita quiescunt:
                <lb/>
              Nam licet aeternum per nos sie esse soporem,
                <lb/>
              Nec desiderium nostri nos adigit ullum;
                <lb/>
              Et tamen haud quaquam nostros tune illa per artus
                <lb/>
              Longe ab sensiferis primordia motibus errant:
                <lb/>
              Quin correptus homo ex somno se colligit ipse.</s>
              <s id="s.000816">
                <lb/>
              Multo igitur mortern minus ad nos esse putandum,
                <lb/>
              Si minus esse potest, quam quod nihil esse videmus.</s>
              <s id="s.000817">
                <lb/>
              Maior enim turbae disiectus materiai
                <lb/>
              Consequitur leto; nec quisquam expergitus exstat,
                <lb/>
              Frigida quem semel est vitai pausa secuta.</s>
              <lb/>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000818">Denique si vocem rerum natura repente
                <lb/>
              Mittat, & hoc alicui nostrum sie increpet ipsa:
                <lb/>
              Quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris
                <lb/>
              Luctibus indulges ? </s>
              <s id="s.000819"> quid mortem congemis, ac fles? </s>
              <s id="s.000820">
                <lb/>
              Nam si grata fuit tibi vita anteacta, priorque;
                <lb/>
              Et non omnia pertusum congesta quasi in vas
                <lb/>
              Commoda perfluxere, atque ingrata interiere:
                <lb/>
              Cur non, ut plenus vitae conviva, recedis ? </s>
              <s id="s.000821">
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum