1ſtrata iacuiſſet miſera, patris miſericordiam implorans, ſe
peccaſſe niſi vidiſſet, iureque iurando niſi confirmaſſet me iu
bente Patre, quoties opus ſit, ſe tuo tantum comitatu ſeptam,
florentissimam istam, fortunatissimam, & pulcherrimam
vrbem, orbis terrarum lucem, & tam præclara Vrbe Prin
cipem dignissimum, omnino omni crudelitate laceraſſem.
Quamquam igitur pudor eius mihi viſus est ſubrusticus, &
meum animum non parum offendit, ei tamen, quia ætas illa
pudore dicitur ornari, naturali etiam in liberos amore addu
ctus ignoui; eoque facilius quod eam cogor pluris etiam quam
antea facere, cum nunc primum ita abundare ingenio videam,
vt ſibi te dari in hac ſuſcipienda actione Ducem voluerit, in
telligens credo, quam propter fidem rerumque agendarum pe
ritiam ſis gratioſus apud amplissimum clarissimumque illum
Principem Virum, ad quem, niſi velit paternam gratiam ef
fundere, cogitur adire. Quare, quæ tua eſt ſingularis non in me
ſolum ſed in omnes etiam beneuolentia, & humanitas, tametſi
ſemper ita es de maximis rebus occupatus, vt ab omni occupa
tione te numquam expedias, quam ad te mitto filiam com
mendatam habeas, eandem comiteris, atque in itinere tan
tum puellæ addas animi, ſi perget eſſe timida vt ea in orna
tissimi noſtri Principis conſpectum veniat, & mea fides libe
retur. Vale, ac me vt ſoles ama.
peccaſſe niſi vidiſſet, iureque iurando niſi confirmaſſet me iu
bente Patre, quoties opus ſit, ſe tuo tantum comitatu ſeptam,
florentissimam istam, fortunatissimam, & pulcherrimam
vrbem, orbis terrarum lucem, & tam præclara Vrbe Prin
cipem dignissimum, omnino omni crudelitate laceraſſem.
Quamquam igitur pudor eius mihi viſus est ſubrusticus, &
meum animum non parum offendit, ei tamen, quia ætas illa
pudore dicitur ornari, naturali etiam in liberos amore addu
ctus ignoui; eoque facilius quod eam cogor pluris etiam quam
antea facere, cum nunc primum ita abundare ingenio videam,
vt ſibi te dari in hac ſuſcipienda actione Ducem voluerit, in
telligens credo, quam propter fidem rerumque agendarum pe
ritiam ſis gratioſus apud amplissimum clarissimumque illum
Principem Virum, ad quem, niſi velit paternam gratiam ef
fundere, cogitur adire. Quare, quæ tua eſt ſingularis non in me
ſolum ſed in omnes etiam beneuolentia, & humanitas, tametſi
ſemper ita es de maximis rebus occupatus, vt ab omni occupa
tione te numquam expedias, quam ad te mitto filiam com
mendatam habeas, eandem comiteris, atque in itinere tan
tum puellæ addas animi, ſi perget eſſe timida vt ea in orna
tissimi noſtri Principis conſpectum veniat, & mea fides libe
retur. Vale, ac me vt ſoles ama.