Marci of Kronland, Johannes Marcus, De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu, 1648

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 145 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="063/01/011.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              oportuit demonſtrare. </s>
              <s>Motus ergo per lineam &c: Examinet R V.
                <lb/>
              hunc diſcurſum; & ſi putauerit, etiam Excell: Dno Doctori
                <lb/>
              oſtendat. </s>
              <s>Reliquas ipſius propoſitiones per otium inſpiciam.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc ille
                <lb/>
              doctè ſanè ac modeſte. </s>
              <s>Quæ priuſquàm ad incudem
                <lb/>
              reuocentur, placet non nihil Lucis addere illi propoſi­
                <lb/>
              tioni 13. </s>
              <s>Tum enim facilè diſpiciemus, an tela huc, an a­
                <lb/>
              liò tendant: et an aliquam partem feriant,
                <expan abbr="demolianturq;">demolianturque</expan>
              ?
                <lb/>
              an tota, ut aiunt, uiâ aberrent. </s>
              <s>In illâ
                <expan abbr="itaq;">itaque</expan>
              propoſitione
                <lb/>
              aſſero: Si duo circuli æquales ex eodem principio motûs ſimul
                <lb/>
              ferantur: hic quidem verticali, ille verò motu inclinato, con­
                <lb/>
              tinuò in eà ratione labi, ut ex quolibet puncto motûs vertica­
                <lb/>
              lis, ducta linea recta ſecet perpendiculariter alterius motum. </s>
              <lb/>
              <s>Huius Apodixis hæc erant fundamenta. 1. ſpatia decurſa
                <lb/>
              eandem rationem ad ſe habere, quam impulſus eiuſdem cor­
                <lb/>
              poris vel æqualis: ita nimirum, ut ſi moueri demus in tempo­
                <lb/>
              re AB, per ſpatium CD; accipiat verò duplum, virtutis im­
                <lb/>
              pulſiuæ, moturum ſit eodem tempore AB, per duplum ſpa­
                <lb/>
              tium CD. </s>
              <s>Eſt hæc propoſitio Arlis lib. 6. Phyſ. cap: 4. & lib: 1.
                <lb/>
              de Cælo cap: 6. & alibi. </s>
              <s>Si inquit tanta grauitas per tantum in
                <lb/>
              hoc tempore mouetur; tanta & quod ſupereſt in minori mo­
                <lb/>
              vebitur: Et rationem, quam grauitates habent, tempora è
                <lb/>
              conuerſo habebunt: Vt ſi dimidia grauitas in hoc, dupla in di­
                <lb/>
              midio huius. </s>
              <s>Vbi grauitas maior pro intenſiuà ſumi debet;
                <lb/>
              quæ idem ſubiectum perficit. </s>
              <s>At verò ſi pars accedat æquè
                <lb/>
              grauis; tùm huius vi non intenditur motus. </s>
              <s>Vnde ſi
                <expan abbr="vtraq;">vtraque</expan>
                <lb/>
              ſeorſim æquali celeritate ferebatur;
                <expan abbr="neq;">neque</expan>
              , ſi connectantur,
                <lb/>
              hæc illam trahet, aut impellet: quemadmodum ſi duo manibus
                <lb/>
              conſertis curſu inæqvali ferantur: velocior enim reſtantem
                <lb/>
              trahit & ad motum æquè velocem impellit. </s>
              <s>At ſi grauitas illa
                <lb/>
              æqualis ſuo ſubiecto exui, & alteri inſeri detur; tum ſanè gra­
                <lb/>
              uitas dupla dicetur ineſſe illi ſubiecto: & cum agat ſecundum ſe </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>