Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="3">
            <p type="main">
              <s id="s.000821">
                <pb xlink:href="079/01/152.jpg" pagenum="103"/>
              Aequo animoque capis securam, stulte, quietem ? </s>
              <s id="s.000822">
                <lb/>
              Sin ea quae fructus cumque es, periere profusa;
                <lb/>
              Vitaque in offensu est; cur amplius addere quaeris,
                <lb/>
              Rursum quod pereat ,male & ingratum occidat omne? </s>
              <s id="s.000823">
                <lb/>
              Non potius vitae finem facis, atque laboris ? </s>
              <s id="s.000824">
                <lb/>
              Nam tibi praeterea quod machiner, inveniamque,
                <lb/>
              Quod placeat, nihil est: eadem sunt omnia semper.</s>
              <s id="s.000825">
                <lb/>
              Si tibi non annis corpus iam marcet, & artus
                <lb/>
              Confecti languent; eadem tamen omnia restant,
                <lb/>
              Omnia si pergas vivendo vincere saecla:
                <lb/>
              Atque etiam potius, si numquam sis moriturus.</s>
              <s id="s.000826">
                <lb/>
              Quid respondemus, nisi iustam intendere litem
                <lb/>
              Naturam, & veram verbis exponere causam ? </s>
              <s id="s.000827">
                <lb/>
              At, qui obitum lamentetur miser amplius aequo;
                <lb/>
              Non merito inclamet magis, & voce inerepet acri:
                <lb/>
              Aufer abhinc lacrimas, balatro, & compesce querellas:
                <lb/>
              Grandior hic vero si iam, seniorque queratur;
                <lb/>
              Omnia perfunctus vitai praemia, marces.</s>
              <s id="s.000828">
                <lb/>
              Sed quia semper aves, quod abest; praesentia temnis;
                <lb/>
              Imperfecta tibi elapsa est, ingrataque vita,
                <lb/>
              Et necopinanti mors ad caput adstitit ante;
                <lb/>
              Quam satur, ac plenus possis discedere rerum:
                <lb/>
              Nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte;
                <lb/>
              Aequo animoque, agedum, iam alijs concede: necesse est:
                <lb/>
              Iure, ut opinor, agat, iure increpet, inciletque;
                <lb/>
              Cedit enim rerum novitate extrusa vetustas
                <lb/>
              Semper, & ex alijs aliud reparare necesse est:
                <lb/>
              Nec quidquam in barathrum, nec tartara deditur atra.</s>
              <s id="s.000829">
                <lb/>
              Materies opus est, ut crescant postera saecla:
                <lb/>
              Quae tamen omnia te vita perfuncta sequentur:
                <lb/>
              Nec minus ergo ante, haec quam tu cecidere, cadentque.</s>
              <s id="s.000830">
                <lb/>
              Sic alid ex alio numquam desistet oriri:
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>