Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
< >
page |< < of 241 > >|
1 Aequo animoque capis securam, stulte, quietem ?
Sin ea quae fructus cumque es, periere profusa;
Vitaque in offensu est; cur amplius addere quaeris,
Rursum quod pereat ,male & ingratum occidat omne?

Non potius vitae finem facis, atque laboris ?

Nam tibi praeterea quod machiner, inveniamque,
Quod placeat, nihil est: eadem sunt omnia semper.

Si tibi non annis corpus iam marcet, & artus
Confecti languent; eadem tamen omnia restant,
Omnia si pergas vivendo vincere saecla:
Atque etiam potius, si numquam sis moriturus.

Quid respondemus, nisi iustam intendere litem
Naturam, & veram verbis exponere causam ?

At, qui obitum lamentetur miser amplius aequo;
Non merito inclamet magis, & voce inerepet acri:
Aufer abhinc lacrimas, balatro, & compesce querellas:
Grandior hic vero si iam, seniorque queratur;
Omnia perfunctus vitai praemia, marces.

Sed quia semper aves, quod abest; praesentia temnis;
Imperfecta tibi elapsa est, ingrataque vita,
Et necopinanti mors ad caput adstitit ante;
Quam satur, ac plenus possis discedere rerum:
Nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte;
Aequo animoque, agedum, iam alijs concede: necesse est:
Iure, ut opinor, agat, iure increpet, inciletque;
Cedit enim rerum novitate extrusa vetustas
Semper, & ex alijs aliud reparare necesse est:
Nec quidquam in barathrum, nec tartara deditur atra.

Materies opus est, ut crescant postera saecla:
Quae tamen omnia te vita perfuncta sequentur:
Nec minus ergo ante, haec quam tu cecidere, cadentque.

Sic alid ex alio numquam desistet oriri:

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index