Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
Scan
Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000640
">
<
pb
pagenum
="
90
"
xlink:href
="
011/01/110.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
Ideo per primum motorem, primamque materiam definiri
<
lb
/>
debent. </
s
>
<
s
id
="
s.000641
">Sunt enim hæc duo extremà, quæ maximè distant
<
lb
/>
inter ea omnia, quæ ſunt in vniuerſo. </
s
>
<
s
id
="
s.000642
">Id eſt prima forma, quæ
<
lb
/>
eſt primus intellectus Diuinus ſummæ, numeriſque omnibus ab
<
lb
/>
ſolutæ perfectionis principium, & prima materia, quæ eſt al
<
lb
/>
terum ſummæ imperfectionis principium, vt enim illa omni
<
lb
/>
forma carens materia, res omnes materiales ſua facultate
<
expan
abbr
="
cõ
">com</
expan
>
<
lb
/>
plectitur, cuius
<
expan
abbr
="
cõplexu
">complexu</
expan
>
formæ omnes materiales patiuntur;
<
lb
/>
ſic in illa ſuprema forma, quæ Deus eſt, cunctæ formæ agen
<
lb
/>
tes, ac mouentes mortales, immortaleſque continentur, vt per
<
lb
/>
hæc duo principia definiantur.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000643
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Hoc fortè illud eſt, quod magnus Plotinus voluit: dum di
<
lb
/>
xit eo in libro, cui titulus eſt, de duabus materiis. </
s
>
<
s
id
="
s.000644
">Mundum
<
lb
/>
hunc vniuerſum vastissimum quoddam referre corpus; cuius
<
lb
/>
duæ ſunt ſuperficies, altitudinis altera, altera verò profun
<
lb
/>
ditatis: ea, quæ eſt altitudinis, ſuprema ſedes est primæ for
<
lb
/>
mæ, & ea, quæ eſt profunditatis, locus eſt infimus primæ ma
<
lb
/>
teriæ, quæ in nihilum non deſinit, ſed certè est aliquid vt eam
<
lb
/>
aliquid eſſe Aristoteles demonſtrat, nempe ſubſtantia, libro
<
lb
/>
ſecundo de anima particula ſecunda, dum ſubſtantiam
<
expan
abbr
="
omnẽ
">omnem</
expan
>
<
lb
/>
tripartito diuiſit: in formam, quæ eſt actus: in
<
expan
abbr
="
materiã
">materiam</
expan
>
, quæ
<
lb
/>
est facultas: & in id, quod eſt ex vtriſque
<
expan
abbr
="
concretũ
">concretum</
expan
>
: & Auer
<
lb
/>
roes libro tertio de anima commentatione quinta in ſolutione
<
lb
/>
tertiæ quæſtionis exponens illud, quod ex Ariſtotele naſcitur
<
lb
/>
particula quarta eiuſdem libri. </
s
>
<
s
id
="
s.000645
">Omne recipiens debet eſſe de
<
lb
/>
nudatum à natura recepti dixit Ariſtotelem non eſſe ita in
<
lb
/>
telligendum, vt id nihil ſit, quod accepturum eſt aliquid; immo
<
lb
/>
aliqua natura ſit oportet ea, quæ acceptura eſt aliquid: modo
<
lb
/>
id non ſit; quod accipere debet,
<
expan
abbr
="
quoniã
">quoniam</
expan
>
nihil idem ſemetipſum
<
lb
/>
accipit; id etiam magnus Plotinus eodem in libro probauit,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>