Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001251
">
<
pb
pagenum
="
107
"
xlink:href
="
025/01/111.jpg
"/>
aèr infra lineam GFH, ſuppoſito vtroque globo immobili, gravitat ver
<
lb
/>
sùs centrum A; totus aër ſupra GH, gravitat versùs I; hic enim propriùs
<
lb
/>
accedit ad I, quàm ad A; ille verò propiùs ad A, quàm ad I. </
s
>
<
s
id
="
s.001252
">Prætereà
<
lb
/>
linea FB eſt minor NV: itemque illæ minores, quæ propiùs accedunt
<
lb
/>
ad FB; ſupponantur infinitæ, hinc inde, quarum maxima erit ES paral
<
lb
/>
lela dirimenti GH cum oppoſita æquali ZC: cùm autem prædictæ lineæ
<
lb
/>
ſint totidem cylindri aëris gravitantis, haud dubiè gravitatio inæqualis eſt,
<
lb
/>
& conſequenter preſſio; igitur ſi ſupponatur globus totus aqueus, ſaltem
<
lb
/>
quo ad ſuperficiem, ſeu corticem exteriorem ex dicta preſſione inæquali,
<
lb
/>
ſequitur figuræ ſphæricæ mutatio; & cùm ES, CZ ſint omnium maximæ
<
lb
/>
in punctis E & C, maximum eſt preſſionis momentum; igitur deprimun
<
lb
/>
tur C & E in Q & I v. g. igitur attollitur B in P, punctum enim B, in quo
<
lb
/>
eſt minimum preſſionis momentum, prævalentibus aliis, tantulùm attolli
<
lb
/>
neceſſe eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001253
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001254
"> Quàm magnum mihi campum aperis; pudet me, hæc priùs
<
lb
/>
non cogitaſſe; tam facilia, tam obvia, tam trita & communia: fac quæſo
<
lb
/>
circulum DCBE volvi circa axem BD, punctum X deſcribit circulum,
<
lb
/>
cujus radius eſt XB, in cujus tota peripheria fit æqualis preſſio, ſcilicet
<
lb
/>
vt XO, quæ eſt major BF; item C deſcribet peripheriam circuli radio
<
lb
/>
CA, in qua tota eſt æqualis preſſio, ſed longè major, quàm in priore;
<
lb
/>
tum quia circulus major premitur, tum quia in ſingulis punctis major eſt
<
lb
/>
preſſio; in ſingulis verò punctis inter CD, circuli preſſionum minores
<
lb
/>
ſunt; quilibet ſcilicet ſub ſinu recto; cùm autem preſſiones ſint, vt præ
<
lb
/>
dicti circuli, ac proinde major ſit preſſio in CE, ſequitur neceſſariò de
<
lb
/>
preſſio punctorum C & E & elevatio B & D, in oppoſitis ſcilicet punctis,
<
lb
/>
per quæ ducitur linea connectens centra, ſcilicet ID; vna tamen mihi
<
lb
/>
reſtat difficultas, cui ſolvendæ imparem profectò me ſentio, nempe in
<
lb
/>
ſingulis punctis quadrantis CD, æqualis eſt vis preſſionis; cur igitur
<
lb
/>
aſſurgit in R? cur vnum prævalet ſupra aliud; </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001255
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001256
"> Hic nodus indiſſolubilis eſſet, ſi tantùm preſſio fieret in pun
<
lb
/>
ctis C & D, aliíſque eiuſdem arcus CD ; ſed quia æqualis radiorum, ſeu
<
lb
/>
linearum preſſio fit in circulo, v. g. in circulo radio CA, in circulo ra
<
lb
/>
dio ba, aliíſque parallelis, certè preſſiones ſunt vt peripheriæ prædi
<
lb
/>
ctorum circulorum, & hæ vt radij CA, ba &c. </
s
>
<
s
id
="
s.001257
">vnde ſequitur, majorem
<
lb
/>
eſſe vim preſſionis circuli, cujus radius eſt CA, quàm circuli, cujus ra
<
lb
/>
dius eſt Ba, deprimitur ergo aqúa in prædicto circulo CE, quem dein
<
lb
/>
ceps circulum maximæ preſſonis, ſeu depreſſionis vocabo; & attollitur
<
lb
/>
versùs P & R, qui ſunt poli prædicti circuli, ſeu puncta maximæ eleva
<
lb
/>
tionis: hinc ex ſphæra fit ſphærois, licèt autem preſſis in b ſit major quam
<
lb
/>
in X ; hoc tamen pro nihilo habendum eſt; cùm primaria cauſa elevatio
<
lb
/>
nis aquæ ſit à circulis preſſionis, non procul à circulo maximæ preſſionis
<
lb
/>
diſtantibus; accedit quod cùm non obſtante circulo preſſionia, radio ba, in
<
lb
/>
tumeſcat aqua in R, ac proinde in
<
expan
abbr
="
arcũ
">arcum</
expan
>
Qb, oblique cylindrus incidat, pel
<
lb
/>
lit potiùs punctum b per ba
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
per b A; vnde fit quędam compenſatio; nam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>