Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
8
8
9
9
10
10
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001251">
                <pb pagenum="107" xlink:href="025/01/111.jpg"/>
              aèr infra lineam GFH, ſuppoſito vtroque globo immobili, gravitat ver­
                <lb/>
              sùs centrum A; totus aër ſupra GH, gravitat versùs I; hic enim propriùs
                <lb/>
              accedit ad I, quàm ad A; ille verò propiùs ad A, quàm ad I. </s>
              <s id="s.001252">Prætereà
                <lb/>
              linea FB eſt minor NV: itemque illæ minores, quæ propiùs accedunt
                <lb/>
              ad FB; ſupponantur infinitæ, hinc inde, quarum maxima erit ES paral­
                <lb/>
              lela dirimenti GH cum oppoſita æquali ZC: cùm autem prædictæ lineæ
                <lb/>
              ſint totidem cylindri aëris gravitantis, haud dubiè gravitatio inæqualis eſt,
                <lb/>
              & conſequenter preſſio; igitur ſi ſupponatur globus totus aqueus, ſaltem
                <lb/>
              quo ad ſuperficiem, ſeu corticem exteriorem ex dicta preſſione inæquali,
                <lb/>
              ſequitur figuræ ſphæricæ mutatio; & cùm ES, CZ ſint omnium maximæ
                <lb/>
              in punctis E & C, maximum eſt preſſionis momentum; igitur deprimun­
                <lb/>
              tur C & E in Q & I v. g. igitur attollitur B in P, punctum enim B, in quo
                <lb/>
              eſt minimum preſſionis momentum, prævalentibus aliis, tantulùm attolli
                <lb/>
              neceſſe eſt. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001253">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001254"> Quàm magnum mihi campum aperis; pudet me, hæc priùs
                <lb/>
              non cogitaſſe; tam facilia, tam obvia, tam trita & communia: fac quæſo
                <lb/>
              circulum DCBE volvi circa axem BD, punctum X deſcribit circulum,
                <lb/>
              cujus radius eſt XB, in cujus tota peripheria fit æqualis preſſio, ſcilicet
                <lb/>
              vt XO, quæ eſt major BF; item C deſcribet peripheriam circuli radio
                <lb/>
              CA, in qua tota eſt æqualis preſſio, ſed longè major, quàm in priore;
                <lb/>
              tum quia circulus major premitur, tum quia in ſingulis punctis major eſt
                <lb/>
              preſſio; in ſingulis verò punctis inter CD, circuli preſſionum minores
                <lb/>
              ſunt; quilibet ſcilicet ſub ſinu recto; cùm autem preſſiones ſint, vt præ­
                <lb/>
              dicti circuli, ac proinde major ſit preſſio in CE, ſequitur neceſſariò de­
                <lb/>
              preſſio punctorum C & E & elevatio B & D, in oppoſitis ſcilicet punctis,
                <lb/>
              per quæ ducitur linea connectens centra, ſcilicet ID; vna tamen mihi
                <lb/>
              reſtat difficultas, cui ſolvendæ imparem profectò me ſentio, nempe in
                <lb/>
              ſingulis punctis quadrantis CD, æqualis eſt vis preſſionis; cur igitur
                <lb/>
              aſſurgit in R? cur vnum prævalet ſupra aliud; </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001255">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001256"> Hic nodus indiſſolubilis eſſet, ſi tantùm preſſio fieret in pun­
                <lb/>
              ctis C & D, aliíſque eiuſdem arcus CD ; ſed quia æqualis radiorum, ſeu
                <lb/>
              linearum preſſio fit in circulo, v. g. in circulo radio CA, in circulo ra­
                <lb/>
              dio ba, aliíſque parallelis, certè preſſiones ſunt vt peripheriæ prædi­
                <lb/>
              ctorum circulorum, & hæ vt radij CA, ba &c. </s>
              <s id="s.001257">vnde ſequitur, majorem
                <lb/>
              eſſe vim preſſionis circuli, cujus radius eſt CA, quàm circuli, cujus ra­
                <lb/>
              dius eſt Ba, deprimitur ergo aqúa in prædicto circulo CE, quem dein­
                <lb/>
              ceps circulum maximæ preſſonis, ſeu depreſſionis vocabo; & attollitur
                <lb/>
              versùs P & R, qui ſunt poli prædicti circuli, ſeu puncta maximæ eleva­
                <lb/>
              tionis: hinc ex ſphæra fit ſphærois, licèt autem preſſis in b ſit major quam
                <lb/>
              in X ; hoc tamen pro nihilo habendum eſt; cùm primaria cauſa elevatio­
                <lb/>
              nis aquæ ſit à circulis preſſionis, non procul à circulo maximæ preſſionis
                <lb/>
              diſtantibus; accedit quod cùm non obſtante circulo preſſionia, radio ba, in­
                <lb/>
              tumeſcat aqua in R, ac proinde in
                <expan abbr="arcũ">arcum</expan>
              Qb, oblique cylindrus incidat, pel­
                <lb/>
              lit potiùs punctum b per ba
                <expan abbr="quã">quam</expan>
              per b A; vnde fit quędam compenſatio; nam </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>