Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001251
">
<
pb
pagenum
="
107
"
xlink:href
="
025/01/111.jpg
"/>
aèr infra lineam GFH, ſuppoſito vtroque globo immobili, gravitat ver
<
lb
/>
sùs centrum A; totus aër ſupra GH, gravitat versùs I; hic enim propriùs
<
lb
/>
accedit ad I, quàm ad A; ille verò propiùs ad A, quàm ad I. </
s
>
<
s
id
="
s.001252
">Prætereà
<
lb
/>
linea FB eſt minor NV: itemque illæ minores, quæ propiùs accedunt
<
lb
/>
ad FB; ſupponantur infinitæ, hinc inde, quarum maxima erit ES paral
<
lb
/>
lela dirimenti GH cum oppoſita æquali ZC: cùm autem prædictæ lineæ
<
lb
/>
ſint totidem cylindri aëris gravitantis, haud dubiè gravitatio inæqualis eſt,
<
lb
/>
& conſequenter preſſio; igitur ſi ſupponatur globus totus aqueus, ſaltem
<
lb
/>
quo ad ſuperficiem, ſeu corticem exteriorem ex dicta preſſione inæquali,
<
lb
/>
ſequitur figuræ ſphæricæ mutatio; & cùm ES, CZ ſint omnium maximæ
<
lb
/>
in punctis E & C, maximum eſt preſſionis momentum; igitur deprimun
<
lb
/>
tur C & E in Q & I v. g. igitur attollitur B in P, punctum enim B, in quo
<
lb
/>
eſt minimum preſſionis momentum, prævalentibus aliis, tantulùm attolli
<
lb
/>
neceſſe eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001253
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001254
"> Quàm magnum mihi campum aperis; pudet me, hæc priùs
<
lb
/>
non cogitaſſe; tam facilia, tam obvia, tam trita & communia: fac quæſo
<
lb
/>
circulum DCBE volvi circa axem BD, punctum X deſcribit circulum,
<
lb
/>
cujus radius eſt XB, in cujus tota peripheria fit æqualis preſſio, ſcilicet
<
lb
/>
vt XO, quæ eſt major BF; item C deſcribet peripheriam circuli radio
<
lb
/>
CA, in qua tota eſt æqualis preſſio, ſed longè major, quàm in priore;
<
lb
/>
tum quia circulus major premitur, tum quia in ſingulis punctis major eſt
<
lb
/>
preſſio; in ſingulis verò punctis inter CD, circuli preſſionum minores
<
lb
/>
ſunt; quilibet ſcilicet ſub ſinu recto; cùm autem preſſiones ſint, vt præ
<
lb
/>
dicti circuli, ac proinde major ſit preſſio in CE, ſequitur neceſſariò de
<
lb
/>
preſſio punctorum C & E & elevatio B & D, in oppoſitis ſcilicet punctis,
<
lb
/>
per quæ ducitur linea connectens centra, ſcilicet ID; vna tamen mihi
<
lb
/>
reſtat difficultas, cui ſolvendæ imparem profectò me ſentio, nempe in
<
lb
/>
ſingulis punctis quadrantis CD, æqualis eſt vis preſſionis; cur igitur
<
lb
/>
aſſurgit in R? cur vnum prævalet ſupra aliud; </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001255
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001256
"> Hic nodus indiſſolubilis eſſet, ſi tantùm preſſio fieret in pun
<
lb
/>
ctis C & D, aliíſque eiuſdem arcus CD ; ſed quia æqualis radiorum, ſeu
<
lb
/>
linearum preſſio fit in circulo, v. g. in circulo radio CA, in circulo ra
<
lb
/>
dio ba, aliíſque parallelis, certè preſſiones ſunt vt peripheriæ prædi
<
lb
/>
ctorum circulorum, & hæ vt radij CA, ba &c. </
s
>
<
s
id
="
s.001257
">vnde ſequitur, majorem
<
lb
/>
eſſe vim preſſionis circuli, cujus radius eſt CA, quàm circuli, cujus ra
<
lb
/>
dius eſt Ba, deprimitur ergo aqúa in prædicto circulo CE, quem dein
<
lb
/>
ceps circulum maximæ preſſonis, ſeu depreſſionis vocabo; & attollitur
<
lb
/>
versùs P & R, qui ſunt poli prædicti circuli, ſeu puncta maximæ eleva
<
lb
/>
tionis: hinc ex ſphæra fit ſphærois, licèt autem preſſis in b ſit major quam
<
lb
/>
in X ; hoc tamen pro nihilo habendum eſt; cùm primaria cauſa elevatio
<
lb
/>
nis aquæ ſit à circulis preſſionis, non procul à circulo maximæ preſſionis
<
lb
/>
diſtantibus; accedit quod cùm non obſtante circulo preſſionia, radio ba, in
<
lb
/>
tumeſcat aqua in R, ac proinde in
<
expan
abbr
="
arcũ
">arcum</
expan
>
Qb, oblique cylindrus incidat, pel
<
lb
/>
lit potiùs punctum b per ba
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
per b A; vnde fit quędam compenſatio; nam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>