1
tunc enim, ait, ceſſabit fluxus ex A,
ſtabitque aqua in æquilibrio intra
AKC. Quòd non effluat aqua ex B,
clarum eſt, quia perpendiculum BD
brevius eſt quàm perpendiculum DK,
ergò aqua DB non poteſt trahere a
quam DK, & multò minùs aquam DKA.
Quòd autem effluat ex A, rationem
aſſignat, quia perdendiculum DK
longius eſt quàm perpendiculum AK;
ergo aqua DK fortiùs premit deor
ſum verſus K, quàm aqua AK, ac
proinde aqua AK debet cedere, &
effluere ex A, ac ſequi tota reliqua
aqua, nè vacuum detur. Quòd de
nique ceſſet fluxus aquæ ex A, quan
do ſuperficies B pervenerit ad C,
rationem dat, quia tunc perpendicu
la CK, AK, ſunt æqualia.
tunc enim, ait, ceſſabit fluxus ex A,
ſtabitque aqua in æquilibrio intra
AKC. Quòd non effluat aqua ex B,
clarum eſt, quia perpendiculum BD
brevius eſt quàm perpendiculum DK,
ergò aqua DB non poteſt trahere a
quam DK, & multò minùs aquam DKA.
Quòd autem effluat ex A, rationem
aſſignat, quia perdendiculum DK
longius eſt quàm perpendiculum AK;
ergo aqua DK fortiùs premit deor
ſum verſus K, quàm aqua AK, ac
proinde aqua AK debet cedere, &
effluere ex A, ac ſequi tota reliqua
aqua, nè vacuum detur. Quòd de
nique ceſſet fluxus aquæ ex A, quan
do ſuperficies B pervenerit ad C,
rationem dat, quia tunc perpendicu
la CK, AK, ſunt æqualia.
32[Figure 32]Experentiâ tamen conſtat, in dicto caſu nullam effluere aquam
ex Siphone AKDB, neque per os B, neque per os A. Rationem
adſigno, quia aqua quæ eſt in AKC, ita eſt librata, vt à poten
tia quantumvis parva moveri, & ex vna parte attolli poſſit; qua
re humido CD ſupra ſe poſito non reſiſtit. I am verò quoniam
perpendicula crurium DC, DB æqualia ſunt, aqua in C æquè
premitur ac in B; quare cùm nec infra B, nec infra C vllum
ſit impedimentum extrinſecum, præter aërem (iam enim oſten
ſum eſt, aquam CKA non reſiſtere humido CD deſcendenti)
pariter ex A & B aqua deberet effluere; quod fieri non poteſt
absque vacuo. Patet ergo cur aqua conſiſtat. Dices, in hoc
diſcurſu committitur manifeſtus paralogiſmus; dividitur enim
mente crus DK in puncto C, & diſcurritur ac ſi realiter ibidem
eſſet facta diviſio; Natura non dividit aquam cruris DK in pun
cto C, nec propter noſtras intellectuales diviſiones mutat
ex Siphone AKDB, neque per os B, neque per os A. Rationem
adſigno, quia aqua quæ eſt in AKC, ita eſt librata, vt à poten
tia quantumvis parva moveri, & ex vna parte attolli poſſit; qua
re humido CD ſupra ſe poſito non reſiſtit. I am verò quoniam
perpendicula crurium DC, DB æqualia ſunt, aqua in C æquè
premitur ac in B; quare cùm nec infra B, nec infra C vllum
ſit impedimentum extrinſecum, præter aërem (iam enim oſten
ſum eſt, aquam CKA non reſiſtere humido CD deſcendenti)
pariter ex A & B aqua deberet effluere; quod fieri non poteſt
absque vacuo. Patet ergo cur aqua conſiſtat. Dices, in hoc
diſcurſu committitur manifeſtus paralogiſmus; dividitur enim
mente crus DK in puncto C, & diſcurritur ac ſi realiter ibidem
eſſet facta diviſio; Natura non dividit aquam cruris DK in pun
cto C, nec propter noſtras intellectuales diviſiones mutat