Schott, Gaspar
,
Mechanica hydraulico-pneumatica. Pars I. Mechanicae Hydraulico-pnevmaticae Theoriam continet.
,
1657
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 203
>
Scan
Original
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 203
>
page
|<
<
of 203
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
051/01/113.jpg
"
pagenum
="
82
"/>
<
arrow.to.target
n
="
fig20
"/>
<
lb
/>
tunc enim, ait, ceſſabit fluxus ex A,
<
lb
/>
ſtabitque aqua in æquilibrio intra
<
lb
/>
AKC. </
s
>
<
s
>Quòd non effluat aqua ex B,
<
lb
/>
clarum eſt, quia perpendiculum BD
<
lb
/>
brevius eſt quàm
<
expan
abbr
="
perpendiculũ
">perpendiculum</
expan
>
DK,
<
lb
/>
ergò aqua DB non poteſt trahere a
<
lb
/>
quam DK, & multò minùs
<
expan
abbr
="
aquã
">aquam</
expan
>
DKA. </
s
>
<
s
>
<
lb
/>
Quòd autem effluat ex A,
<
expan
abbr
="
rationẽ
">rationem</
expan
>
<
lb
/>
aſſignat, quia perdendiculum DK
<
lb
/>
longius eſt quàm perpendiculum AK;
<
lb
/>
ergo aqua DK fortiùs premit deor
<
lb
/>
ſum verſus K, quàm aqua AK, ac
<
lb
/>
proinde aqua AK debet cedere, &
<
lb
/>
effluere ex A, ac ſequi tota reliqua
<
lb
/>
aqua, nè vacuum detur. </
s
>
<
s
>Quòd de
<
lb
/>
nique ceſſet fluxus aquæ ex A, quan
<
lb
/>
do ſuperficies B pervenerit ad C,
<
lb
/>
rationem dat, quia tunc perpendicu
<
lb
/>
la CK, AK, ſunt æqualia. </
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.051.01.113.1.jpg
"
xlink:href
="
051/01/113/1.jpg
"
number
="
32
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Experentiâ tamen conſtat, in dicto caſu
<
expan
abbr
="
nullã
">nullam</
expan
>
effluere aquam
<
lb
/>
ex Siphone AKDB, neque per os B, neque per os A. </
s
>
<
s
>Rationem
<
lb
/>
adſigno, quia aqua quæ eſt in AKC, ita eſt librata, vt à poten
<
lb
/>
tia quantumvis parva moveri, & ex vna parte attolli poſſit; qua
<
lb
/>
re humido CD ſupra ſe poſito non reſiſtit. </
s
>
<
s
>I am verò quoniam
<
lb
/>
perpendicula crurium DC, DB æqualia ſunt, aqua in C æquè
<
lb
/>
premitur ac in B; quare cùm nec infra B, nec infra C vllum
<
lb
/>
ſit impedimentum extrinſecum, præter aërem (iam enim oſten
<
lb
/>
ſum eſt, aquam CKA non reſiſtere humido CD deſcendenti)
<
lb
/>
pariter ex A & B aqua deberet effluere; quod fieri non poteſt
<
lb
/>
absque vacuo. </
s
>
<
s
>Patet ergo cur aqua conſiſtat. </
s
>
<
s
>Dices, in hoc
<
lb
/>
diſcurſu committitur manifeſtus paralogiſmus; dividitur enim
<
lb
/>
mente crus DK in puncto C, & diſcurritur ac ſi realiter ibidem
<
lb
/>
eſſet facta diviſio; Natura non dividit aquam cruris DK in pun
<
lb
/>
cto C, nec propter noſtras intellectuales diviſiones mutat </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>