1randi vim, cùm non obſtante illa diviſione revera crus DK lon
gius ſit, quàm crus AK. Reſpondeo, quamvis DK longius ſit
quàm crus AK, eius tamen activitati ſeu preſſioni deorſum non
ſolùm reſiſtit crus AK, ſed etiam crus DB; illud, nè aqua KA
pellatur ſurſum; hoc, nèaqua AD trahatur ſurſum: vnde per
pendiculum DK habet duplicem reſiſtentiam, ſcilicet DB, & AK;
quæ duæ reſiſtentiæ æquant eius activitatem, & conſequenter
impediunt motum aquæ DK, eiusque fluxum, ſive per os A, ſi
ve per os B. Diviſio autem intellectualis cruris DK in puncto
C fit ſolùm ad oſten dendum quomodo duplex prædicta reſiſten
tia æquivaleat activitati totius cruris DK.
gius ſit, quàm crus AK. Reſpondeo, quamvis DK longius ſit
quàm crus AK, eius tamen activitati ſeu preſſioni deorſum non
ſolùm reſiſtit crus AK, ſed etiam crus DB; illud, nè aqua KA
pellatur ſurſum; hoc, nèaqua AD trahatur ſurſum: vnde per
pendiculum DK habet duplicem reſiſtentiam, ſcilicet DB, & AK;
quæ duæ reſiſtentiæ æquant eius activitatem, & conſequenter
impediunt motum aquæ DK, eiusque fluxum, ſive per os A, ſi
ve per os B. Diviſio autem intellectualis cruris DK in puncto
C fit ſolùm ad oſten dendum quomodo duplex prædicta reſiſten
tia æquivaleat activitati totius cruris DK.
SI crus DI truncetur in F, vt os F ſit inferius quàm os A;
idem qui ſuprà putat non effluere aquam ex F, ſed ex A, du
rareque ut antea fluxum, donec ſuperficies F pervenerit vſque
ad C. Rationem eandem dat cum illa, quam adſignavit paulò
antè.
idem qui ſuprà putat non effluere aquam ex F, ſed ex A, du
rareque ut antea fluxum, donec ſuperficies F pervenerit vſque
ad C. Rationem eandem dat cum illa, quam adſignavit paulò
antè.
Eâdem tamen experientiä conſtat, aquam in hoc caſu ef
fluere ex F, donec aqua cruris AK deſcenderit in H ad pa
rem cum F altitudinem. Ratio eſt, quia humidum in F ma
gis premitur, quàm in C, id eſt, quàm in A, ob longius per
pendiculum DF, quàm DC; quare humidum in F deſcen
det, trahetque humidum reliquum, nè detur vacuum. Nec re
fert, quòd dividatur intellectu crus DK in puncto C, & compa
retur crus DF cum parte DC ſolùm, ac ſi & Natura ibidem
diviſiſſet crus DK; hoc enim ſolùm fit ob rationem paulò antè
allatam.
fluere ex F, donec aqua cruris AK deſcenderit in H ad pa
rem cum F altitudinem. Ratio eſt, quia humidum in F ma
gis premitur, quàm in C, id eſt, quàm in A, ob longius per
pendiculum DF, quàm DC; quare humidum in F deſcen
det, trahetque humidum reliquum, nè detur vacuum. Nec re
fert, quòd dividatur intellectu crus DK in puncto C, & compa
retur crus DF cum parte DC ſolùm, ac ſi & Natura ibidem
diviſiſſet crus DK; hoc enim ſolùm fit ob rationem paulò antè
allatam.
SI crus DI truncetur in E, vt os E habeat eandem altitudinem
cum puncto K; ille idem qui ſuprà exiſtimat nihil effluere, neque
ex E, neque ex A. Ratio eius eſt, quia perpendicula DE, DK ſunt
æqualia; ergo aqua apud E non plùs premitur quàm apud K, nec
apud K plùs quàm apud E; ergo neque ex E, neque ex A
effluere poteſt aqua, nè æqualis potentia dicatur ſuperaſſe æ
qualem.
cum puncto K; ille idem qui ſuprà exiſtimat nihil effluere, neque
ex E, neque ex A. Ratio eius eſt, quia perpendicula DE, DK ſunt
æqualia; ergo aqua apud E non plùs premitur quàm apud K, nec
apud K plùs quàm apud E; ergo neque ex E, neque ex A
effluere poteſt aqua, nè æqualis potentia dicatur ſuperaſſe æ
qualem.