Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="3">
            <p type="main">
              <s id="s.000801">
                <pb xlink:href="082/01/114.jpg" pagenum="152"/>
              eum pariter mens et corpus sopita quiescunt ;
                <lb/>
              nam licet aeternum per nos sie esse soporem,
                <lb/>
              nec desiderium nostri nos adficit ullum. </s>
              <s id="s.000802">
                <lb/>
              et tamen haudquaquam nostros tune illa per artus
                <lb/>
              longe ab sensiferis primordia motibus errant,
                <lb/>
              cum correptus homo ex somno se colligit ipse. </s>
              <s id="s.000803">
                <lb/>
              multo igitur mortem minus ad nos esse putandumst,
                <lb/>
              si minus esse potest quam quod nil esse videmus;
                <lb/>
              maior enim turbae disiectus materiai
                <lb/>
              consequitur leto nec quisquam expergitus exstat,
                <lb/>
              frigida quem semel est vitai pausa secuta.
                <lb/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000804">Denique si vocem rerum natura repente
                <lb/>
              mittat et hoc alicui nostrum sie increpet ipsa
                <lb/>
              'quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris
                <lb/>
              luctibus indulges ?</s>
              <s id="s.000805"> quid mortem congemis ac fles?</s>
              <s id="s.000806">
                <lb/>
              nam gratis anteacta fuit tibi vita priorque
                <lb/>
              et non omnia pertusum congesta quasi in vas
                <lb/>
              commoda perfluxere atque ingrata interiere:
                <lb/>
              cur non ut plenus vitae conviva recedis
                <lb/>
              aequo animoque capis securam, stulte, quietem ?</s>
              <s id="s.000807">
                <lb/>
              sin ea quae fructus cumque es periere profusa
                <lb/>
              vitaque in offensust, cur amplius addere quaeris,
                <lb/>
              rursum quod pereat male et ingratum occidat omne,
                <lb/>
              non potius vitae finem facis atque laboris ?</s>
              <s id="s.000808">
                <lb/>
              nam tibi praeterea quod machiner inveniamque,
                <lb/>
              quod placeat, nil est: eadem sunt omnia semper.
                <lb/>
              si tibi non annis corpus iam marcet et artus
                <lb/>
              confecti languent, eadem tamen omnia restant,
                <lb/>
              omnia si pergas vivendo vincere saecla,
                <lb/>
              atque etiam potius, si numquam sis moriturus,'
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>