Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
111
111
112
112
113
113
114
114
115
115
116
116
117
117
118
118
119
119
120
120
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001288">
                <pb pagenum="111" xlink:href="025/01/115.jpg"/>
              æqualis eſt, dum Luna non procul ab Æquatore exiſtit; inæqualis verò,
                <lb/>
              dum Luna versùs Tropicos excurrit; quid autem accidat, in hoc rerum
                <lb/>
              ſtatu, nimirum ex diverſo marium ac terrarum ſitu, paulò poſt dicam,
                <lb/>
              nec me opinor, ab onere illo eximetis. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001289">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001290"> Germanam ac facilem cauſam habemus marini æſtus, qui
                <lb/>
              ſingulis diebus bis aſſurgeret in illa hypotheſi totius ſuperficiei aqueæ, de
                <lb/>
              qua vltra diſputandum eſſe, non puto; quare ad aliam marini æſtus pro­
                <lb/>
              prietatem venio; prima enim diurna eſt, de qua huc vſque; juxta illam
                <lb/>
              hypotheſim ; ſecunda menſtrua, tertia denique annua. </s>
              <s id="s.001291">Quod ſpectat ad
                <lb/>
              menſtruam, nemo ferè neſcit, æſtum maximum eſſe in Plenilunio, medio­
                <lb/>
              crem in Novilunio, minimum in Quadraturis; Quæro igitur ex te, vtrùm
                <lb/>
              in hac eadem hypotheſi, ratio & cauſa reddi poſſit hujuſmodi varietatum. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001292">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001293"> Non eſt dubium, quin poſita majore vi preſſionis, major ex
                <lb/>
              illa tumoris, vel elevationis effectus conſequatur, nimirum creſcente cau­
                <lb/>
              ſa, creſcit effectus; atqui in Plenilunio major preſſionis vis eſt, quàm in
                <lb/>
              Novilunio; & in vtroque, quàm in Quadraturis; quia ſcilicet major vis
                <lb/>
              eſt gravitationis ; hæc verò major, quia tunc aër longè gravior. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001294">
                <emph type="italics"/>
              Chryſoc.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc probè inter ſe conſentiunt, modò illud, quod vltimo loco
                <lb/>
              aſſeris, ſubſiſtat; at, vt ingenuè dicam, non video, cur aër ſit gravior in
                <lb/>
              Plenilunio. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001295">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001296"> Aliquid fortè novi afferam; quod tamen cum reliquis experi­
                <lb/>
              mentis, immo & principiis conſentit; nempe certum eſt circa Plenilu­
                <lb/>
              nium omnibus corporibus ſpongioſis & humidis, plus humoris & ſucci
                <lb/>
              ineſſe; vt videre eſt in ovis, cancris, medulla, cerebro, aliiſque corpori­
                <lb/>
              bus, quibus humor facilè affunditur; Hæc profectò negari non poſſunt
                <lb/>
              ab iis, qui vel oculis inſtructi ſunt; accedit, quod in corporibus appel­
                <lb/>
              latis, non modò creſcit moles, ſed etiam pondus, vt quivis probare pote­
                <lb/>
              rit; quidni ergo longè plus humoris aëri circa Plenilunium inſit, cùm aër
                <lb/>
              facilè humorem excipiat, diviſum ſcilicet in perexiguas, quæque omnem
                <lb/>
              fugiant ſenſum particulas. </s>
              <s id="s.001297">Humor autem aëri admixtus majus pondus
                <lb/>
              conciliat, vt ſuppono ex jactis ſupra principiis. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001298">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001299"> Immo etiam fortè major eſt aquæ vis circa Plenilunium; hu­
                <lb/>
              mor enim humori facilè admiſcetur; quod licèt nunquam expertus ſim,
                <lb/>
              judico tamen probabile; licèt in parvis aquarum receptaculis ſenſum
                <lb/>
              omné facilè fugiat; ſecus in majoribus, vt in Mari; ſed cùm
                <expan abbr="periculũ">periculum</expan>
                <expan abbr="">non</expan>
              fe­
                <lb/>
              cerim, vix affirmare auſim, licèt inaudierim in
                <expan abbr="quibuſdã">quibuſdam</expan>
              ſepulchris marmo­
                <lb/>
              reis ſubterraneis,
                <expan abbr="aquã">aquam</expan>
              creſcere ac decreſcere, pro diverſo Lunæ adſpectu. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001300">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001301"> Ita eſt, apud Arelatenſes aliquid ſimile eſſe dicunt, ſub templo
                <lb/>
              Patrum S Franciſci de Paula; nempe illorum cœnobium ſitum eſt extra
                <lb/>
              vrbem, in eo loco, quem Campum Eliſium vocant, in quo innumeri vi­
                <lb/>
              dentur tumuli lapidei, ſeu potiùs capſæ, in crypta verò ſub templo, ſunt
                <lb/>
              aliquot hujuſmodi ſepulchra, in quorum vno paulo elatiore, aqua creſce­
                <lb/>
              re, ac decreſcere dicitur, pro diverſo Lunæ adſpectu; hoc non aſſero, quia
                <lb/>
              periculum non feci; mihi tamen vrna illa oſtenſa eſt, & hoc mihi ab illis
                <lb/>
              Patribus
                <expan abbr="aſſertũ">aſſertum</expan>
              , penes quos ſit fides. </s>
              <s id="s.001302">Vt vt ſit, cùm circa Plenilunium plus </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>