Benedetti, Giovanni Battista de, Io. Baptistae Benedicti ... Diversarvm specvlationvm mathematicarum, et physicarum liber : quarum seriem sequens pagina indicabit ; [annotated and critiqued by Guidobaldo Del Monte]

Table of contents

< >
[4.18.] Quomodo dignoſcatur proportio uelocitatis duorum ſimilium corporum omogeniorum inaqualium. CAP. XVIII.
[4.19.] Quam ſit inanis ab Ariſtotele ſuſcepta demonſtratio quod uacuum non detur. CAP. XIX.
[4.20.] Non ſatis dilucidè Ariſtotelem de loco ratiocinatum fuiße. CAP. XX.
[4.21.] Vtrum bene Aristoteles ſenſerit de infinito. CAP. XXI.
[4.22.] Exagitatur ab Ariſtotele adductatemporis definitio. CAP. XXII.
[4.23.] Motum rectum eſſe continuum, uel dißentiente Ariſtotele. CAP. XXIII.
[4.24.] Idem uir grauisſimus an bene ſenſerit de motibus corporum uiolentis & natur alibus. CAP. XXIIII.
[4.25.] Motum rectum & natur alem non eſſe primo & per ſe quicquid Ariſtoteli uiſum ſit. CAP. XXV.
[4.26.] Omne corpus eſſe in loco proprio graue, ut Aristoteli placuit, non eft admittendum. CAP. XXVI.
[4.27.] Haud admittendam opinionem Principis Peripateticorum de circulo, & ſpbæra. CAP. XXVII.
[4.28.] Occultam fuiße grauisſimo Stagirit & canſam ſcintilla-tionis ſtellarum. CAP. XXVIII.
[4.29.] Daricontinuum infinitum motum ſuper rectam at que finitam lineam. CAP. XXIX.
[4.30.] Non eſſe ſolis calorem à motu localι ipſius corporis ſolaris, ut Ariſtoteli placuit. CAP. XXX.
[4.31.] Vnde caloris ſolis prode at incrementum & state, et byeme decrementum. CAP. XXXI.
[4.32.] Nullum corpus ſenſus expers à ſono offendi, præterquam Aristoteles crediderit. CAP. XXXII.
[4.33.] Pytagoreorum opinionem de ſonitu corporum cælestium non fuiſſe ab Aristotele ſublatam. CAP. XXXIII.
[4.34.] Deraro et denſo nonnulla, minus diligenter à Peripateticis perpenſa. CAP. XXXIIII.
[4.35.] Motum rectum curuo poſſe comparari etiam diſentiente Ariſtotele. CAP. XXXV.
[4.36.] Minus ſufficienter exploſam fuiſſe ab Ariſtotele opinionem cre-dentium plures mundos exiſtere. CAP. XXXVI.
[4.37.] Anrectè loquutus ſit Phyloſopbus de extenſione luminis per uacuum. CAP. XXXVII.
[4.38.] An rectè phyloſophiœ penus Ariſtoteles ſenſerit de loco im-pellendo à pyramide. CAP. XXXVIII.
[4.39.] Examinatur quam ualida ſit ratio Aristotelis de inalterabilitate Cœli. CAP. XXXIX.
[5.] IN QVINTVM EVCLIDIS LIBRVM
[Item 5.1.]
[5.1.1.] Horum autem primum est.
[5.1.2.] SECVNDVM.
[5.1.3.] TERTIVM. Quę est εuclidis ſeptima propoſitio.
[5.1.4.] QVARTVM. εuclidis uerò nona propoſitio.
[5.1.5.] QVINTVM. Euclidis uerò octaua propoſitio.
[5.1.6.] SEXTVM. εuclidis uerò decima propoſitio.
< >
page |< < (107) of 445 > >|
119107THEOREM. ARIT. tio erit eius differentiæ, quæ eſt inter primam & fecundam ſummam, ad differen-
tiam quæ eſt inter primas earum partes, quæ illius differentiæ, quæ eſt inter ſecun-
dam & tertiam ſummam, ad differentiam, quæ eft inter primas illarum partes, ſed
harum .4. differentiarum, tres nobis cognitæ ſunt, ideft .12. 2. et .9. ergo ex regula de
tribus ab Eucli. in .20. ſeptìmi ſpeculata inueniebatur quarta differentia, quæ eft .1.
cum dimidio.
A compofitis ſummis idem etiam proueniet, ſed non vt ex proprijs caufis, & per
ſe, ſedper accidens.
Nam quamuis eadem differentia fit inter 71. et .59. quæ in-
ter .60. et .48. & eadem inter .59. et .50. quæ inter .48. et .39.
Nihilominus non eft eadem
proportio (propriè) ipſius .71. ad .59. quæ ipſius .60. ad .48. nec ea quæ ipſius .59. ad .
50.
eft quæ ipſius .48. ad .39:
Vnde non erit eadem proportio ipſius .71. ad .59. quæ
ipfius .10. ad .8. ne@ea quæ eft ipfius .59. ad .50. quæ ipſius .8. ad .6. cum dimidio.
Sed
minores illis.
Nam ex æqualibus additamentis diminuuntur proportiones maio-
ris inęqualitatis.
A fimplicibus igitur ſummis pendet ratio huiuſmodi effectus.
Si vero prima pars fecundæ poſitionis effet .4. tunc ſecunda eius pars effet .8. & ter-
tia .12. quarum ſumma effet .24. (harum fimplicium partium ſeilicet) & minor vera
(39.) per .15. & differens à ſumma primarum. (60.) per .36. & differentia primarum
partium effet .6. differentia vero primæpartis ſecundæ poſitionis, a prima parte quę
fita effet .2. cum dimidio.
Vnde in huiuſmodi exemplo videre eft quare colligan-
tur errores inuicem, quando alter eorum eccedit, reliquus vero deficit à numero pro
pofito.
Quod quidem ob aliam caufam non fit, nifi vt cognoſcatur differentia .36.
differentia ſcilicet ſimplicium ſummarum ipſarum poſitionum.
Secundus autem modus ab antiquis magis exercitatus eſt, quod multiplicabant
diametraliter errores cum primis partibus, hoc eſt primum errorem cum prima par
te, hoc eſt cum numero ſecundæ poſitionis, ſecundum vero errorem cum prima
parte, hoc eſt cum numero primæ poſitionis, differentiam poſteà vel aggregatum
horum duorum productorum diuidebant per differentiam vel aggregatum dicto-
rum errorum, proueniens poſteà erat prima pars quæſita numeri propoſiti.
Vn-
de oriebantur tria producta, quorum tertium, hoc eſt differentia, ſeu aggregatum il-
lorum conſtituebatur ex differentia feuaggregato errorum, & ex numero quæ-
fito.
Vtin præfenti exemplo, primus error eſt .21. qui multiplicatus cum prima par-
te ſecundæ poſitionis, quæ eſt .8. producit .168. ſecundus verò error eſt .9. qui multi-
plicatus cum prima parte primę poſitionis producit .90. differentia autem horum
productorum eſt .78. quæ diuifa per differentiam errorum, quæ eſt 12. dabit .6. cum di
midio, pro prima parte quæſita dati numeri diuiſibilis, qui erat .50.
Hæc omnia rectè ſe habent. Sed, vt ſupra dixi diuiſor non eft per ſe differentia
errorum, neque etiam differentia per ſe ſummarum compoſitarum, fed bene fim-
plicium.
Pro cuius rei ſpeculatione, accipiendæ ſunt ſummæ ſimplices, quarum differen-
tiæ per ſe vtiles ſunt in huiuſmodi operatione;
& quia etiam rationes veritatis ex
iſtis, & non ex illis fluunt;
quamuis tam vnæ, quam aliæ ſint eædem in quantitate,
ideſt æquales.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index