Schott, Gaspar
,
Mechanica hydraulico-pneumatica. Pars I. Mechanicae Hydraulico-pnevmaticae Theoriam continet.
,
1657
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 203
>
Scan
Original
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 203
>
page
|<
<
of 203
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
xlink:href
="
051/01/119.jpg
"
pagenum
="
88
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
center
"/>
Propoſitio VII.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
center
"/>
Cauſam adſignare, cur quando oſculum externi cruris
<
lb
/>
ſiphonis inverſi, eſt altius, aut æquè altum ac aquæ ſuperficies
<
lb
/>
ſuprema in vaſe, aqua non fluat; quando verò
<
lb
/>
eſt demiſſius, fluat.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>VIdimus, experientiam docere, quando perpendiculum cru
<
lb
/>
ris externi ſiphonis inverſi, eſt minus, aut æquale perpendi
<
lb
/>
culo cruris interni, uſque ad ſupremam aquæ ſuperficiem aquam
<
lb
/>
non effluere poſſe per os externi cruris, ceſſante ſuctu, ſeu attra
<
lb
/>
ctione; quando verò perpendiculum externi eſt majus quàm in
<
lb
/>
terni cruris in ſenſu expoſito, fluere donec æqualia fiant perpen
<
lb
/>
dicula, aut donec tota effluxerit aqua ex vaſe. </
s
>
<
s
>Quæritur nunc
<
lb
/>
hujus phænomeni cauſa.
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg171
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg171
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
Siphonis
<
lb
/>
crus longius
<
lb
/>
ſuperat bre
<
lb
/>
vius, non
<
lb
/>
capacius mi
<
lb
/>
nus capax.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Hero Alexandrinus in libello de Spiritalibus cap 1. ait,
<
lb
/>
quoſdam putare, cauſam eſſe, quòd aqua cruris externi debeat
<
lb
/>
trahere aquam cruris interni, ac proinde illa debeat eſſe major
<
lb
/>
ac copioſior, quàm hæc. </
s
>
<
s
>Sed hoc minimè verum eſſe, patet ex
<
lb
/>
eo (quod etiam Hero advertit) quòd licet crus externum ſit lon
<
lb
/>
gè amplius atque capacius interno,
<
expan
abbr
="
multoq́ue
">multoque</
expan
>
plùs aquæ conti
<
lb
/>
neat; ſi tamen longius non eſt, nequaquam effluit ex ipſo aqua,
<
lb
/>
ſed ubi ceſſat violenta ſuctio, ſeu tractio, tota refluit per crus in
<
lb
/>
ternum longius intra vas. </
s
>
<
s
>Non ergo externum crus ſuperat in
<
lb
/>
ternum, quòd aquæ plùs contineat. </
s
>
<
s
>Itaque videamus natura
<
lb
/>
lem cauſam & genuinam, ex Heronis primò, deinde ex noſtra
<
lb
/>
ſententia. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Diximus cap. 1. Propriet. II. aquæ continuæ & quieſcentis
<
lb
/>
ſuperficiem ſuperiorem eſſe ſphæricam (etiam in parvis vaſis, &
<
lb
/>
receptaculis, licet inſenfibiliter) centrum habentem idem quod
<
lb
/>
Terra, ſeu globus Terraqueus; non quieſcentem verò aquam
<
lb
/>
tam diu fluere, donec partes continuæ in una ſuperficie ſphærica
<
lb
/>
conſtituantur, hoc eſt, donec omnes extimæ ſuperficiei partes
<
lb
/>
continuæ æqualiter diſtent à centro Terræ. </
s
>
<
s
>Hoc poſito putat
<
lb
/>
Hero, cauſam ob quam, quando externi cruris orificium eſt </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>