120114PHYSICORVM ARIST.
eſt in oppoſitis, hæc autẽ ſunt cõtraria, &
nibil est mediũ
cõtradictionis, patet ipſum quod est inter, in cõtrarijs ipſis
eſſe. Cõtinuũ autẽ, eſt quid hærẽs: dico autẽ tunc cõtinuum
eſſe, cùm utriuſq; fines, quibus ſe tangũt, unũ, idemq́; fuerũt
facti, atq; ut nomen ſignificat, continentur: quod quidẽ eſſe
non potest, ſi extrema ſint duo. Hoc definito, patet in his
eſſe continuum, ex quibus aptum est unum quid fieri tactu:
& ut fit ipſum continuum unum, ſic & ipſum totum fore
unum: ueluti clauo, uel glutine, uel tactu, uel copulatione.
Patet etiam primũ eſſe, quod est deinceps: quod enim tan-
git, id deinceps eſſe neceſſe est. Nõ omne autem quod dein-
ceps est, tangit. Quapropter ipſum deinceps eſſe, eſt &
in hiſce, quæ ſunt ratione priora, uelut in numeris, tactus
uerò non eſt: & ſi continuum est, tangat neceſſe est. Si ue
rò tangit, nondum continuum est: non enim ſi ſimul ſint
extrema ipſorum, unum ipſa eſſe neceſſe est, ſed ſi ſint unũ,
& ſimul eſſe neceſſe est. Quare copulatio, ultima est ge-
neratione: tangant enim neceſſe est, ſi copulabuntur extre-
ma. Ea uerò quæ tangunt, non uniuerſa ſunt copulata. In
quibus autem tactus non est, in hiſce patet nec copulatio-
nem eſſe. Quare ſi punctum est ſeparatim, ac unitas, ut
quidam dicunt: unitatem ad punctum idem eſſe impoßibile
est. punctis enim competit tactus, unitatibus eſſe deinceps:
& inter illa quidem, eſſe aliquid potest: omnis enim linea
est inter puncta. Inter unitates autem, nibil eſſe neceſſe eſt:
nihil est enim inter dualitatem, ac unitatem. Quid igitur
est ſimul eſſe ſeorſumq́; , quid tangere, quid inter, atq; dein-
ceps eſſe quid est hærens, atq; cõtinuum, & quibus h orum
unum quodq; competit, ſatis iam diximus.
cõtradictionis, patet ipſum quod est inter, in cõtrarijs ipſis
eſſe. Cõtinuũ autẽ, eſt quid hærẽs: dico autẽ tunc cõtinuum
eſſe, cùm utriuſq; fines, quibus ſe tangũt, unũ, idemq́; fuerũt
facti, atq; ut nomen ſignificat, continentur: quod quidẽ eſſe
non potest, ſi extrema ſint duo. Hoc definito, patet in his
eſſe continuum, ex quibus aptum est unum quid fieri tactu:
& ut fit ipſum continuum unum, ſic & ipſum totum fore
unum: ueluti clauo, uel glutine, uel tactu, uel copulatione.
Patet etiam primũ eſſe, quod est deinceps: quod enim tan-
git, id deinceps eſſe neceſſe est. Nõ omne autem quod dein-
ceps est, tangit. Quapropter ipſum deinceps eſſe, eſt &
in hiſce, quæ ſunt ratione priora, uelut in numeris, tactus
uerò non eſt: & ſi continuum est, tangat neceſſe est. Si ue
rò tangit, nondum continuum est: non enim ſi ſimul ſint
extrema ipſorum, unum ipſa eſſe neceſſe est, ſed ſi ſint unũ,
& ſimul eſſe neceſſe est. Quare copulatio, ultima est ge-
neratione: tangant enim neceſſe est, ſi copulabuntur extre-
ma. Ea uerò quæ tangunt, non uniuerſa ſunt copulata. In
quibus autem tactus non est, in hiſce patet nec copulatio-
nem eſſe. Quare ſi punctum est ſeparatim, ac unitas, ut
quidam dicunt: unitatem ad punctum idem eſſe impoßibile
est. punctis enim competit tactus, unitatibus eſſe deinceps:
& inter illa quidem, eſſe aliquid potest: omnis enim linea
est inter puncta. Inter unitates autem, nibil eſſe neceſſe eſt:
nihil est enim inter dualitatem, ac unitatem. Quid igitur
est ſimul eſſe ſeorſumq́; , quid tangere, quid inter, atq; dein-
ceps eſſe quid est hærens, atq; cõtinuum, & quibus h orum
unum quodq; competit, ſatis iam diximus.
CAP. IIII.